Nachtmerrie

Vroeger vond ik het helemaal niet erg. Ik snapte eigenlijk niet waarom er zo'n ophef over gemaakt werd. Maar de laatste jaren vond ook ik het een nachtmerrie: de tandarts. Misschien komt dat doordat ik de vorige tien keer met meer pijn van de tandarts terugkwam dan erheen ging. Soms langdurend, soms kortdurend. Maar altijd: pijn.

Vanochtend had ik voor het eerst in jaren weer een ouderwetse waar-doet-iedereen-inclusief-ikzelf-zo-moeilijk-over-ervaring:
  - Ik ging in de stoel liggen.
  - De tandarts keek mompelend in mijn mond.
  - En ... ik mocht weer opstaan.

Geen gaatjes, geen tandsteen. Dan is de tandarts dus inderdaad niet erg. 

Dus ben ik trots op mezelf. Ik heb afgelopen half jaar trouw mijn tanden gepoetst, heb vaker geflost en 'geminiborsteld'. Dat nam ik mezelf natuurlijk na elk pijnlijk tandartsbezoek voor, en pas nu is het gelukt. Waarom?

Misschien omdat ik in december een hel van een wortelkanaalbehandeling moest ondergaan. Iets met lange en kromme kanalen. Hij moest wel drie keer verdoving bijspuiten (wat betekent dat ik drie keer tegen het plafond ben gevlogen van de pijn). Mijn tanden bleven nog lang pijnlijk, en dus zat ik aan het kerstdiner als een boer met kiespijn.
Dat wilde ik nooit meer.

Misschien omdat ik in december mijn aanvullende tandartsverzekering heb opgezegd. Ik betaalde meer premie dan dat de verzekering aan kosten vergoedde. Dus de verzekering ging eruit. Ik wil mijn kosten laag houden. De laatste keer dat mijn tandarts tien minuutjes met z'n lawaaiierige instrumenten in de weer was om alleen maar wat tandsteen te verwijderen, kostte dat €23,60 (toen nog deels betaald door de verzekering).
"Dat wilde ik nooit meer" is misschien wat overdreven in dit geval, maar het zijn vermijdbare kosten die de voorbode zijn van veel hogere kosten.
Dat wil ik gewoon niet meer.

Wat de reden ook was (waarschijnlijk een combinatie), het geborstel en geflos heeft gewerkt. Ik heb mezelf pijn en kosten bespaard. Hoera!

Ik probeer linkpizza uit. De links zijn gesponsord.