Voldoe ik aan mijn verwachtingen?

Die vraag kun je redelijk filosofisch behandelen, maar vandaag wil ik het lekker concreet houden. Bijna tweeënhalf jaar geleden schreef ik over wat ik zou gaan doen alsik met pensioen zou gaan (Wat te doen met de tijd die ik over heb?). Ik was toen nog niet zo lang bezig met deze ontdekkingstocht, financiële onafhankelijkheid zou nog zo’n vijftien jaar duren. Inmiddels doe ik het anders dan ik toen dacht: die volledige financiële onafhankelijkheid gaat langer duren, maar ik ben al wel met ‘voorproefpensioen’. Ik heb dus nu de ‘tijd over’ waar ik toen over schreef.

Ik benoemde drie punten: mezelf ontwikkelen, tijd voor mensen om me heen, vrijwilligerswerk. Doe ik die dingen nu ook werkelijk?

1.      Mezelf ontwikkelen. Ja.

Ik heb sinds ik met voorproefpensioen ben twee cursussen gevolgd. Ik heb daar echt nieuwe dingen geleerd die mijn leven verrijken. De ene cursus was de opleiding tot Schuldhulpmaatje, waar ik goede handvatten en kennis heb opgedaan om mensen met schulden te helpen eruit te komen. Er zijn regelmatig nieuwe cursusmodules zodat ik mijn kennis up-to-date kan houden. (Wat me eraan herinnert dat ik de nieuwste module nog niet afgerond heb. Vandaag of morgen maar even de tijd voor nemen. Het gaat over laaggeletterdheid.) 

De andere cursus ging over geluk. Veel plezier aan beleefd en van veel van geleerd.

  

Ik heb en neem ook meer tijd om te lezen: fictie en non-fictie, dat vind ik allebei onder ontwikkeling vallen. Ik lees wel eens gewoon een hele dag. Vroeger kon ik dat niet, nu zonder problemen. Het is heerlijk.

Ik zoek ook dingen op en uit, maar dat deed ik voor mijn pensioen ook al. Ik weet niet of dat meer is geworden. Ik heb dat nooit echt gemeten. Maar ik heb er in ieder geval tijd voor en ik doe het ook met veel plezier.

2.      Meer tijd steken in de mensen om me heen. Ja en nee.

Het is meer dan voorheen, maar minder dan verwacht. In het begin kon het zomaar gebeuren dat er weer bijna een maand voorbij was zonder dat ik bij mijn lieve ouders was geweest. Als ik erheen ging, ging ik overigens wel wat langer en nog steeds. Dat is heel fijn, 1 keer 4 dagen brengt meer diepgang dan 4 keer 1 dag. Laatste tijd ben ik wat vaker bij mijn ouders om blije en verdrietige zaken, resp. groot feest en ziekte van mijn moeder. Het voelt goed om er nu zonder meer te kunnen zijn als het nodig is.

Ik merk dat ook in andere contacten met familie en vrienden: spontane, gezellige afspraakjes zijn er nauwelijks méér dan voorheen, maar ik kan wel makkelijker er zijn als het nodig is. Dat is fijn en goed, maar ook wel food for thought.

3.      Vrijwilligerswerk. Ja, maar.

Ja, doe vrijwilligerswerk. Ik heb niet alleen de cursus tot schuldhulpmaatje gevolgd, ik help ook daadwerkelijk mensen met schulden. En ik ben lid van een lokale werkgroep geworden waarmee we een grote culturele activiteit op touw zetten.

Maar, ik had gedacht dat ik hier meer tijd in zou steken. Ik help één maatje tegelijk. Anderen doen dat naast hun baan. Toch heb ik het gevoel dat ik niet meer mensen tegelijk kan helpen. Dan wordt het meer passen en meten in mijn agenda en in mijn hoofd en dan komt er stress bij kijken. Alles kan als het moet, maar het moet niet. Het voelt goed zoals het gaat, het is alleen wel anders dan ik verwacht had. 

Wat ook anders is, is dat ik had gedacht dat ik taallessen zou gaan geven. Het is toeval dat het dat niet geworden is. De cursus Schuldhulpmaatje was makkelijker te vinden en te volgen dan me aanmelden voor en voorbereiden op het geven van taallessen. Het is dus zo gelopen. Schuldhulpverlening had net als taal al mijn interesse dus het toeval heeft hier niet een ongewenste draai gegeven aan mijn leven. Wel mooi dat ik nu voor Schuldhulpmaatje een module over laaggeletterdheid kan volgen. Komt het weer een beetje bij elkaar.

De voorbereiding voor het culturele evenment nadert zijn deadline dus er gaat nu vanzelf meer tijd in. Ook bij dingen die ik leuk vind, helpt wat externe druk dus. Dat wist ik eigenlijk wel, dat het zo voor me werkt als ik er niet extra op let om het anders te doen. Ook hier geldt dat ik niet ontevreden ben over mezelf. Het kan altijd beter, maar dat wil niet zeggen dat het niet best oké is.

'Ja', 'ja en nee', en 'ja maar'. Ik voldoe dus redelijk aan mijn verwachtingen. Niet allemaal 100%. Zo schreef ik toen ook dat er naast deze drie punten allerlei kleinere dingen op mijn lijst stonden. Gisteren heb ik na anderhalf jaar een klusje van mijn lijst gestreept. Twee uurtjes werk, fantastisch resultaat J. Maar een fotoboek heb ik nog steeds niet gemaakt. Ik hoef me dus ook de komende tijd niet te vervelen.

Met dank aan Mom4life voor de vraag.