De krant lezen door een zakdoek

“Wat een saai cadeau,” dacht ik toen mijn vader suggereerde om zakdoeken voor mijn moeders verjaardag te kopen. Maar ja, een beter idee had ik niet, en mijn moeder had zelfs geen idee toen ik het haar vroeg: “Het is zo wel goed.”

Papieren gebakken peren

De suggestie van mijn vader kwam voort uit een kleine ergernis: mijn moeder stopt in al haar broekzakken wc-papiertjes die dienst (moeten gaan) doen als zakdoek. Papa vindt het er A niet uitzien als ze zo’n papieren vodje met blauwe hondjes erop uit haar zak haalt, en B is hij verantwoordelijk voor de was en als je een keer zo’n diep en een broekzak weggemoffeld toiletpapiertje mist dan zit je met de gebakken peren.

Twee vliegen

Ik zou dus twee vliegen in één klap kunnen slaan. Een ergernis bij mijn vader wegnemen en een cadeautje voor mijn moeder waar ze behoefte aan heeft (ze stopt die wc-papiertjes niet voor niets in haar broekzakken).

De leukste dingen

Maar het moest wel een leuk cadeautje worden, en een beetje origineel. En daar kwam internet om de hoek kijken. Want een zakdoek van de hema kan ze zelf ook kopen, en de buurvrouw ook. Maar als je op internet niet meteen op de eerste hits klikt, en ook eens een paar pagina’s verder kijkt, vind je de leukste dingen.

Aliexpress

Nou is ‘de leukste dingen’ een relatief begrip en zeker bij dameszakdoeken moet je ook weer niet al te hoge verwachtingen hebben. Hoewel, bij aliexpress hebben ze echt gave doekies, maar daar heb ik nog nooit iets durven bestellen. Jullie wel? (En bovendien was ik voor mijn doen best op tijd met zoeken naar een cadeautje maar ook weer niet zo op tijd dat ik me een verzendtijd van meer dan drie dagen kon veroorloven).

Tevreden

Ik vond zakdoeken met een dessin naar mijn en naar ik dacht mama’s zin en bestelde ze. 12 stuks voor 13 euro inclusief verzendkosten. Niet duur, fijne bijkomstigheid (de zakdoeken van 30 euro per stuk vond ik ook mooi, maar kwamen toch niet door mijn selectie). Ondertussen bedacht ik dat ik ze ook nog wel leuk als een boeketje zou kunnen ‘vouwen’. Ik ben niet zo heel creatiefmetkurk (term met dank aan barabas), maar dit moest nog wel lukken. Ik was best tevreden met mezelf.

De krant

Toen kwamen de zakdoeken. Je kunt er de krant door lezen. Letterlijk (in ieder geval de koppen een beetje; bonuspunten voor wie de kop raadt/leest.) Ze lijken me dus niet echt geschikt om je neus in te snuiten. Dan blijkt het ineens een nadeel dat ik ze via internet heb gekocht. “Het retourneren van een pakketje kost 4,95” staat op de site. Ik weet niet precies wat ze daarmee bedoelen: Krijg ik het bedrag wat ik betaald heb terug minus 4,95? Hoe zit het met de verzendkosten (heen (die waren 3 euro) en weer)? Ik weet niet eens zeker of dit wel mag, maar ik heb dit keer geen zin om een eventuele strijd aan te gaan. Ze zullen zeker de verzendkosten niet retourneren en dan kost het me dus minstens 3 euro en heb ik nog steeds geen cadeautje.

Boeketje

Het is niet zo bespaarderig, en ik laat dus gewoon gebeuren dat ik mogelijk 12 keer 30x30 cm niet zo functioneel doek heb gekocht. Maar:

Ik maakte mijn geplande boeketje, heb er vertrouwen in dat mijn moeder het een leuk gebaar zal vinden en hoop dat het op miraculeuze wijze mee zal vallen met het absorberend vermogen van de zakdoeken.

Stukjes sparen

Sparen is nuttig. Of iets preciezer: het hebben van een buffer en reserveringen is nuttig. Eens in de zoveel tijd kom je, verwacht of onverwacht, voor uitgaven te staan die beduidend hoger zijn dan je inkomsten van die maand. Dan heb je dus spaargeld nodig (of een lening, maar dat is een dure vorm van achteruitsparen). Laatst bijvoorbeeld liepen de remmen van onze auto aan. De bijbehorende band was loeiheet. Dat moest dus gemaakt worden en dat kost net iets meer dan een paar tientjes. (Eerlijk gezegd ook geen heel maandsalaris, maar we hebben geluk gehad de laatste tijd *klopt op hout* en ik wilde wel iets noemen wat een beetje recent en echt gebeurd was.)

