De lessen van Monopoly

Meneer Money Wenkbrauw houdt niet zo van spelletjes. Maar toch kreeg hij lichtjes in z'n ogen toen onze logees vroegen of hij ook meedeed met een potje Monopoly, ik had al 'ja' gezegd.

Pingostraat

Meteen werden er driftig taken verdeeld door de logees: "Jij verdeelt het geld. Ik doe de kaartjes." Wij mochten ondertussen een pion uitkiezen. Dat was nog even wennen voor ons allevier, want we hebben de Surinaamse versie, ooit gekocht na een heerlijke vakantie. Dus het geld was in Surinaamse Dollars, de straten allemaal onbekend, en de pionnen al even grappig als de straatnamen. Gekleurde vliegtuigjes en de Pingostraat. (Eerlijk gezegd moest ik net de straatnamen even opzoeken. De doos staat beneden en ik zit lekker boven in een comfy stoel te tikken, terwijl een van de logees filmpjes zit te kijken met een dekentje op de bank. Ziet er vast heel digitaal uit, maar voelt cosy, allebei een kopje thee en een plakje cake terwijl de andere twee nog slapen. Maar goed, ik moest het dus opzoeken en kwam erachter dat we een nep-versie van het Surinaamse Monopoly hebben. Het plezier was er niet minder om.)

Straten versus geld

Logee Anne had geluk en kwam op heel veel straten. Hij was zo slim om ze ook iedere keer te kopen. "Oeioeioei, jij gaat winnen," voorspelde Meneer Money Wenkbrauw. Anne was er zelf niet zo zeker van. Hij had veel te weinig geld vond hij. Ben, het andere logeetje keek verlekkerd naar zijn stapel geld en was helemaal de koning te rijk toen hij de Maagdenstraat (Kalverstraat) kon kopen. Hij bemachtigde ook nog de Surinaamse Leidsestraat, die heet Waterkant. Het waren zo ongeveer zijn enige straten, maar wel met potentiële hoge opbrengsten. Hij maakte zich geen zorgen.

Investeren

Elk rondje kon Anne meerdere malen huur innen van alle straten die hij bezat. En hoewel hij graag veel geld wilde hebben - hij vond het maar niks als hij geen 500'tje (het hoogste bedrag) had liggen -  had hij blijkbaar tijdens eerdere spelletjes geleerd dat het slim is om geld zo snel mogelijk te investeren. Hij kocht dus huizen zodra hij kon. Wij probeerden dat allemaal ook, maar hij had de meeste straten. Ben zette (noodgedwongen) alles in op zijn Surinaamse Kalverstraat, maar had nog veel vertrouwen door de enorme bedragen die hij zou kunnen vragen bij een bezoekje.

Hoe het afliep laat zich raden:

Ben had de pech dat het lang duurde voor er iemand langs kwam in de Maagdenstraat. Toen had hij zijn huizen al moeten afbreken omdat hij Anne zo vaak had moeten betalen, eerste nog kleine bedragen, maar elke ronde kwam er hier en daar een huisje bij en werden de bedragen hoger.
Anne won glansrijk.

De lessen zijn duidelijk:

• Je moet een beetje geluk hebben. En dan moet je dat geluk benutten of een handje helpen:
• Door te investeren kun je je kapitaal laten groeien.
• Spreid je kansen.

En voor wie het wil weten. Een Pingo is een soort varkentje.

Anders geld verdienen: vr-experience-enhancer

Gisteren zag ik een filmpje van een man die gepassioneerd aan een stoel liep te schudden, van links naar rechts trok hij hem, langzaam een beetje omhoog en dan weer omlaag, en dan hop weer schuin. De stoel was vastgemaakt op een plaat, en ik denk dat die plaat op veren stond. Op de randen van de plaat was een reling gemonteerd.

Virtual-reality

Op de stoel zat iemand met een grote zwarte bril, zo'n virtual-reality bril. Op die bril werd een filmpje van een achtbaan geprojecteerd en de man achter de stoel moest de ervaring nog echter maken. Hij kon op een scherm meekijken met het filmpje en wist zo dus precies wanneer hij wat moest doen.

Schudden

Hij liet de stoel ook flink schudden. Dat vind ik het minst leuke gedeelte aan een achtbaan. Dat je over de kop geslingerd wordt: oké, maar dat daarbij je hoofd in een moordend tempo van links naar rechts geschud wordt (met een beetje pech komen je oren iedere keer hard tegen de veiligheidsbeugels aan), hoeft voor mij niet zo nodig. Is volgens mij ook een onbedoeld bij-effect. Dus als ik in die stoel zou zitten, zou ik van tevoren vragen of hij dat weg zou willen laten.

Zwaar

Lijkt me best een leuke baan, virtual-reality-experience-enhancer (virtuele-werkelijkheid-belevenis-verbeteraar). Fysiek zwaar, dat wel. Ik weet ook niet of het heel gezond is, want hij moest wel heel harde rukken geven aan die stoel. Dat is volgens mij niet de allerbeste belasting voor je rug. Maar de hele dag op een stoel zitten aan een bureau is ook niet alles. En je geeft mensen een mooie ervaring. Ik denk dat er veel mensen blij of verwonderd van die stoel afstappen.

Een shirt in de winter

Ik heb al eens eerder gepleit voor de huismuts. Het scheelt echt enorm in hoe comfortabel je je voelt, temperatuursgewijs dan. Je verliest gewoon heel veel warmte via je hoofd als er geen muts op zit. Pasgeboren baby’s mogen het wel, maar al heel snel moet de muts af, om hem nooit meer binnen op te mogen zetten. Ik doe dat dus soms wel (net als die paar hippies die niet door hebben dat die trend al weer voorbij is, no offence – ik vind het leuk en slim), en de muts is samen met een kop warme thee mijn belangrijkste wapen tegen het koudegevoel.

Winterkleding

Naast (of eigenlijk onder) de muts draag ik lange sokken (en dan bedoel ik véél langer dan tot m’n enkels (denk knie), waarom je in de winter toch sokken zou dragen die niet over je enkels komen??), een warme broek (soms met maillot), een long-sleeve, een blouse en een trui, en soms nog een leuke sjaal erbij. Het is namelijk winter (en ik ben een koukleum).

Shirtje

De afgelopen weken heb ik op verschillende kinderen uit drie verschillende gezinnen gepast. Drie keer zag ik kinderen in een shirtje. Dat vind ik gek. Nou wonen deze gezinnen allemaal in huizen die minstens 200 jaar later gebouwd zijn dan ons huis. Die huizen zijn dus stukken beter geïsoleerd en dan is een lagere temperatuur al comfortabel. Maar ook een goed geïsoleerd huis en de scholen waar deze kinderen naartoe gaan moeten (een beetje) opgewarmd worden. Zou de thermostaat daar niet nog een graadje lager kunnen als iedereen maar in z'n shirt loopt? Het is toch niet zo gek om een trui aan te trekken? Een muts hoeft dan niet, al zou ik de solidariteit waarderen.

De noodzaak van sparen

“Ik snap de noodzaak van sparen niet,” lees ik in een boek. En dat snap ik dan weer niet. 

Kun je overleven zonder te sparen? Ja, dat kan lukken (maar het kan ook mislukken). 

Is dat leuk? Nee, tenzij je heel veel geluk hebt. Laten we naar sparen in drie situaties kijken:

1. Er komt weinig geld binnen, het is moeilijk om daarvan in je basisbehoeften te voorzien.
2. Er komt iets meer geld binnen, je kunt zonder moeite in je basisbehoeften voorzien.
3. Er komt veel geld binnen, je kunt zonder moeite wel drie keer in je basis- en andere behoeften voorzien.

Sparen als er heel weinig geld binnen komt.

Waarom zou je sparen als je amper in je basisbehoeften kunt voorzien? Als het elke maand moeilijk is om voldoende eten te kunnen kopen nadat je de huur, gas-water-licht en je zorgverzekering hebt betaald? Waarom moet je dan ook nog je best doen om te sparen?

