Naar de bouwbeurs als gepensioneerden

Vandaag ga ik met mijn vader die ook gepensioneerd is naar de Bouwbeurs in Utrecht. Vroeger ging ik daar min of meer beroepsmatig naartoe. Net als toen ga ik omdat ik benieuwd ben naar welke nieuwe ontwikkelingen worden gepresenteerd, om met eigen ogen allerlei nieuwe dingen te zien en met eigen handen te voelen. Het verschil is dat ik nu niet namens mijn werkgever ga.

Dat maakt dat ik er enerzijds meer zin in heb. Ik kan meer mezelf zijn. Ik kan bijvoorbeeld een gek pak aantrekken als ik dat wil (behalve dan dat mijn vader -hoe openminded ook- dat misschien wat minder vindt, maar hij zal er niet van opkijken). Ik hoef ook niet als ik terugkom op mijn werk een terugkoppeling te geven, dus ik hoef niet specifiek te letten op wat voor mijn collega's en werkgever interessant is. Niet dat dat heel verschrikkelijk was, maar nu kan ik helemaal mijn eigen interesses volgen.

Ik voel ook een klein minpuntje. Ben ik wel interessant voor exposanten? Ik vertegenwoordig niet meer een potentiële (grote) klant. Verdoe ik niet de tijd van exposanten als ik ze vragen stel en ze mij dingen uit moeten leggen? Maar ik denk dat het wel mee zal vallen. Exposanten zijn vaak trots op wat ze laten zien (als het goed is tenminste) en vertellen er graag over. En ik ben misschien wel een klant van de toekomst.

Mijn vader zat overigens ook in het vak. Zat en zit, want hij kan het niet laten. Gelukkig sjouwt hij niet meer met kuipen vol specie ladders op (dat is ook wel heel lang geleden, maar maakte op mij veel indruk, wat is die man sterk). Maar hij geeft nog wel advies aan verschillende bouwondernemers en particulieren.

Ik heb er zin in, het is ook een beetje een vader-dochter-uitje.