31 januari 2017

Spaarrente weer omlaag

De rente gaat weer omlaag. Tenminste de spaar- en de depositorente bij één van de drie banken waar ik spaar. Het gaat maar om 0,05% respectievelijk 0,1%. Heel weinig dus. Maar omdat de rente zo laag is, is het relatief ten opzichte van de huidige rente weer wel significant. Dat maakt het misschien nog wel deprimerender. Niet dat je je stemming er door moet laten beïnvloeden. Het ligt toch buiten je invloedssfeer en je kunt er maar beter vrolijk onder blijven.

De nieuwe, lagere, rente voor deposito's gaat pas vrijdag in. Ik vind het netjes van de bank dat ze dat aankondigen. Het betekent dat ik nog kan beslissen om nu een deposito te openen met de huidige rente. Ik ben ook een beetje wantrouwig, want het lijkt ook een beetje op een actie om deposito's binnen te halen. Misschien beslissen mensen wel overhaast voor een deposito onder druk van de deadline terwijl ze er zonder de druk na rustige overweging toch vanaf zouden zien. Ik weet het niet. Volgens mij is het op het moment niet bijster interesssant voor banken om spaargeld binnen te halen. Misschien gaan ze voor klantenbinding.

Hoe dan ook, ik ga eens even rustig nadenken of ik nog spaargeld in een deposito kan en wil zetten. En om te voorkomen dat ik onder druk een verkeerde beslissing neem, ga ik er daarna nog een nachtje over slapen. Ik heb nog tot en met donderdag.

30 januari 2017

Hoe bevalt het?

Hoe ziet mijn leven eruit nu ik niet meer werk? Lonneke van project Lonica vroeg me dat, en Mom4Life was ook benieuwd. En ik vind het leuk om antwoord te geven. Eerst wat algemener en in een volgende post zal ik proberen te beschrijven hoe mijn dagen eruit zien.

Allereerst: het bevalt goed.
Ik vind het heerlijk om echt vrij te zijn. Het voelt zo anders dan vakantie. Ik ben echt vrij om te doen en laten wat ik wil. Ik geniet meer van dezelfde dingen. Ik denk omdat ik niet hoef te kiezen waar ik mijn vrije tijd voor inzet. Ik ben gewoon lekker aan het leven.
Het helpt daarbij denk ik ook dat ik geen groot doel of doelenlijstje voor mezelf heb gemaakt. Ik hoef deze tijd niet te benutten. Ik mag deze tijd benutten, en ik mag hem ook niet benutten.

Eigenlijk is het enige waar ik me af en toe zorgen om maak, dat dit eindig is. Ik had niet voldoende gespaard om voor altijd en eeuwig met pensioen te gaan, dus ik moet ooit weer inkomen gaan genereren. Maar het bevalt zo goed dat ik helemaal geen zin heb om weer te gaan werken. En soms komt daar de vraag bij of dat wel zal lukken. Als ik me daar zorgen over maak, zeg ik tegen mezelf: 'Tegen de tijd dat het zover is, deal je er maar mee. Nu is het nog niet aan de orde.' Dat helpt vrij aardig. Het is echt onzin om deze tijd te laten overschaduwen door dat het hoogstwaarschijnlijk niet eeuwig kan duren. Dat is een oude wijsheid, een variant op Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest. Dat zei ik 'vroeger' ook al wel tegen mezelf, toen kwam het minder goed aan. Ik merk dat ik me er nu beter naar kan gedragen/voelen dan toen ik nog werkte. Ik denk dat het met mindset te maken heeft. Ik ben echt helemaal vrij, en ik leef hier en nu. Ik weet niet helemaal zeker of dat het precies is, ik vind het lastig om dat helemaal scherp te definiëren. Heerlijk ontspannen is het in ieder geval.

