Hoera!

Toen ik de blogtitel 'Aan de vroege kant juichen' schreef, had ik ook andere dingen in mijn hoofd dan die stomme rendemixrekening. Maar ik kon die onderwerpen niet met elkaar combineren. Vandaag nummer twee, en die is een stuk leuker:

Ik heb weer een baan

Yes, ik heb een leuke baan. Het is de baan waar ik in september over schreef: "Ik doe zoveel mogelijk dingen waar ik blij van word, en ik denk dat ik van deze baan heel blij word." Toen werd ik niet aangenomen. Gelukkig is het een snelgroeiend bedrijf en hadden ze nog iemand nodig, mij dus. Hoera, jippie, juichjuich.

Juich ik te vroeg?

Maandag ga ik beginnen. Ik heb er veel zin in, én ik vind het spannend. Want wat nou als ik het toch niet zo leuk blijk te vinden? Wat nou als ik het niet zo goed doe als de werkgever van me verwacht? Vandaar dus dat ik af en toe denk dat ik wat aan de vroege kant juich als ik dit nu al uitbundig vier en van de daken schreeuw.

Omdenken

Gelukkig kan ik daar ook de omdenkgedachte tegenaan gooien: Wat als alles lukt? Iets specifieker voor mijn geval: Wat als het nog leuker is dan ik dacht? Wat als ik het beter doe dan verwacht?

Stoppen is altijd een optie

En dan heb ik ook nog altijd de mogelijkheid om weer te stoppen als het niet (wederzijds) bevalt. Dan heb ik weer wat geleerd, ben ik een ervaring rijker. Voor het geld hoef ik het nog niet te doen. Dat is gewoon mooi meegenomen. Ik zie het dan ook niet als een breuk in mijn voorproefpensioen, want ik ga iets doen wat me heel leuk lijkt. Working life, here I come!