Werken in een kasteel

Na mijn blogje over mijn sollicitatie bleef het hier stil. Misschien omdat ik aangenomen was en geen tijd had om te schrijven? Helaas, zover is het nog niet. Dat zou nog wel kunnen komen, want gisteren had ik mijn tweede gesprek. Het was een heerlijk gesprek. Ik kon vertellen over mijn passie voor taal, over hoe ik in het leven sta en over toekomstdromen: 

"Waarom heb je er eigenlijk voor gekozen om nu weer op een betaalde baan te solliciteren?"

"Ik doe zoveel mogelijk dingen waar ik blij van word, en ik denk dat ik van deze baan heel blij word. Ik houd van taal en ik denk dat ik er ook best goed in ben. Ik vind het belangrijk dat taal goed verzorgd is. Ik denk daar graag over na. Het is toch heerlijk als ik mijn talent zodanig in kan zetten dat andere mensen kunnen doen waar zíj goed in zijn, waar zij energie van krijgen." 

Toen werd opgemerkt dat het salaris van deze baan lager ligt dan mijn vorige salarissen, kon ik antwoorden dat dat voor mij financiële vrijheid is: kiezen voor een baan omdat je hem leuk vind en niet vanwege het salaris die kans aan je neus voorbij laten gaan.

"Hoe zie jij jezelf in de toekomst?"

"In een kasteel."

Dat werd een enthousiast gesprekje over waar dat dan zou kunnen en wat je er dan allemaal zou kunnen doen. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest om te zeggen dat er in dat kasteel dan natuurlijk ook een plekje zou zijn om dit werk, waarin ik veel thuis kan werken, te doen. Ik meen dat echt, het is voor mij echter zo vanzelfsprekend, dat ik het bijna niet hardop gezegd had.

Ik hoor begin volgende week of ik aangenomen word. Ik hoop het, want ik heb er zin in.