Is het dan alleen maar halleluja? Ja, eigenlijk wel. Dus: ALS JE ZOIETS ALS DIT VOOR JEZELF KUNT SJEFFEN, DOE HET DAN. Maar nee, niet elke dag is een spreekwoordelijke roze wolk, ook nu zijn er momenten dat ik baal, dat er om me heen dingen gebeuren waar ik verdrietig van word, dat ik hoofdpijn heb, dat er dingen mislukken, dat ik aan het einde van de dag denk 'waarom heb ik nou vandaag alleen maar suffe dingen gedaan?' Maar het is allemaal minder erg, want ik leef het leven dat ik wil leven.
En eerlijk is eerlijk: het gebeurt ook wel veel minder vaak, het duurt minder lang of het is minder erg dan toen ik nog werkte. Dus het is allemaal wat beter te hebben. Zelfs die stomme griep, die ik nu nog steeds een beetje heb, is te hebben. Begrijp me goed: Ik vind dat mijn griep lang duurt en te lang, en ik vind het niet leuk. Maar toch heb ik het idee dat ik er minder last van heb.
Dat vind ik trouwens ook een aparte ervaring: ziek zijn terwijl je vrij bent. Je hoeft je niet af te vragen hoe het op je werk gaat, het is niet vervelend voor collega's, je hoeft je niet af te vragen of je misschien al fit genoeg bent om wat thuis te werken en of dat nodig of onnodig is. En ook nu heb ik afspraken af moeten zeggen door die griep en dat is vervelend (voor mezelf en voor degene met wie ik een afspraak had), maar ik schuif de afspraken door. Anders dan op mijn werk hoef ik die niet in te halen bovenop het normale werk van de week. Doorgeschoven afspraken komen nergens bovenop.

Ik ben dus nu blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Of ik er over vijf jaar nog blij mee ben, moet de tijd uitwijzen. Deze fijne tijd steek in ieder geval in mijn zak.

In een volgende post meer over mijn dagelijks leven nu.

28 januari 2017

Voorproefmaand 8: januari 2017

Januari was de achtste maand van het voorproefje op mijn pensioen. Dat betekent dat ik al mijn uitgaven betaal van gespaard geld. Mijn budget is €1.450,- per maand. Ik heb ook een ijkbedrag, dat is €1.310,- per maand

Uitgaven binnen budget en net iets over het ijkbedrag

In januari heb ik €1.333,- uitgegeven, 23 euro meer dan het ijkbedrag. Dat vind ik nog wel acceptabel. Toch waren er afwijkende posten:

1. Ik gaf vooral meer uit aan uitjes (90 euro méér maar liefst). Dat waren gezellige etentjes en lunches en een bijdrage aan een familievakantie die nog moet komen.
2. Mijn bankkosten waren hoger dan gemiddeld omdat het kwartaalbedrag is afgeschreven.
3. Ik gaf minder uit aan vervoer, cadeautjes en onvoorzien.

Inkomsten
Begin januari liet ik Klezzer* uitbetalen voor de afgelopen drie maanden. Ik ben niet zo actief geweest, ik heb maar één review geschreven in die maanden. Daar kreeg ik meteen wel een bonus voor. Maar de inkomsten lopen gewoon door, ook als je niet schrijft. Ik heb in die drie voorgaande maanden 41 euro verdiend bij Klezzer, in januari heb ik maar ongeveer vijf euro verdiend.

Omdat het bij het spaarprogramma Euroclix* loont als je meer spaart voor je uit laat betalen, heb ik al sinds juni niet meer uit laten betalen. De teller staat inmiddels op 6.895 clix. Dat is nu zo'n 96 euro waard (hoewel ik maar 84 euro uit zou kunnen laten betalen, omdat je alleen per 1.000 uit kan laten betalen). Maar ik spaar lekker door, misschien wel tot ik 20.000 clix heb, en 325 euro uit kan laten betalen.
Tweede helft vorig jaar was ik niet zo actief, maar in januari heb ik best actief geklikt en meegedaan aan onderzoeken. Daarmee heb ik 1.890 clix verdiend, dat is tegen de koers die ik inmiddels bereikt heb € 26,47 waard.

Voorproefstand
Al met al is dit de voorproefstand geworden:


De einddatum is een maand opgeschoven! Daar ben ik blij mee. Komt gedeeltelijk doordat ik vrijwel altijd onder mijn budget blijf met m'n uitgaven en gedeeltelijk door het zakcentje dat ik verdien met online inkomsten. Als de voorspellingen kloppen, kan ik mooi tot mijn vijfenveertigste van het voorproeven genieten.

*Als je je via deze links naar Klezzer en Euroclix aanmeldt, kun je meteen beginnen met online een zakcentje bijverdienen. Je krijgt een welkomstbonus, en ik krijg een bonus omdat je je via mij hebt aangemeld. Win-win lijkt me, dankjewel.

27 januari 2017

Schoenmaker - met tip!