Simpel. Er zijn maanden waarin je basisbehoeften bestaan uit meer dan een dak boven je hoofd, stromend (warm) water en zorg. Er zijn maanden waarin je bijvoorbeeld een winterjas moet regelen of een fiets (voor werk of voor je kind voor school). Dat kost meestal geld, en als het niet lukt is ‘niet leuk’ een understatement. Daar moet je dus voor sparen. De redenering is misschien simpel, maar sparen is niet simpel in deze situatie. Dit blogartikeltje is niet opgezet met tips om te besparen, maar ik geef er toch eentje voor deze situatie: spaar elke maand iets, al is het maar een euro, en spaar meer in de maanden dat het eens een keer meezit. Je zult jezelf dankbaar zijn. (Het lijkt een open deur, maar ik hoop dat het een beetje helpt en motiveert om het hier bevestigd te zien, want ik kan me ook voorstellen dat de verleiding groot is om je een keer 'te laten gaan' als het meezit.)  

Sparen als er best wel wat geld binnen komt

Waarom zou je sparen als je elke maand toch wel geld over houdt? Dan is er altijd wel ruimte om noodzakelijke extra’s zoals die fiets of die winterjas te kopen.

Dat zou nog wel eens tegen kunnen vallen. Je raakt namelijk gewend aan uitgeven. Als je niet spaart, gaat het geld ergens aan op. Lekker luxe eten, met de auto in plaats van de fiets, dat soort dingen. En als je dan ineens je auto moet laten repareren (wat vaak meer kost dan een fiets) is het even slikken. Een kleine reparatie lukt nog wel, maar als de reparatie duur is en er komen ook nog wat andere dingen bij, is het ineens niet meer leuk.

Een ander argument is dat sparen je de ruimte geeft om op termijn grote leuke dingen te doen. Een bijzondere vakantie, een heel mooie jurk, een opleiding, minder werken, switchen naar een leukere maar minder goed betaalde baan. Overigens vindt Mr. Money Mustache sparen helemaal niet zo’n goed idee. 

Sparen als je kunt zwemmen in het geld dat binnenkomt

Tja als er elke maand een badkuip biljetten binnenkomt dan hoef je niet echt te sparen. Maar ook dat kan ophouden of heel veel minder worden. En bovendien: waarom zou je ál dat geld opmaken (en hoe)? Daar heb je meer dan een dagtaak aan, en dan blijft er geen tijd over om leuke dingen te doen.

Hoe bezichtigen wij een woning?

Het was even inkomen, maar inmiddels hebben we een soort routine ontwikkeld als het gaat om het bezichtigen van een woning. Die zal zich misschien nog wel verder ontwikkelen, want 8 bezichtigingen is nou ook weer niet een aantal waardoor je kunt zeggen ‘nu hebben we alles wel gezien en weten we hoe het moet’ Maar dit is het tot nu toe:

1. De buurt

Als we naar een bezichtiging rijden en in de buurt komen, letten we op hoe het eruit ziet: Is er graffiti, zwerfvuil, beschadigd straatmeubilair? Dat soort dingen. Ook kijken we naar voorzieningen als winkels, ov-haltes, speelplekken. Is er groen in de buurt, zijn de straten druk, hoeveel lawaai is er, zijn er voldoende parkeerplekken? Wordt er geklust in de buurt, worden er straten, winkels of huizen opgenknapt? Veel dingen die we ook online kunnen zien, maar als we er toch zijn is het fijn om een live-indruk te krijgen.

2. Buitenonderhoud

Als we er zijn (en toch op de makelaar moeten wachten) kijken we altijd even hoe (het schilderwerk van) de dakgoot of boeiboord eruit ziet en vergelijken dat met de buren. Het is een indicatie voor hoe actief de vve is (die is meestal per travee georganiseerd). We kijken naar de kozijnen van het betreffende appartement en natuurlijk letten we ook op scheuren en zo. En we kijken even of het het lelijkste huis in de straat is.

3. Geur 

Als we binnenkomen letten we op hoe het ruikt. Een muffe geur kan duiden op vocht- en schimmelproblemen, en dan kun je checken of dat te maken heeft met gedrag (dichtgetapete ventilatieroosters, we zijn ze al tegen gekomen) of dat het een structureel probleem is.

4. Algemeen

We kijken of en hoe er geïsoleerd is, en letten op vochtproblemen (ook als het goed ruikt). We vragen of we even een blik in de meterkast en kruipruimte (grondgebonden woning) mogen werpen. We vragen naar de energierekening, daar krijgen we overigens lang niet altijd een antwoord op (net als op de vraag naar de huidige huur).

Het schilderwerk, vooral dat van buiten, bekijken we nog eens goed, nemen we meteen het hang- en sluitwerk mee. Soms zijn het kunststof kozijnen, dan kijken we naar verkleuring (oude kunststof kozijnen kunnen naast verkleuren ook bros worden) en aansluiting. Laatst waren er allemaal gaatjes in de kunststof kozijnen geboord, dat is volgens mij ook niet goed, maar dat moet ik nog even uitzoeken.

Verder: Hoe is de verwarming geregeld? Hoe ziet de ketel eruit (als die er is). Zien we (gerepareerde) scheuren in muren? Hoe gehorig is het? Hoe is de vloer? Hoe is de indeling? Hoe ruim of krap zijn de ruimtes? Welke wanden zijn dragend en welke niet (en hoe zijn die dan geconstrueerd?) Is de indeling, indien ‘nodig’ relatief eenvoudig aan te passen?

4. Keuken

Hoe praktisch is de keuken? Welke apparaten zitten erin? We hebben bijvoorbeeld al een keer gehad dat er geen koelkast in zat (het was onbewoond). Dat valt niet direct op omdat je ervan uit gaat dat er een koelkast is, meestal ingebouwd. Maar als die er niet is, en ook niet zo makkelijk ingebouwd kan worden moet hij nog ergens staan en dat gaat dan ten koste van berg- of loopruimte.

Verder is een afzuigkap ook wel prettig (kan natuurlijk altijd aangelegd worden, maar dat is in verband met de afvoer net ingewikkelder dan de meeste apparaten).

We kijken ook of er ergens een eettafel kan staan. Dat hoeft niet per se en dat hoeft ook niet per se in de keuken. Maar het is wel goed om te weten.

5. Douche

Ook hier letten we weer op vochtproblemen. Is de douche recent geschilderd? Mogelijk is dat om schimmelplekken weg te werken. Is er een (mogelijkheid tot) luchtafvoer? Verder natuurlijk indeling, bruikbaarheid. Soms staat de wasmachine in de badkamer, soms niet. Er moet in ieder geval ergens een plekje voor (te maken) zijn.

Laatst kregen we ook de tip om afvoeren te controleren, ook in de keuken. Dat hebben we nog niet gedaan, maar gaan we zeker doen als de woning echt interessant is. Gewoon even de kraan vol open om te zien of het water goed wegstroomt.

6. Berging

Tot slot lopen we nog even de berging in, vooral om een indruk te krijgen van de netheid.

We stellen op veel van deze punten ook vragen aan de makelaar of eigenaar. Hun antwoorden combineren we met onze eigen waarneming. We vragen ook altijd de papieren van de vve op.

Veel maar niet genoeg

Het is, met de toelichting, best wel een lange lijst geworden. Toch gaat dit om een eerste indruk, een goede eerste indruk, dat wel. Maar ik zou op basis van zo’n eerste bezichtiging niet meteen tot kopen over willen gaan. Soms wordt dat echter wel gevraagd. Dan is er een Open huis, en dan mag je daarna bieden, een afspraak maken voor een tweede bezichtiging lukt niet. Als we straks echt willen gaan kopen, moeten we onze bezichtigingsstrategie voor dat soort panden aanpassen. Belangrijkste daarbij blijft dat je je niet gek laat maken. We hebben daarbij het geluk dat er voor ons nauwelijks druk is. Het gaat niet om ons eigen woongenot, emotie speelt veel minder een rol.

Missen we essentiële punten? Hebben jullie nog tips?

