Vasten

Achterop de fiets bij mijn moeder. Het is koud dus ik heb wanten aan. Binnenin de warmte van de want heb ik een vuist gevormd. In die vuist een grote schat: een dropje van de slager. Thuis gekomen pel ik het dropje uit het kommetje van mijn hand en laat hem in mijn trommeltje vallen. Het is vastentijd en dat betekent voor mij en mijn zus: 40 dagen niet snoepen (en minder vlees, maar dat zal ons worst wezen). We mogen de snoepjes wel bewaren.

Ik heb er alleen maar goede herinneringen aan. Ik kan me niet herinneren dat ik het erg vond dat ik niet mocht snoepen, ook niet als andere kinderen dat wel mochten. Ik kan me wel de euforie herinneren over de steeds groter groeiende ‘berg’ snoep. Na Pasen mochten we die lekker opsnoepen.

Ik vast al lang niet meer, maar het is voor mij wel een goede tijd om wat gewoontes tegen het licht te houden. Zo sta ik me de laatste tijd wel heel erg vaak een croissantje toe tijdens het boodschappen doen. Dat ga ik maar eens 40 dagen niet doen. En daarna weer af en toe in plaats van elke week één of twee keer. Dan wordt het van gewoonte weer iets bijzonders om echt van te genieten. Daar word ik blijer en gezonder van (en m’n portemonnee ook weer een beetje).