Geldt voor geld

Dat sparen nuttig is geldt voor geld. Na mijn blogpauze van bijna een maand vroeg ik me af in hoeverre er een analogie is met het sparen van ‘stukjes’, blogartikelen. De blogpauze was niet gepland en eigenlijk ook een beetje ongewenst. Ik houd van schrijven én van lezers. (Ja van u (of jou als je je daar prettiger bij voelt); fijn toch om geliefd te zijn?!) Als je lezers wilt houden, moet je regelmatig schrijven. Als je een gat laat vallen, haken mensen logischerwijs af en moet je daarna weer op gaan bouwen. Ik blog omdat ik het leuk vind en mijn plezier in bloggen wordt groter als mijn blogs goed gelezen worden. Dan doe ik mezelf dus een plezier als ik regelmatig blog.

Drempel

Regelmatig bloggen lukt niet altijd. Een keer een dagje overslaan is niet zo erg. Maar als het er wat meer zijn, vormen ze voor mij een drempeltje om weer te gaan bloggen. Hoe meer dagen hoe hoger de drempel. Ik heb het gevoel dat ik na een pauze met iets echt goeds moet komen, hoe langer de pauze hoe beter het moet zijn. “Ja duh, ik heb een maand niet geblogd, dan kan ik toch niet ineens met een stukje over soep aan komen zetten?” Tot ik mezelf streng maar vrolijk toespreek, roep dat ik het mezelf niet te moeilijk moet maken, en dan blijkt de drempel alleen maar in mijn hoofd te zitten (Goh!).

Actueel en enthousiast

Ik zou mijn blogpauzes graag willen voorkomen en volgens mij kan een buffer blogs daarbij helpen. Ik heb het al wel eens geprobeerd. Dan nam ik me voor om alleen op woensdag en in het weekend een blogje te publiceren en de blogjes die ik dan op de andere dagen zou schrijven, waren mijn buffer. Als ik dan een keer geen tijd of zin had op een 'publicatiedag', kon ik een blogje uit mijn buffer publiceren. Dat ging tot nu toe mis. Meestal omdat ik dan toch vaker ging publiceren, bijvoorbeeld omdat ik vond dat ik een heel actueel blogje had geschreven. Dat blogje over die die gewonnen voetbalwedstrijd kon ik ook echt niet een week laten liggen toch? Of omdat ik gewoon enthousiast over het blogje was en het meteen wilde delen. Echt, dat heb ik vaak.

Tijdloos

Het is dus de kunst om tijdloze blogjes voor de buffer te schrijven. Dit blogje is niet helemaal tijdloos want geschreven naar aanleiding van mijn blogpauze, maar of ik hem vandaag, morgen of overmorgen publiceer, maakt niet zo veel uit. (Het is vandaag geworden, dat is altijd waar : ) )

Én ik moet mijn enthousiasme over een blogje voorpret kunnen laten zijn. Met geld lukte me dat altijd aardig (Jippie wat een goed bedrag heb ik weer gespaard, daar kan ik later allerlei leuke of nuttige dingen mee doen.) Dan moet het met stukjes toch ook lukken?!

Hebben jullie nog tips? Hebben jullie een buffertje blogs? Hoe groot en hoe heb je dat opgebouwd? Publiceren jullie op vaste dagen? 

3-0 reden voor optimisme? Ja!

We hebben gewonnen gisteravond. Met drie-nul nog wel. Van de Europees kampioen. Dat is voor de media reden tot (voorzichtig) optimisme. Dat vind ik een verademing, ik houd van optimisme (meer dan van voetbal).

De economie en andere dingen

Voetbalminnenden mogen dus blij zijn. Is er verder reden om te juichen? Over het effect op de economie zijn verschillende theorieën. We zouden meer geld uitgeven als oranje wint, goed voor de economie dus. Een andere theorie zegt dat het juist slecht is voor de economie: de ‘oranje’-uitgaven zijn alleen maar een verschuiving van andere uitgaven en op het werk zouden we minder productief zijn doordat iedereen is afgeleid (of een kater heeft van het feest). Oranje-uitgaven zouden vooral gaan naar prullaria en ongezond eten, slecht voor het milieu dus. Maar de sfeer is beter en dat is juist weer goed voor de productiviteit. 

Zelf word ik vrolijk van vrolijke mensen, en als ik vrolijk ben zorg ik beter voor de wereld om me heen, pak ik dingen met meer zin aan. Dat van die goede sfeer klopt voor mij. Dus ik hoop dat ik een hoop voetballiefhebbers tegenkom vandaag. Kan ik ook genieten van de overwinning. Want al maakt één zwaluw nog geen zomer, en één overwinning nog geen kampioen, het is wel een leuk begin, en gewonnen is gewonnen. Yes!

Vakantie

Bijna een maand heb ik geen berichten gepost. En in die maand hebben we een vakantie geboekt, ik ben dus niet eens op vakantie geweest. Nou is mijn leven op het moment eigenlijk een grote vakantie, dus in díe zin had ik wel vakantie afgelopen maand.