Toch een blockchainnotaris

Vorige week schreef ik nog in een 'afdwalertje' in een blogje over onder andere hoge notariskosten, dat we (de maatschappij) nog niet toe waren aan een Bit-notary of Crypto-kadaster. Misschien was dat iets te pessimistisch

ABN blijkt samen met Nxchange bezig te zijn met een pilot waarin ze met blockchaintechnologie een alternatief voor een derdengeldrekening bieden. Dat is zo'n notarisdienst die prima vervangen kan worden door blockchain. Ik wist wel dat banken heel erg met blockchain 'bezig zijn', maar dit is het concreetste wat ik tot nu toe heb gehoord van een Nederlandse bank. Ik hoop dat ze er veel van leren (maar niet dat er zoveel leerpunten zijn dat ze de handdoek in de ring gooien).
Ik ben benieuwd of het misschien toch sneller gaat dan die tien jaar die ik in het blogje noemde. Ik had in ieder geval niet op zitten letten want het persbericht was van een dag voor mijn blogje. Nou is dat niet zo gek hoor, want ik zit niet dagelijks actief internet af te struinen naar dit soort berichten. Misschien toch maar wat meer doen, want ik vind het toch wel echt interessant. Het kan zomaar een hoop dingen omgooien. Daarvoor moet het allemaal nog wat stappen verder gaan, maar toch.

Eigen geld

"Er is veel veranderd. We hebben veel meer eigen geld nodig. Bijvoorbeeld als je minder gaat werken om voor je ouders te zorgen. Dat kost je zomaar een groot deel van je inkomen en je pensioen."

Zo ongeveer gaat de reclame van de Rabobank. Ik hoorde hem net voor het eerst en zit hier echt heel verbaasd te wezen. Ze doen alsof het raar is. Dat is het niet. Punt.

Natuurlijk 'kost' het je een groot deel van je inkomen en je pensioen als je minder gaat werken. Je inkomen en je pensioen zijn niet een soort natuurlijk recht waar niets tegenover hoeft te staan. Je inkomen moet je bij elkaar verdienen, en als je minder werkt krijg je minder inkomen.
Bij je pensioen is het misschien allemaal iets minder helder. Maar ook bij je pensioen is het niet zo gek dat als je minder werkt je minder pensioen opbouwt. Toch? Of zie ik iets over het hoofd?

Ongenode gasten

Oeps. We hebben gistermiddag iets gedaan wat niet zo netjes is. Maar we wisten het echt niet.

Open Huizen

We gingen in het kader van ons 100-huizen-in-100dagen-project op pad. We hadden twee Open Huizen vlak bij elkaar gevonden. Bij het eerste appartement waren we relatief snel klaar. Zestig vierkante meters, recent opgeknapt en leeg. Heel overzichtelijk (ondanks de vele andere kijkers). We daalden nog even de trap af om een blik in de berging te werpen (netjes) en we konden door.

"Dit is mijn kamer" 

We liepen naar de andere kant van de straat en belden aan bij het andere huis.
“We komen voor het open huis.” 
“O kom maar boven,” en zzzzz ging de deur open. We werden binnen gelaten door een man en zijn dochtertje. Dochter opende haar slaapkamerdeur voordat we iets konden zeggen. “Hier is mijn kamer, kijk. Er was net ook een man die ons huis misschien gaat kopen. We hebben ook een kat. Dit is mijn kamer. Kijk, hier heb ik …”
Na een paar minuten vroeg de man: “Komt de makelaar eraan?” Dat wisten we niet, en we concludeerden samen dat die dan zo wel zou komen.

Papa vertelt verder 

De vriendelijke man nam het over van zijn dochtertje en vertelde honderduit, over het appartement en over andere dingen: “Tien jaar gelden ging ik op vakantie naar de Filipijnen, voor mijn vrouw. Die heb ik daar gevonden. Ik was er vier maanden. Kijk dit is een foto van haar, en dit ook.” 

Ik kon niet anders dan me afvragen of hij daar vier maanden was om een vrouw te zoeken of dat het andersom was. Dat hij vier maanden bleef omdat hij haar gevonden had. Het gaat me niets aan en het maakt niets uit, maar ik heb nou eenmaal een nieuwsgierige aard (‘benieuwd en betrokken’ noem ik het ook wel). Ik heb het natuurlijk niet gevraagd. 

Dat was ook lastig geweest, want de man vertelde maar door. Gelukkig ook over het huis, maar we moesten wel alle zeilen of eigenlijk filters bijzetten om de goede informatie eruit te krijgen. Ook visueel moesten we behoorlijk filteren. Hoewel de man ons (ongevraagd) verzekerde dat hij heel veel had opgeruimd, “Dozen hebben we naar beneden gebracht, dozen!” stond het nogal vol. Als hij even ademhaalde, vulde zijn dochtertje de nauwelijks ontstane stilte. “De kat hebben we gratis gekregen en we hebben ook een goudvis.” Ze liet ons ook haar mooiste boek zien, ze sloeg het open bij het hoofdstuk Ongenode gasten. "Kijk dan wat een enge plaatjes!" 

Ze vertelde ook wat dingen die je misschien beter niet kunt vertellen aan mensen waarvan je hoopt dat ze je huis (of het huis van je papa) kopen. Bijvoorbeeld toen haar vader vertelde dat er genoeg parkeerruimte was. “Ja maar niet hierachter toch pap?” Papa vulde direct aan: “Nee je moet je auto niet hierachter neerzetten want dan wordt er ingebroken. Er lopen allemaal … eh, nou ja, en als ze dronken zijn, tikken ze een ruitje in. Nou ja, dat is een keer gebeurd.” 

We hadden genoeg gezien. Niet vanwege dat ingetikte ruitje hoor, maar we waren er al twee keer zo lang als in het andere appartement, terwijl het qua oppervlakte vergelijkbaar was.

Witlof

Het viel niet mee om weg te komen. Op de galerij kregen we nog een uitgebreide uiteenzetting over de vreemde verwachtingen die de bovenbuurvrouw van haar man had. Ik zal jullie de details besparen. Toen hij begon over wat hij kookte “aardappeltjes met bloemkool of witlof”, maakte Meneer Money Wenkbrauw een bruggetje “Wij moeten ook maar eens naar de witlof dus we gaan er nu echt vandoor. Nogmaals bedankt voor de rondleiding.” Een leugentje om bestwil: wij houden niet zo van witlof en dat stond ook echt niet op het menu voor die avond.

Foutje

Lopend naar de auto verbaasden we ons erover dat we de makelaar helemaal niet gezien hadden. “Als je zo’n klant hebt, dan zorg je als makelaar toch dat je erbij bent tijdens een Open Huis?!” Begrijp me goed, de man was erg vriendelijk en enthousiast. Maar, nou ja, niet zo effectief in zijn informatievoorziening. “Gek eigenlijk ook dat er geen andere mensen waren.” We keken elkaar aan. We zouden ons toch niet vergist hebben? Even snel controleren. Oeps, jawel hoor: geen enkele vermelding van een Open Huis op dit adres, niet op Funda en niet op de site van de makelaar zelf. Geen flauw idee hoe we erbij kwamen.

Ik voel me er een beetje lullig over. Onze bedoelingen waren oprecht en de vergissing was ook oprecht, en ik denk dat er ook ‘no harm done’ is, maar toch voelt het niet netjes.

Bitcoin-casino

Ik heb een haat-liefdeverhouding met gokken. Dat is wat sterk uitgedrukt, maar het klinkt nou eenmaal interessanter dan dat ik er ambivalent tegenover sta.

Gokken is leuk

Ik vind gokken leuk. Ik houd van de spanning. Ik houd van de belofte: je kunt zomaar heel veel winnen. Ik kan heerlijk dromen van wat ik dan allemaal zou doen: een kasteel kopen, zonnepanelen laten ontwikkelen die bij dat kasteel passen, wat leuke crowdfundingsacties steunen liefst voor dingen die de wereld vooruit helpen, nog meer boeken kopen, … Allemaal dingen die niet nodig zijn (behalve de wereld vooruit helpen) en ik ben ook heel blij zonder, maar ik mag graag een beetje dromen over leuke dingen voor mezelf en heul goede dingen doen voor de wereld, daar geniet ik van. J Ik ga overigens nooit naar een casino. Uiteindelijk vind ik de sfeer er niet fijn, heb ik te veel last van wat ik stom aan gokken vindt.

Gokken is stom

Ik vind gokken namelijk ook stom. Alle gokspelen zijn erop ontworpen dat de aanbieder vette winst maakt. Ik heb niks tegen mensen die winst maken, dat mag zelfs flink zijn, maar dit is wel heel grof. De kans dat je iets wint is super-klein. Ik heb een afbeelding met heeeeeel veeeeel nullen aan de verkeerde kant van de komma op mijn desktop staan om me daaraan te herinneren. Wat ik nog stommer vind is dat het vaak gebracht wordt alsof je kansen wel groot zijn, alsof het een gelijkwaardige ‘strijd’ of puur toeval is, of alsof je iets goeds doet, en allerergst (van de buitencategorie) dat het soms doelbewust verslavend wordt gemaakt.