Met lood in mijn schoenen ging ik gisteren terug naar de schoenmaker, waar ik vorige week had aangegeven dat ik met 'een flink profiel' iets anders bedoelde dan de fijne ribbeltjeszool die de schoenmaker onder mijn rode laarzen gezet had. En waar ik vervolgens (door een medwerker) weggestuurd was voor we er naar mijn gevoel een gesprek/discussie over gevoerd hadden. (Ik schreef er eerder over.)

Ik vond het lastig, want ik wilde echt niet dertig euro betalen voor laarzen die ik nauwelijks zou gaan gebruiken. Ik heb die laarzen al lang en ik heb ze weinig gedragen. Steeds als ik ze wel droeg, was de conclusie dat ze te glad waren, ook al toen ik ze net had en ook als het niet gevroren had. Door er een flink profiel onder te laten zetten hoopte ik daar verandering in te brengen.
Tegelijkertijd kon ik me de positie van de schoenmaker ook wel voorstellen. Blijkbaar had hij er een standaard-zool onder gezet. Dat doet hij echt niet om mij te pesten of er gemakkelijk vanaf te zijn. Dat doet hij omdat hij dacht dat ik dat wilde. Ik weet niet wat het hem kost om dat weer aan te passen.

Dus ik liep nog te piekeren hoe we dit win-win op konden lossen toen ik de zaak binnenstapte. En toen verdwenen mijn zorgen als sneeuw voor de zon. Want ik kon ze zien hangen. Mijn rode laarzen. Mét flink profiel.

Zodra ik aan de beurt was, heb ik meteen gezegd dat ik zag dat hij een flink profiel onder mijn laarzen had gezet en dat ik daar heel blij mee was. Hij legde uit dat die ribbeltjeszool 'profielzool' heet en dat dit een zool is voor bergschoenen. "Dat wist ik niet. Ik ben hier superblij mee, bedankt dat u het heeft opgelost," zei ik zo hard mogelijk zonder dat het raar zou worden. Ik hoop dat voorbijlopende potentiële klanten het gehoord hebben.

Tips (niet alleen bruikbaar bij de schoenmaker)
De les die ik geleerd heb en dus mijn tip als je naar de schoenmaker gaat:
  • Bespreek helder met hem wat je graag zou willen en vraag hem om te laten zien welk materiaal hij gaat gebruiken en of er nog alternatieven zijn.
    Hij vindt het vast leuk om dat gesprek aan te gaan, het gaat per slot van rekening over zijn vak. En jij weet vantevoren wat je krijgt. 
  • Vraag ook naar de prijs.
    Ik vind dertig euro al veel, maar toen ik net googelde op zoek naar plaatjes van verschillende zolen, kwam ik prijslijsten tegen waarin €152,- werd gevraagd voor bepaalde zolen.




26 januari 2017

Verzekeren is niet normaal

Reclame werkt. Al geruime tijd erger ik me aan reclame van een bank. Ze bestempelen in die reclame dingen als normaal die ik niet normaal vind. Ze gebruiken (zoals in elke reclame) trucjes om me te overtuigen: een bekende Nederlander, die de vraag die hij stelt retorisch brengt, het gebruik van het woordje 'toch', dat soort dingen.

Maar ik vind het dus bijvoorbeeld niet normaal om al je aankopen te verzekeren. Ik heb hetzelfde stokpaardje als veel andere consuminderaars: Verzeker alleen dingen die noodzakelijk voor je zijn en waarvan je de kosten van vervanging of reparatie zelf niet kunt dragen. (Dit is ook zo'n trucje trouwens: benoemen dat anderen ook vinden wat jij vindt, maar dat terzijde.)
Ál je aankopen een maand verzekeren tegen verlies, diefstal of beschadiging vind ik echt onzin. Je maakt dan geen onderscheid meer in wat noodzakelijk voor je is. En hoe je het ook wendt of keert, dat kost geld. Dat zal niet uit het liefdadigheidsfonds van de bank komen, dus betaal je daar als consument uiteindelijk voor.
Alleen als je absoluut minimalistisch leeft en geen reserves hebt, is het een goed plan om alles te verzekeren. Maar voor de meesten van ons zou verzekeren eerder een uitzondering moeten zijn dan regel.

Eerlijk is eerlijk. Ik heb de site van die bank opgezocht en het betaalpakket vergeleken met mijn betaalpakket. Het betaalpakket van die andere bank (inclusief in mijn ogen abnormale extra's) is goedkoper. Sjonge. Ik ben nog niet overgestapt, want ik denk dat dat nogal wat consequenties heeft en het verschil is niet zo heel groot. Maar de twijfel is gezaaid.
En zo werkt reclame dus wel en niet: ik heb de site opgezocht, ik heb de bank op mijn netvlies en ik heb erover geblogd, maar ik ben niet overgestapt.

