Je mag er wat voor over hebben

Ruim twee keer zo ver was de supermarkt, maar ze hadden me verleid. Met een aanbieding. Dus ging ik. Op de fiets. Benzinekosten wegen niet op tegen de besparing. Ik bespaarde 40 cent.

Vervolgens moest ik nog even langs bij mijn ‘eigen’ supermarkt, want niet alles wat ik nodig had was (goedkoper) in de verre supermarkt. Daar, in de hal voor mijn eigen supermarkt, zat een meneer gitaar te spelen, niet onverdienstelijk. Hij speelde en zong Ain’t no sunshine. Lekker nummer, goede herinneringen. Zachtjes zingend liep ik de supermarkt in en bij de kassa was ik nog steeds aan het hummen.

Natuurlijk zat hij er nog toen ik opnieuw langs liep, zijn muziek was onverminderd fijn. Ik keek in mijn portemonnee en vond een muntje van 50 cent. Dat is een gelukje, vaak zit er geen contant geld in. Ik gooide het muntje in zijn hoed. Hij knikte vrolijk. Ik liep vrolijk naar buiten.

In plaats van 40 cent minder zoals gepland, had ik 10 cent meer uitgegeven tijdens het boodschappen doen. Maar ik had niet alleen boodschappen gedaan, ik was vrolijk en aan het zingen gemaakt. En hoewel ik daar niet altijd iemand voor nodig heb, gebeurde dat dit keer wel en het gebeurde goed. Vandaag had ik daar 50 cent voor over.

"Eigenlijk is het verhaaltje hiermee af, maar ik moet nog een bekentenis doen." 

Zo’n blog werkt toch het beste als je eerlijk bent. “Ruim twee keer zo ver” klinkt heel ver, maar mijn eigen supermarkt is gewoon heel dichtbij, 500 meter. Die andere supermarkt is 1100 meter van mijn huis. Geen woord gelogen dus, maar qua woordkeus wel wat dik aangezet. O, en dat van die benzinekosten is ook puur hypothetisch. Ik rijd nooit auto, vind het vreselijk. Zo, dat lucht op. ;)