Bitcoins

Eind januari, de 31^e om precies te zijn, kocht ik voor 100 euro aan bitcoins. Sindsdien voel het iedere keer als ik inlog alsof ik even op een leuke manier het casino binnen ga: leuk spannend. Nadat ik zde Bitcoins in mijn digitale portemonnee had, ging de koers heel even omhoog - YES - en daarna ging het hard naar beneden - O -. Dat vond ik natuurlijk wel jammer, maar ik had er niet zo veel last van, want er bleef iedere keer nog voldoende over zodat het spel door kon gaan en de stand ook weer omhoog kon gaan. De leuke spanning bleef, ik zag het geld ook echt als speelgeld, dus inloggen was iedere keer weer leuk spannend (en op de een of andere manier komt de teleurstelling niet hard aan als ik het als spel zie).

In dezelfde tijd verloor ik absoluut gezien meer aan waarde met mijn beleggingen dan aan bitcoins. Dat vond ik wat minder leuk. Maar goed, dat is een kwestie van lange adem. Komt ook wel weer goed. De stand van de bitcoin is inmiddels weer omhoog gegaan. Ik sta nu op €117,62. Voorlopig kan ik nog lekker doorspelen. Ik heb dus m’n eigen kleine casinootje, waar ik geen last heb van de sfeer, en dat ik binnen kan gaan op het moment dat ik wil.

Hoe dan?

Ik heb m’n Bitcoins (nou ja 0,012 bitcoin) gekocht via Coinbase. Ik vind het een makkelijke manier om Bitcoins of andere cryptomunten te kopen, die toch veilig voelt. Ik moest echt wel even door wat stappen heen, zoals het uploaden van een bewijs van je identiteit en een controle-storting van 1 cent (die ik netjes terugkreeg), maar ik vond het goed te doen. Best spannend eigenlijk, dus het casion-gvoel begon daar al. Als je je via deze link bij Coinbase aanmeldt,en voor 100 euro digitale valuta koopt, krijg je 10 dollar aan bitcoins erbij en ik ook.

Dit is natuurlijk geen advies, en ik tik dit verhaaltje nu, op het moment dat het goed gaat en niet toen ik op 15 euro verlies stond. Mr Money Mustache zegt nee tegen bitcoins. Dat is wel iets om te bedenken voor je je aanmeldt.

Besparen met je koelkastindeling

Wat ontworpen is als groentela heet in huize Money Wenkbrauw de bierla, overblijfseltje uit onze studententijd. Als je van goed koud bier houdt zoals wij is dat best een goede plek, maar net erboven is het nog iets kouder in je koelkast. Toch is dat ‘officieel’ ook niet de beste plek voor bier. Wat is dan wel het beste? Dat hangt een beetje af van je voorkeur. (let op: onderstaande indeling is niet voor koelkasten met een intern vriesvakje bovenin)

Van boven naar beneden:

Bovenin

Bovenin leg je boter, kaas en eieren.

Kaas gedijt echt het beste op de bovenste plank. Daar is het koud, maar niet te koud. Krijgt je kaas minder snel last van uitdrogingsverschijnselen, fijn voor de kaas, fijn voor jou.
Of eieren überhaupt in de koelkast moeten is een discussiepunt, dat heb ik even apart gezet. Op de bovenste plank kun je eventueel nog een flesje fris leggen, als je niet van al te koude drank houdt.

Het midden

Het midden van je koelkast is al iets kouder. Daar kun je bereid voedsel (waaronder vleeswaren voor op brood) goed bewaren. Ook kun je hier drank kwijt, en dat mag dan ook (karne)melk of sap zijn. Je krijgt niet meteen een brainfreeze als je een glas melk van deze plank achterover slaat. Hij is wel lekker koel. Ook koud genoeg voor andere (nog niet genoemde) zuivelproducten zoals yoghurt.

De plank boven de groentela

De plank boven de groentela, waar het het koudst is, is voor rauw vlees en rauwe vis (goed ingepakt uiteraard). Heb je echt kwetsbare waar? Achterin op deze plank is het het allerkoudst. Maar zorg er wel voor dat je niet vergeet dat lekkere stukje vis op te eten. Zou zomaar kunnen gebeuren omdat je wat achterin ligt makkelijk over het hoofd ziet. Misschien heb je nog plek voor een paar biertjes, een sapje een frisje en (karne)melk? Als je van echt koude drankjes houdt, bewaar je ze hier. Dat is overigens wel iets kouder dan meestal wordt aangeraden.

Groentela

De biergroentela is voor groente. Het is de een-na-koudste plek in de koelkast, en de vochtregulatie is er goed. Dat komt door de plek (hoe lager hoe kouder in principe) en het feit dat de lade afgesloten is van de rest (de la heeft zijn eigen luchtcirculatie en doet niet mee met de rest, daardoor is de vochtregulatie goed en is het er ietsjepietsje minder koud dan net boven de groentela). Hier houd je je groente dus het langste goed, met uitzondering van champignons (en andere kabouterhuisjes).

Tot slot: de deur

De deur is de warmste plek van je koelkast. Misschien doet kaas het daar nog wel beter dan helemaal bovenin, maar dat weet ik niet zeker. Verder kun je hier prima geopende potjes bewaren met spul wat lang meegaat. Meestal staan er ook geopende flessen en pakken in de deur. Dat heeft meer met de beschikbare verticale ruimte te maken dan dat het echt de beste plek is, zeker drank (zuivel, vers sap) die makkelijk kan bederven, kun je beter op een plank in de koelkast bewaren. De deur van je koelkast is dan wel weer een heel goede plek voor witte wijn.

Als je je koelkast goed indeelt, is de kans op bedorven eten kleiner en hoef je hem niet overdreven koud te zetten. Beter voor de wereld, beter voor je portemonnee.

Eieren in de koelkast

Eieren schijnen nogal snel anders te gaan smaken door de geurtjes in je koelkast. Ik snap dat niet zo. Mijn koelkast ruikt meestal nergens naar, dat komt door de kou. Geuren komen doorgaans pas los boven een bepaalde temperatuur. Als onze koelkast geurtjes prijsgeeft, hebben we er een restje te lang in laten liggen of Meneer heeft zijn blauwe kaas niet goed ingepakt (de begrijpend lezer make hieruit op dat Mevrouw Money Wenkbrauw niet van blauwe kaas houdt).

Als er ergens veel geurtjes zijn dan is het buiten de koelkast, in de rest van de keuken. Toch krijg je vaak de tip dat je je eieren buiten de koelkast moet bewaren vanwege de geurtjes in de koelkast. Ik hoor het graag als iemand weet hoe dat zit.

Onze eieren staan trouwens op het aanrecht. We hebben er een leuk rekje voor en eieren zijn bij ons  vrij courant dus voor het behoud van de eieren hoeven we het niet te doen. Geurtjes hebben niet zoveel tijd om in te trekken en ach, als een eitje een keer een hint van gebakken biefstuk mee zou krijgen, vind ik dat ook niet zo erg. Lijkt me wel lekker.

Als je je eieren in de koelkast wil zetten, kun je ze het beste in het doosje laten zitten, dan moeten eventuele geurtjes eerst door dat karton heen voor ze in het ei door kunnen dringen.

Het eierrekje dat bij je koelkast geleverd wordt? Wegdoen, verkopen (ik zag er werkelijk een op marktplaats staan) of iets creatiefs mee verzinnen (een palet voor als er eieren geschilderd gaan worden?).

Halverwege

We zijn bijna halverwege onze 100 dagen huizen kijken om de markt te verkennen. We kijken in een straal van 15 kilometer om ons heen in de prijscategorie tot €125.000,-. We 'moeten' minstens 100 dagen huizen kijken en minstens 100 huizen bekijken. Dat was een tip van Rich Son, en dit vinden we wel een slimme. De 100 huizen hebben we al lang gehaald, online tenminste. We hebben op het wereldwijde web al ruim 150 woningen gevonden die aan die zoekcriteria voldoen. Die onderwerpen we aan een eerste analyse. We maken een inschatting van:

• de huur die we zouden kunnen vragen op basis van woonoppervlak en postcode;
• de kosten die we aan een huis zouden hebben (hypotheek, onderhoud, etc.).