24 januari 2017

De huismuts

Sinds ik vrij ben, ben ik vaker thuis. Ik ga regelmatig een paar daagjes oppassen of naar mijn ouders, maar al met al denk ik toch dat ik, zeker overdag, vaker thuis ben. Dat betekent dat de verwarming vaker aan staat. Ik ben nogal een koukleum, maar ik probeer het enigszins binnen de perken te houden.

Zo draag ik graag een muts binnen. Van de trend om in de zomer altijd en overal een muts te dragen snap ik niet zo veel. (Behalve als het is om voorbereid te zijn op snelle afkoeling in de latere avond-uren.) Maar in het koude seizoen binnen een muts dragen, werkt heel goed. Je verliest veel minder warmte en ik vind het heel comfortabel aanvoelen. Volgens mij zijn er wel wat mensen die het doen, en is de trend vanuit de zomer wel her en der blijven hangen maar je ziet het eigenlijk toch heel weinig. (Of kijk ik niet goed?)

En omdat je het zo weinig ziet, voel ik me er dan weer niet helemaal senang bij om ook in gezelschap m'n muts op te houden. Maar misschien moet ik daar gewoon overheen stappen en een 'trendpusher' worden (ik denk niet dat ik de eerste ben, dus een echte trendsetter ben ik niet).

22 januari 2017

Profiel

Gisteren schreef ik: "Het korte verhaal is dat ik naar een outlet van een sportwinkel toog en daar voor veertig euro een dunne skibroek kocht en gevoerde laarsjes met een flink profiel." Dit is het langere verhaal:

Ik had eerder al naar mijn schoenencollectie gekeken en geconcludeerd dat ik eigenlijk geen warme schoenen of laarzen met profiel had. Ik had wel een paar stoere rode laarzen waarvan ik me vanaf het begin al afvroeg waarom daar geen stoere dikke zool met profiel onder zat. Het kleine ribbeltje wat er bij aanschaf onder gezeten had was inmiddels bijna verdwenen en de zolen waren spekglad.

Ik twijfelde een beetje of ik ze zou laten verzolen, want dat is best prijzig wist ik, en je kunt in de uitverkoop voor weinig nieuwe schoenen kopen. Toch viel mijn keuze op nieuwe hakken en zolen. Ik bedacht dat nieuwe laarzen waarschijnlijk toch net iets duurder waren en bovendien vind ik dit leuke laarzen. Dat bespaart me weer het uitzoeken van een nieuw paar (dat vind ik echt niet leuk).

Op maandagmiddag ging ik de stad in met mijn laarzen in mijn rugzak. Mijn vaste schoenmaker was dicht (niet dat ik zo vaak schoenen laat verzolen, maar ik kom hem ook wel eens tegen buiten zijn winkel en dan maken we altijd een gezellig praatje). Omdat mijn schoenen in de tas zaten waar ik boodschappen mee ging doen, liep ik door naar een andere schoenmaker.

Ik vroeg of hij zolen had met een flink profiel. "Tja, dat is glad ja," zei hij wijzend op de zool met een restje ribbeltje. Ik vroeg wat het kostte en slikte even toen hij 29 euro zei. Ik had echt schoenen met profiel nodig en wilde deze laarzen kunnen gebruiken dus ik liet ze achter.

Twee dagen later mocht ik ze op gaan halen. Er stond iemand anders in de winkel. "Ik kom mijn laarzen ophalen. Die rode daar." Vervolgens keek ik teleurgesteld naar een nieuwe zool met een klein ribbeltje. "O, ik had eigenlijk een dikker profiel verwacht.""Dat is niet mooi, dit leren we op de opleiding." was het antwoord op een wat hoog volume. Ik zei voorzichtig (denk ik) "Nou ja, dat vindt u misschien niet mooi." en "Ik had gewoon wat anders verwacht toen ik vroeg om een flink profiel." Nog voor ik was uitgesproken, zei hij: "IK GA NIET MET U IN DISCUSSIE. U KOMT MORGEN MAAR TERUG DAN IS HIJ ER ZELF." Huh? Ik had m'n pinpas intussen al uit mijn portemonnee gehaald om ze toch maar mee te nemen. Maar blijkbaar had ik een andere beleving van de discussie dan hij. Verbaasd en op mijn tenen getrapt beende ik de winkel uit. Even schoot door m'n hoofd dat ik daar nooit meer wilde komen, dat ik hem niet liet bepalen dat ik morgen terug moest komen en wilde ik omdraaien. Ik bedacht vervolgens dat ik daar in ieder geval niets mee opschoot en ben toch maar doorgelopen. Regelrecht naar de outlet om nieuwe laarzen met profiel te kopen.