Moeten en de flow

Ik denk dat die maand pauze ook wel te maken heeft met het feit dat ik mijn leven als vakantie beschouw of wil beschouwen. Ik wil zo min mogelijk moeten. Dus ‘ik moet weer eens wat schrijven’ tegen mezelf zeggen, werkt niet. Het is enerzijds fijn dat dat kan en anderzijds soms ook jammer. Ik vind het namelijk fijn om te schrijven en zeker als ik in een flow terecht kom. Ik heb de grootste kans om in die flow terecht te komen als ik regelmatig schrijf. Soms moet je jezelf ergens toe zetten om niet veel later al de beloning te kunnen incasseren. ‘Zin maken’ kan dus echt. Gewoon beginnen en dan merk je dat de voordelen en het plezier veel groter zijn dan de nadelen.

Waarom vind ik schrijven niet leuk?

Nu ik het opschrijf, merk ik dat ik eigenlijk nauwelijks nadelen kan bedenken. Ja, ik moet achter mijn laptopje kruipen, en soms vind ik dat ik te veel achter een scherm zit. En ja, soms heb ik een writers-blockje en zit ik even naar dat witte vlak te staren. Maar dat blockje duurt eigenlijk nooit heel lang als ik eenmaal ben gaan zitten en er echt even over nadenk. En een blogje schrijven en posten kost echt niet een hele dag, er blijft genoeg tijd over voor andere dingen.

Misschien heb ik andere dingen wel te veel voor laten gaan, zonder echt goed na te denken over wat ik het liefste zou doen als ik er iets langer over na zou denken. Dat kan me zomaar eens gebeuren. Dan ‘ren’ ik van het een naar het ander, waarbij ‘het een’ en ‘het ander’ best leuke dingen kunnen zijn, maar vergeet ik bewust te kiezen. Ook wel eens lekker makkelijk.

Wat heb ik dan afgelopen maand gedaan?

Als ik naar mijn agenda kijk, zie ik inderdaad wel best wel wat dingen staan. Eind februari/begin maart hadden we een periode met veel kinderen. Ze kwamen hier logeren of spelen, of ik ging ergens oppassen. Vaak zijn er dan nog wel momenten om te kunnen schrijven, maar niet altijd. En dit keer hadden we veel logees tegelijk dus nadat ze weg waren, moest er meer opgeruimd worden (klapbedden opruimen en zo, hoewel, dat is een slechte smoes want dat heb ik nog steeds niet helemaal gedaan *klein bloosje*)

Ik ging regelmatig naar mijn ouders. Ook daar kan ik meestal wel wat schrijven, maar deze keren hadden we een wat intensiever programma met onder andere het bezoeken van een paar zorgboerderijen om te kijken of het iets voor mijn moeder zou zijn om daar een dag per week activiteiten te gaan doen. (Ik merk dat ik de term ‘opgevangen te worden’ niet uit mijn vingers krijg in een directe zin over mama. Dat laat zien dat dit ook nogal wat emotionele impact had en heeft.)  

Verder ‘werkte’ ik in het Schiedams Boekhuis (extra dagen in verband met de boekenweek, wat een feest), waren er een paar keer gasten in de airbnb, ging ik naar een reünie, bezochten we wat Open Huizen, zat ik op een stembureau, las ik een niet weg te leggen boek en nog meer, bezocht ik mijn schuldhulpmaatje, hadden we een paar gezellige afspraken en een feestje, én ik schoonde mijn laptop op.

Laptoptijd en -ruimte

Dat laatste was denk ik de boosdoener. Ik bracht een verzamelmap met ruim achtduizend foto’s en filmpjes terug naar minder dan vierduizend items. Ik bracht ze onder in mappen waar ze thuishoren en dus terug te vinden zijn en ik gooide er vooral ook heel veel weg. De rest is van Meneer Money Wenkbrauw. Dat mag hij nog eens uitzoeken. (Mocht je je afvragen waarom er bijna vierduizend foto’s en filmpjes van Meneer op mijn laptop staan: Dat is onderdeel van ons backup-systeem (en altijd handig), mijn documenten, foto’s en filmpjes staan ook op zijn laptop.)

Ik vond het niet eens vervelend om te doen. Ik vind het leuk om foto’s en filmpjes te bekijken en het geeft voldoening om grote bestanden die niet leuk of interessant zijn weg te kunnen gooien. Mijn arme laptopje had echt behoefte aan die ruimte. Maar het kostte wel veel tijd, veel tijd achter de laptop, en ik denk dat dat grotendeels mijn schrijftijd en -zin heeft opgeslokt.

Dat ik de boosdoener heb gevonden en dat ik daar nu niet meer mee bezig ben, neemt niet weg dat ik weer wat bewuster mijn tijd wil invullen. Onder andere met schrijven dus.