Ranglijst

Daar komt een geschat rendement uit, en op basis daarvan rangschikken we de woningen. De woningen in de top van de lijst die zo ontstaat, bekijken we nog eens nader. We letten dan bijvoorbeeld op de indeling van de woning, proberen een indruk te krijgen van de staat van onderhoud en hoe de buurt is (verder ingezoomd dan bij de eerste analyse). Ook bereikbaarheid per OV nemen we mee.

Als het ons echt wat lijkt, maken we een bezichtigingsafspraak. Tot nu toe hebben we zo zes woningen bezocht en voor komende week hebben we ook weer wat afspraken staan.

En wat hebben we geleerd?

Het is lastig om op te sommen wat we tot nu toe geleerd hebben. Ik denk dat het belangrijkste vooral het beeld van de markt is, en dat is moeilijk in woorden te vatten. Overigens vind ik dat zelf altijd een riskante bewering. Ik heb daar een (wat flauwe) oneliner voor: Als je het niet kunt formuleren, heb je nog wat te leren. Gelukkig hebben we nog een tweede helft om te kijken of dit concreter kan.

Naast het beeld van de markt hebben we de volgende dingen geleerd/bevestigd gekregen over makelaars (rijp en groen door elkaar):

• sommige makelaars laten je schaamteloos wachten (geeft niet, kun je meteen een beter beeld van de buurt krijgen, maar ik vind het wel onbeschoft);
• de (technische) kennis van makelaars verschilt nogal;
• sommige makelaars nodigen zonder dat erbij te vertellen meerdere geïnteresseerden tegelijk uit (het is niet heel erg, we laten ons niet opjutten, maar echt netjes vind ik het niet);
• de meeste makelaars willen niet vertellen wat de laatste huurders betaalden, maar sommige makelaars doen dat wel, altijd even vragen dus;
• de meeste makelaars kunnen vrij aardig inschatten dat het niet voor onszelf maar voor een belegging is (weet nog niet wat ik daarvan vind);

To be continued

Grote bedragen

Vandaag ben ik even bezig met grote bedragen, en niet eens voor het kopen van een verhuurhuis.

Akte van levering

Zo heb ik offertes opgevraagd voor de overdracht van een stuk grond, dat komt neer op een akte van levering inclusief voorbereiding. Mijn zus en ik krijgen een stuk grond van mijn ouders. Lief he?! Zoiets (overdracht vastgoed) moet wel verplicht via de notaris.

Vergelijken loont

Wat is dat toch duur! Het is een simpele procedure. De gebruikte tekst is standaard. De sessie bij de notaris duurt nog geen kwartier. Toch is het honorarium van de notaris 300 euro (exclusief btw). Let wel: inschrijving in het kadaster, recherche- en administratiekosten worden nog apart in rekening gebracht. Dus met een half uurtje werk tikt deze notaris 300 euro af. Dat doet ie goed. En dit is dan nog de goedkoopste. Een andere offerte was nog 200 euro hoger. Vergelijken loont dus, ook (of juist) bij dit soort diensten.

Crypto-kronkel

Oké, het duurt even (minstens 10 jaar) voor je notaris bent en de opleiding is misschien niet heel makkelijk, maar als je dan eenmaal notaris bent, heb je ook wat. Toch zat ik me net af te vragen of het een aanrader is om daarom nog voor dat pad te kiezen. Dit kan toch niet heel lang meer duren. Een deel van de hoge kosten zit volgens mij in de onafhankelijkheid en betrouwbaarheid van de notaris. Iets wat we met blokchaintechnologie veel goedkoper kunnen bereiken. Komt nog eens bij dat ik nog nooit, echt nog nooit een foutloos concept van een notaris heb gekregen, dat wordt ook beter als het geautomatiseerd wordt. Aan een Bit-notary of Crypto-kadaster is de maatschappij nu nog niet toe, maar binnen tien jaar kan er veel veranderen.

Nou ja, dit laatste is zomaar een gedachtekronkel. Mijn punt was eigenlijk dat een notaris duur is.

Zwembad in de tuin

De andere bedragen waar ik mee bezig was, zijn nog een stukje hoger. Mijn zus wil namelijk een zwembad in de tuin. Ik help haar een beetje met dingen uitzoeken. Man, man, wat een geld kost dat. Het voelt heel gek om enerzijds bezig te zijn met een bewuste, zuinige levensstijl en anderzijds een privé-zwembad uit te zoeken. Toch is het niet op alle vlakken afwijkend. Mijn zus wil dit heel graag, al heel lang. Het is dus geen bevlieging, het is een diepe wens, mijn zus is een echte zwemmer. Ze heeft ervoor gespaard en ze kan zich de jaarlijkse kosten makkelijk veroorloven. Ze steekt zich dus niet in de (toekomstige) schulden. Ze verdiept zich in de kosten, maakt vergelijkingen, dat soort dingen.

Zwemmen in het geld

Tja, ik heb mijn baan opgezegd om te genieten, dat kost ook nogal wat. Zij geniet van haar baan en kan een zwembad kopen om van te genieten. Ik zou het nooit doen, maar vind het niet zo'n rare keuze. Ik zou het geld als ik het nu over had liever voor me laten werken, maar als je dat niet doet, dan is je droomzwembad niet zo'n slechte keuze. In geld kun je per slot van rekening niet zo makkelijk zwemmen.

Vasten

Achterop de fiets bij mijn moeder. Het is koud dus ik heb wanten aan. Binnenin de warmte van de want heb ik een vuist gevormd. In die vuist een grote schat: een dropje van de slager. Thuis gekomen pel ik het dropje uit het kommetje van mijn hand en laat hem in mijn trommeltje vallen. Het is vastentijd en dat betekent voor mij en mijn zus: 40 dagen niet snoepen (en minder vlees, maar dat zal ons worst wezen). We mogen de snoepjes wel bewaren.

Ik heb er alleen maar goede herinneringen aan. Ik kan me niet herinneren dat ik het erg vond dat ik niet mocht snoepen, ook niet als andere kinderen dat wel mochten. Ik kan me wel de euforie herinneren over de steeds groter groeiende ‘berg’ snoep. Na Pasen mochten we die lekker opsnoepen.

Ik vast al lang niet meer, maar het is voor mij wel een goede tijd om wat gewoontes tegen het licht te houden. Zo sta ik me de laatste tijd wel heel erg vaak een croissantje toe tijdens het boodschappen doen. Dat ga ik maar eens 40 dagen niet doen. En daarna weer af en toe in plaats van elke week één of twee keer. Dan wordt het van gewoonte weer iets bijzonders om echt van te genieten. Daar word ik blijer en gezonder van (en m’n portemonnee ook weer een beetje).

Kleur voor energie

Ik mag graag wat kleur brengen in ons interieur. Ook op de muren. Zo zijn drie muren in onze slaapkamer okergeel en de vierde is behangen met een onderwater-tafereel waardoor hij grotendeels blauw is.

Dat geel geeft de kamer een zonnige uitstraling. Het doet me ook denken aan mijn tijd op Curaçao. Daar vind je landhuizen die aan de buitenzijde in zo’n kleur geschilderd zijn. Heerlijk om aan terug te denken. Maar ook zonder die herinnering vind ik het een fijne kleur. Er hoeft maar een beetje licht op de muur te vallen en het lijkt zonnig, daar krijg je meteen energie van.

Dat voelt goed, maar laatst las ik ergens de tip dat het warmte goed zou houden. De warme kleuren (geel, oranje, rood) zouden daar goed voor zijn in tegenstelling tot de koude (blauwachtige) kleuren. Dat is natuurlijk onzin. Ik kan me wél voorstellen dat het een klein positief effect heeft op je energierekening omdat je het door die zonnige uitstraling minder snel koud hebt.

Kleur op je muur kan een positief effect hebben op hoe je je voelt. Je kunt kleuren kiezen waar je je blij en warm van gaat voelen. Zeker doen dus, maar niet omdat het letterlijk warmte vast zou houden.

Kippenmoord

Ai, net in de tijd dat de eierconsumptie hoog is (want geen antikaterontbijtje zonder eitje), heeft een roofdier een kip van mijn vader vermoord. Mijn vader is opgegroeid op een boerderij en is dus gewend aan dieren die dood gaan of gemaakt worden, maar hij kwam net toch een beetje ontdaan terug van het kippen voeren. Het is natuurlijk ook echt sneu, want de betreffende kip én de overgebleven kippen zullen er een hoop stress hebben gehad van die vos of buizerd. Meestal hebben de kippen van mijn vader het beter dan de kippen in commerciële stallen, maar vannacht dus even niet. Mijn vader maakt nu plannen voor een nog beter afgesloten hok en ren.

Weekmenu

Ik weet wat ik morgenavond eet, en dat weet ik al heel lang. Meestal ben ik met eten niet zo goed in vooruit denken. Het is al heel wat als ik in de supermarkt sta en denk: “Zal ik kip voor morgen meenemen?” Dat gebeurt zelden, laat staan dat ik een week vooruit denk.

Aanpassen

Daar schijn ik flinke besparingen mee mis te lopen. Vrijwel elk bespaarblog geeft die tip. Het klinkt ook wel logisch, maar mijn kanttekening erbij is dat het ook wel bij je moet passen. Ik heb het een paar keer geprobeerd, en op de een of andere manier eindigde het er altijd mee dat er iets lag te verpieteren in de koelkast. Natuurlijk had ik dat kunnen voorkomen, ik had in plaats van ‘bij je moet passen’ ook kunnen schrijven ‘dat je je wel moet aanpassen’. Tja.

Restjes

Naast het ‘passen’, denk ik dat niet vooruit kopen ook zo zijn voordelen heeft. Gisteren nog. Meneer Money Wenkbrauw bedacht donderdag dat hij vrijdag een feestje met barbecue had. Als we al eten hadden ingekocht, had zijn portie in de diepvries gemoeten want we eten vanavond en morgenavond niet thuis. Dan moet je dus hopen dat je een bevriesbare maaltijd had gepland. Bovendien had ik niet zo’n zin om voor m’n eentje boodschappen te gaan doen (in de sneeuw). Ik dook dus koel- en voorraadkast in en vond daar restjes waarmee ik mijn lievelings (nou ja, hoog scorend) maaltje kon bereiden.

Kortom: voor mij werkt een weekmenu niet zo, omdat ik me daar niet voldoende voor aanpas. Misschien komt het nog ooit.

Speciaal

Maar goed, er zijn dus momenten dat ik wel ruim vantevoren weet wat ik eet. Zo eet ik over 320 dagen moos met worst, en morgen eet ik frikadel speciaal. Alle principes gaan overboord. Ik zal niet aan de jonge man of vrouw achter de toonbank vragen of ze ook een frikadel met beter-leven-ster hebben, ik zal niet vragen of ze ook een frikadel met minder zou hebben, of hoeveel onnodige suiker er in de saus zit. Nee, ik trek mijn pak uit – hoewel je in een minionpak ook best een frikadel kan eten – bestel een frikadel en geniet ervan. Alaaf.

Rich Reader

Hoe kwamen we er eigenlijk bij om ons hierin te gaan verdiepen? Al eerder schreef ik iets als dat het niet een heel bijzonder of uniek plan is om huizen te gaan verhuren. Het wordt via meerdere kanalen geopperd als een goede manier om (passief) inkomen te genereren. Wie of wat gaf voor ons nou de doorslag?

Rich Son

Ik noem hem Rich Son: Robert Kiyosaki, de schrijver van RichDad, Poor Dad. Meneer Money Wenkbrauw had een filmpje van hem gezien. Dat prikkelde hem wel, en toen heeft hij nog een paar filmpjes gekeken. Vervolgens heeft hij een tijdje spelletjes gedaan, ontworpen door Kiyosaki (of zijn medewerkers). Meneer werd er erg enthousiast van. De spelletjes bevestigden precies de theorie uit de filmpjes. Ik was wat sceptisch want natuurlijk bevestigen die spelletjes en die filmpjes elkaar. Nogal Wiedes.

Film, boek, verslag, site

Maar Meneer was zo enthousiast dat ik toch een paar keer meekeek met zo’n spelletje. Het deed mij een beetje denken aan een kruising tussen Monopoly en Levensweg. Wat je verder ook van Kiyosaki en van die spelletjes vindt: Het maakte de theorie wel erg inzichtelijk, en het maakte me benieuwd. Dus ook ik wilde wel wat meer weten. Ik ben meer een lezer dan een kijker, dus ik wilde het boek bij de bibliotheek halen. Mijn bieb had hem niet, maar ik kon hem wel bestellen. Dat is inmiddels een ruime maand geleden. Dat vind ik wel jammer, maar het zij zo. Inmiddels denderen wij wel lekker door. Ik krijg de zienswijzen van de Rich Son nu via Meneer, en ik kijk ook af en toe rond op zijn site.

Gezond verstand

Er zijn wat dingen in de benadering waar we kriebels van krijgen, maar er is ook veel dat ons aan het denken zet en waar we enthousiast van worden. We kijken met ons (hopelijk) gezonde verstand naar zijn adviezen, en kijken of en hoe we ze voor ons toe kunnen passen.

Drie tips voor het kopen van huizen die we bij Rich Son hebben gevonden zijn:

1.       Bekijk voor je koopt, minstens 100 huizen in minstens 100 dagen.

2.       Als het even kan, koop dan het lelijkste huis in de straat. 

3.       Koop in een goede buurt waarin geïnvesteerd wordt.

Dus wij zijn 100 huizen aan het bekijken in goede buurten. En bij elk huis checken we ook even of het het lelijkste in de straat is.

Op een andere manier geld verdienen

Ik weet niet eens zeker of dit mag. Maar ik moest er echt om lachen en dat wil ik wel met jullie delen. En het past in mijn onregelmatig (qua frequentie en invulling) verschijnende serie: 'Op een andere manier geld verdienen'. Ik las een column van Arnon Grunberg. Volgens mij staat hij in de VPRO-gids, maar in ieder geval ook op internet en daar las ik hem. Ik ga hier een stukje overnemen:

"Bent u langdurig werkloos? Of teleurgesteld in Uber? 

Begin in uw woonkamer een kapsalon.
Spreken en het masseren van de hoofdhuid is belangrijker dan knippen. Onthoud: iedereen kan knippen.
Leer deze drie regels uit het hoofd:

• haren kunnen het beste droog worden geknipt;

• huur voor het verven van haren een aardige assistent (v/m) in die daar ervaring mee heeft;

• hoe ouder en brozer de klanten zijn,
  hoe meer behoefte ze hebben aan complimentjes.

7 Ook de doden moeten soms worden geknipt." 

Dat zinnetje over de doden hoorde niet bij dit punt. Vandaar de door mij doorgestreepte 7. Ik vind hem (de zin, niet de zeven) erbij passen en heb hem daarom mee gekopieerd.

Ik vond het stukje zoals gezegd grappig, en de laatste 'regel' over complimenten voor oude en broze van dagen vond ik aandoenlijk. Iets om over na te denken. Een complimentje kan altijd, ook als je geen haren knipt of hoofdhuid masseert.

In dezelfde column staat trouwens ook:

"Klant is koning, maar als koning mag je wat voor je onderdanen doen."

Ook al iets om over na te denken, om het mee eens te zijn of niet.

Ik wil natuurlijk geen plagiaat plegen, en geen vaardige kappers voor het hoofd stoten. Ik denk dat voor het eerste het citaat te kort is, zeker in combinatie met de bronvermelding, maar als iemand mij ervan kan overtuigen dat dit niet mag, haal ik deze blogpost weer weg. En als u kapper bent, weet u wel beter toch?

Waarom huren mensen een woning?

Meneer en Mevrouw Money Wenkbrauw zijn zich dus aan het verdiepen in het verhuren van huizen. Essentieel onderdeel is het kopen van een goed verhuurhuis. Maar hoe doe je dat? Een punt is dat je je potentiële klanten kent.

Ik ben opgegroeid met het idee dat het slimmer is om een huis te kopen dan om het te huren. Ik heb eigenlijk nooit zo diep nagedacht over huren of kopen. Kopen, dat werd het. Gelukkig past dat ook goed bij ons. Wij zijn redelijk honkvast en houden van bijzondere huizen die we naar ons eigen idee aan kunnen passen.

Maar nu wil ik me dus verplaatsen in mensen die besluiten een woning te huren in plaats van te kopen. Dit zijn de redenen die ik kan bedenken:

• Je kunt geen hypotheek krijgen.
• Je vindt een hypotheek te ingewikkeld of een te grote verantwoordelijkheid.
• Je wil geen investering in je woning doen. Tegenwoordig is een deel eigen geld verplicht en er zijn ook nog aanloopkosten (de ‘kosten koper’).
• Je weet niet hoe lang je ergens wil blijven wonen. Verhuizen is doorgaans makkelijker en goedkoper als je huurt.
• Je houdt niet van klussen of de verantwoordelijkheid voor onderhoud van een huis.
• Je wil het risico niet nemen dat je huis onder water komt te staan of dat er onverwacht duur onderhoud nodig is.
• Misschien kun je de juiste koopwoning niet vinden.
• Misschien staat je droomhuis wel te huur maar niet te koop.

Zit ik er helemaal naast? Zijn er nog heel andere redenen? Vast wel.

Nuttige reviews

Begin van dit jaar, op 5 januari om precies te zijn, heb ik het reviews schrijven voor Klezzer weer opgepakt. Precies een maand later, op 5 februari, kwam mijn saldo boven de 10 euro (€11,12) en kon ik een uitbetalingsaanvraag doen. Eerlijk gezegd had ik nog wat inkomsten staan van december (een maand waarin ik geen review schreef, maar wel inkomsten kreeg over de reviews die ik eerder had geschreven). Ik verdiende 9,52 in mijn eerste actieve maand van 2018.

Wat deed ik om dat tientje te verdienen?

Ik schreef tien reviews, en ik deelde een aantal van mijn reviews op social media.

De inkomsten waren als volgt opgebouwd:

• €8,63 aan bonussen
• €0,24 voor mensen die zich via mij aangemeld hebben
• €0,65 voor al mijn reviews (81 in totaal)

Per uur of per plezier

Je ziet: van de referrals en de gewone inkomsten voor de reviews moet je het niet hebben. Dankzij de bonussen is het nog best aardig. Als je kijkt naar hoeveel tijd ik erin gestopt heb, dan is het helemaal niet zo aardig. Ik denk dat ik alles bij elkaar toch wel een uurtje bezig ben met een review, dus dan is het 87 cent per uur. 

Maar als ik kijk naar de moeite die het mij kost dan is het weer wel heel aardig. Ik schrijf vooral reviews over boeken. En dat vind ik leuk. Ik houd van lezen. Voor een review, duik ik weer even dieper in het betreffende boek. Ik sla het open op zoek naar die ene mooie passage. Ik vind dat heerlijk. 

Het kost mij dus nauwelijks moeite, sterker nog: ik vind het grotendeels leuk om te doen. Tien uur per maand iets leuks doen en daar ook nog een beetje geld voor krijgen vind ik prima.

Blijf ik dit doen? 

Toch heb ik mezelf afgevraagd: moet ik hier nou wel mee doorgaan? Ooit werd Klezzer gepresenteerd als een manier om een beetje passief inkomen op te bouwen. Dat vond ik er wel aantrekkelijk aan, maar dat bleek te mooi om waar te zijn Dat passieve inkomen is op het moment zo goed als verwaarloosbaar.

Toch is het antwoord is: ja. En wel om twee redenen: 

Ik vind het leuk en het is nuttig. 

Als ik zelf overweeg iets te gaan kopen, zoek ik altijd op internet naar reviews. Die reviews helpen me bij mijn beslissing. Dan is het wel zo aardig om andere mensen ook te helpen met mijn reviews. Klezzer is een site die zich hard maakt voor echte reviews. Je weet dus vrij zeker dat de review niet in opdracht van de verkoper of producent is geschreven. Dat vind ik prettig, want soms twijfel ik daar wel aan op andere sites. Dus ik kan iets doen wat ik leuk en nuttig vind, waarom zou ik dat dan niet doen op een site waar ik er een beetje geld mee verdien?

Ik weet niet hoe lang Klezzer nog bestaat, maar ik ga er voorlopig mee door.

Hoop van 100

Wat bedoel ik eigenlijk met de 'Hoop van 100'? Het betekent natuurlijk ongeveer iets als 'vele kleintjes maken een grote'. Ik kwam erachter dat ik die term al wel lang gebruik, maar eigenlijk nergens heb uitgelegd wat ik nou bedoel. Mijn invulling is in de loop van dit project ook wel wat verruimd. Hoewel het allemaal geen raketgeleerdheid vergt, toch maar even mijn toelichting. De Hoop van 100 bestaat inmiddels uit 2 delen:

Kleine besparingen

Simpel: veel besparingen maken samen bij elkaar opgeteld een grote besparing. Bijvoorbeeld: je koopt pasta van het basis-merk in plaats van het 'Grote-Italië'-A-merk, scheelt 60 cent. Én je neemt een wat vaker de fiets in plaats van de bus, kan zomaar 1,50 per ritje schelen. Én je bestelt een pilsje in plaats van een gin-tonic, scheelt al gauw 2 euro. Én je koopt wc-papier in bulk als het in de aanbieding is, zou zomaar eens vijf euro kunnen schelen.

Ook al lijkt een besparing van 60 cent je financiële onafhankelijkheid geen stap dichterbij te brengen, toch is dat wel zo. Je kunt al deze besparingen bij elkaar optellen, en het zijn vaak ook nog eens potentieel structurele besparingen. Daarmee bedoel ik dat je als je twee keer per week pasta eet, je dus élke week 1,20 kunt besparen. Als je elke werkdag een busrit heen en terug uitspaart, dan kom je op 15 euro per week. Ga zo maar door, en natuurlijk tellen de incidentele besparingen ook mee (alleen niet 52 keer). Uiteindelijk kunnen vele kleintjes aan het einde van het jaar een behoorlijk bedrag betekenen. En als je dat geld dan ook nog eens gebruikt om je hypotheek af te lossen, of te investeren, maak je er ook nog rendement op. Moet je eens kijken wat dat in 10 jaar bij kan dragen, én hoeveel minder je nodig hebt om financieel onafhankelijk te zijn.

Kleine inkomensstromen

Het tweede deel van de Hoop van 100 bestaat uit de kleine inkomensstromen. Ook hier geldt: kleine stroompjes mag je bij elkaar optellen. Je hoeft dus niet met alleen één baan of alleen één klus of alleen één investering in je levensonderhoud te voorzien. Dat mag ook best op verschillende manieren naast elkaar. Graag zelfs, want dan ben je niet meteen in de aap gelogeerd als er iets wegvalt. Dus als je wat verdient met het schrijven van reviews, beleggingen, een parttime baan, airbnb, verkopen op marktplaats, online enquêtes, opppassen en het schrijven van een blog dan hoeven dat niet allemaal enorme bedragen te zijn. Je kunt het gewoon allemaal bij elkaar optellen.

Hoop van 100

Ik heb het Hoop van 100 genoemd omdat het er wel veel bij elkaar moeten zijn. Honderd staat voor veel. Ik had het ook de hoop van honderdmiljoenmiljard kunnen noemen. Dat klinkt wel leuk voor een keer (en is leuk voor wie van Kabouter Wesley houdt; niet op klikken als je niet van grofheden houdt), maar het bekt en typt niet zo lekker. 100 dus, als beeld voor veel. En het moet allemaal bij elkaar komen, op één hoop. Het heeft niets te maken met de hoop dat het werkt. Want het werkt gewoon. Als je er maar genoeg hebt.

Gooi de fles maar bij de was

Even een kleine simpele bespaartip tussendoor.

Je kunt de laatste restjes wasmiddel eenvoudig uit de fles halen door ... de fles zelf bij de was te gooien. Gegarandeerd dat het tot de laatste druppel en het laatste aangekoekte randje meewerkt aan het schoon krijgen van je was. Ik bedacht het vanochtend toen ik al naar de nieuwe fles in de voorraad reikte om het nog niet tot de helft van de aanbevolen hoeveelheid gevulde bolletje aan te vullen. Ik had geen zin om de oude fles minutenlang op zijn kop te houden voor nog een paar druppels. Of hem op zijn kop te zetten om uit te druppelen in zo'n bolletje voor de volgende was. (Zo zijn al een paar flessen omgevallen, alles onder het wasmiddel, ruikt lekker hoor, maar verder onhandig.) Ik kon natuurlijk die fles gewoon bij de was gooien.
De was en de fles kwamen zojuist helemaal schoon uit de machine :) Niet doen als je op 60 graden of warmer gaat wassen denk ik, maar op 40 werkt het prima.

Een fijne plek om te beleggen?

De kop en de leader van een artikel in het Financieel Dagblad maken me een beetje ongerust:

“Ik denk niet dat Europa nu een fijne plek is om te beleggen.” Het is een uitspraak van Phil Barach, een Amerikaan die al dertig jaar in het vak zit. In het beleggingsvak zo blijkt. Zijn nog beroemdere collega schijnt gezegd te hebben “dat het tijdperk van de decennialange koerswinsten op de obligatiemarkt voorbij is.”
Whaa, dat hoor ik liever niet. Als ik het artikel vluchtig lees, word ik beurtelings gerustgesteld en weer ongerust gemaakt. Even rustig lezen. Wat staat er nou precies?

Ik begin even met mijn weergave van de laatste alinea uit het interview hierover :

Oplopende inflatie en volatiliteit

>>Barach verwacht dat de inflatie in Europa op gaat lopen, hij denkt dat die in juli al gelijk is aan de inflatie in Amerika (waarvoor hij eerder 2,5% noemde). En omdat Europa nogal afhankelijk is van olie- en gasimport zou de inflatie in Europa zelfs hoger kunnen oplopen. Als gevolg daarvan verwacht hij verwacht volatiliteit (dat betekent dat hij verwacht dat de koersen flink zullen gaan schommelen).<<

Schommel in een glas water

Volatiliteit is volgens mij alleen lastig of vervelend als je op korte termijn iets met je aandelen wil of moet. Als je belegt voor de lange termijn, zoals ik, is het niet echt een probleem toch?! Geschommel in een glas water dus.
Maar hoe zit het met die uitspraak “dat het tijdperk van de decennialange koerswinsten op de obligatiemarkt voorbij is.”?

Die zie ik in de rest van het interview niet terugkomen of onderbouwd worden. Misschien moet ik dat nog een keer uitzoeken, wat daar dan mee bedoeld werd en of dat dat overeind blijft, maar voorlopig lig ik er maar niet wakker van. Ik heb ook niet alleen maar Europese aandelen.

Ik schets hieronder nog wel even de aanloop naar bovenstaande verwachting van meneer Barach over de komende volatiliteit:

Bloedbad

>>De financiële markten zijn in rep en roer. Al zeker dertig jaar dalen de rentes op de kapitaalmarkten en dus stijgen de koersen. Maar nu heeft het er alle schijn van dat de ommekeer daar is en dat de rentetarieven aan het oplopen zijn. Een hevige omslag kan een bloedbad veroorzaken, ook bijvoorbeeld op de aandelenmarkten.<<

Hmm, termen als ‘bloedbad’ helpen natuurlijk niet.

Stijgende rentes

>>Velen maken zich zorgen om de investeringsplannen van Trump, die zouden de Amerikaanse economie kunnen oververhitten en de leenbehoefte van de VS opjagen. Dat is echter niet waar Barachs zorgen zitten. Hij denkt dat die plannen helemaal niet worden uitgevoerd.

Maar hij denkt wel dat de rentes gaan stijgen:

"Op de korte termijn zit een stijging naar 3% er wel in. Vaak gaan dit soort verschuivingen vrij snel. Nu hebben we het over 2,79%, dan staan we volgende week misschien op 3%. Daar zullen veel beleggers vrij zenuwachtig van worden, maar wij denken dat het tegen die tijd wel weer vrij aantrekkelijk is om in te stappen."<<

Ha! ‘aantrekkelijk om in te stappen’ dat klinkt al beter. (Blijft natuurlijk wel het vermoeden dat hij hier zegt dat het niet goed is voor bestaande beleggers.)

En weer dalend

>>De interviewer merkt ook op dat dat niet zo heel erg lijkt, niet zo erg (“als de pijnlijke correctie die er hier en daar van gemaakt wordt”). “ Barach antwoordt dat veel afhankelijk is van de inflatie. De inflatie loopt nu tijdelijk op, maar die zal ook weer vrij snel dalen en laag blijven. (De stijging wordt voornamelijk veroorzaakt door de olieprijs, maar andere ontwikkelingen in de technologie, demografie en opkomende landen hebben een dempend effect.) “Dat heeft de centrale bankiers in Amerika en Europa verrast: hoeveel geld ze ook bijdrukken, de inflatie loopt niet op. Onze modellen zien de inflatie stijgen naar 2,5% in juli, en daarna weer terugzakken naar 2%. Voor Amerikaanse staatsobligaties is dat niet enorm. Maar op de aandelenmarkt zal het effect veel groter zijn.”

Waarom dalen de aandelenmarkten dan?

'Dat beetje inflatie komt dus van olie, van grondstoffen en een beetje uit hogere lonen. Ook lopen de leenkosten een beetje op. Dat zijn allemaal factoren die op de winstgevendheid van bedrijven drukken. De aandelenmarkten zijn al zo lang aan het stijgen en zijn nu zo duur geworden, dat er weinig tegenwind nodig is om ze te laten dalen.

Gat

In Amerika begint sparen weer te lonen dus mensen voelen zich niet meer gedwongen om te beleggen. In Europa is dat nog anders. Barach noemt de Duitse tweejaarsrente, van -0,56%, belachelijk. Hij verwacht dat die het gat met de Amerikaanse rente in zal lopen. De ECB moet daarvoor in actie komen, en hij verwacht dus dat dat gebeurt. Nog niet in 2018, maar wel in 2019 en 2020.<<

We gaan het zien.

Hoop van 100 of 1-10-100-1.000?

Meneer Money Wenkbrauw en ik verschillen van oorsprong in één ding behoorlijk: ik was altijd iemand die, zeker zakelijk, geneigd was om klein te denken en risico’s te zien. Meneer Money Wenkbrauw denkt groot en vindt dat risico’s er zijn om te beheersen. Dat zat waarschijnlijk altijd in hem en in vijftien jaar ondernemen heeft hij die houding verder ontwikkeld.

H100 of X10

Dus als ik vertel dat ik wat kleingeld bijverdiend heb door het schrijven van reviews of het invullen van een enquete vraagt hij zich af hoe dat te vertienvoudigen is, en daarna nog een keer. Ik denk dat de reeks 1 – 10 – 100 – 1.000 – etc. zijn lievelingsreeks is. Eventueel vindt hij 1 – 2 – 4 – 8 – etc. ook nog oké, maar liever toch die factor 10 (X10). En hoewel ik er nog steeds in geloof dat je met een hoop van 100 (H100) een boel kunt bereiken, krijg ik toch ook steeds meer waardering voor de vermeningvuldigingsvisie. Het is nog altijd niet mijn natuurlijke houding, maar ik word er ook niet meer verlegen van. Mijn ‘Dat kan toch nooit!’ is veranderd in ‘Dat is interessant, (hoe) zou dat kunnen?’

Risico's zijn kansen

Tijdens mijn werk en Meneers ondernemingen heb ik steeds meer over risico’s en hoe je daarmee om kunt gaan geleerd. Bijvoorbeeld dat als je riscio’s gaat benoemen het slim is om álle kansen te benoemen. Dus niet alleen de negatieve kansen, maar ook de positieve, én de omvang van de bijbehorende gevolgen. Hoe erg of hoe leuk is het als iets werkelijk gebeurt? Wat kun je eraan doen om de kans kleiner of groter te maken? Als je dat allemaal in beeld hebt, kun je veel beter kiezen.

SWOT

We maken nu bij het huizenverhuurplan dankbaar gebruik van mijn oude, nog steeds wel aanwezige, neiging: Het is een prima manier om een uitgebreide sterkte-zwakte-kansen-bedreigen-analyse (of met de engelse afkorting: een SWOT) te maken. Ook de hoop-van-100-gedachte helpt en komt samen met de vermenigvuldigingsvisie: We gaan beginnen met één huis, als dat goed gaat, is dat op zichzelf al mooi en een flinke bijdrage aan de hoop van 100. Als het echt heel goed gaat (en waarom zou dat niet?), kunnen we die inkomsten weer inzetten om steeds meer huizen te kopen.