Ik ben nog steeds niet terug geweest bij de schoenmaker. Donderdag had ik geen tijd, vrijdag voelde ik met niet zo lekker en had ik geen puf om de stad in te gaan, dat bleek zaterdag toch wat meer op griep te lijken dat ik vrijdag aan voelde komen, dus wordt later vervolgd.

21 januari 2017

Fietsen kost ook geld

Afgelopen week fietste ik op en neer naar een afspraak in Den Haag en daarmee bespaarde ik vijf euro treinkosten (ik heb zo'n voordeelurenkaart).

Afgelopen week fietste ik op en neer naar een afspraak in Den Haag en daarmee bespaarde ik twee euro op de sportschool (dit is een schatting). Ik keek langsfietsend en warm ingepakt nog even binnen bij zo'n sportschool en zag een meneer in korte broek en hempje op een hometrainer zitten. Ik vond mijn activiteit leuker, ik kwam vooruit.

Afgelopen week fietste ik op en neer naar een afspraak in Den Haag en dat koste me veertig euro aan warme kleren en schoeisel. Al een paar keer eerder had ik gemerkt dat ik eigenlijk geen goede schoenen voor koud en glad weer had. En ik was eigenlijk ook altijd een beetje aan het hannesen met broeken die net niet warm genoeg waren. Het moest er nu eindelijk maar eens van komen - anders was ik zeker met de trein gegaan, terwijl het mooi strakblauw weer was. Het korte verhaal is dat ik naar een outlet van een sportwinkel toog en daar voor veertig euro een dunne skibroek kocht en gevoerde laarsjes met een flink profiel.

Daarna sprong ik op de fiets voor een ritje van vijf kwartier.
Ik kwam erachter dat de broek dun genoeg is om mee te fietsen en dik genoeg is om voldoende isolatie te bieden op de fiets. Hij is ook waterafstotend dus de paar sneeuwvlokken die ik tegenkwam deerden mij niet, maar echt een zware test was het wat vallende sneeuw betreft niet. Jammer van de minder charmante en voor het fietsen overbodige wijde skischoenpijpen, maar die kon ik in de laarsjes proppen.
Ik kwam er ook achter dat mijn voeten die koud in de laarsjes waren gegaan op de heenweg niet warm werden, ook niet veel kouder. Op de terugweg nadat mijn voeten binnen waren opgewarmd bleven ze goed warm. De laarsjes lopen niet heel lekker, maar ik heb nog een klein beetje hoop dat dat beter wordt als het allemaal iets soepeler is geworden door vaker dragen.

Al met al kostte dit fietsritje sec me dus meer dan het me bespaarde. Maar ik denk dat ik komende dagen nog vaker plezier zal hebben van de broek en de laarsjes, en dat ik dankzij deze outfit meer besparende en leuke fietsritjes kan maken door de kou. Ik denk dat ik het er wel uit haal.

Het was schitterend, ik heb genoten van de witte vergezichten en witte naaldjes op brugleuningen en dergelijke (is dat versneeuwde mist die op de brug vastgevroren is?). Dat is me ook veel waard.

19 januari 2017

Schulden zijn niet normaal

Ik schrijf sinds kort ook een blogje over de wereld van schulden in Nederland. Wat je in die wereld tegenkomt verbaast mij zozeer dat ik er bijna wel over móest schrijven. Toen ik de inleiding aan het schrijven was, wilde ik schrijven 'Zelf heb ik geen schulden.'

Maar dat is niet waar. Ik heb een hypotheekschuld. En dat vond ik altijd heel normaal. Maar ik vraag me steeds meer af of het normaal is. Ik heb gewoon een schuld van enkele tienduizenden euro's, en de schuld van Meneer Money Wenkbrauw is nog groter. Nou staat daar een mooi huis tegenover, maar toch. Ik heb gewoon een enorme schuld.

Soms is een hypotheek voor je huis een goede keuze. Maar je moet je altijd realiseren dat het een schuld is. En hoewel schulden steeds normaler lijken te worden, zijn ze dat niet. Schulden zijn knap onhandig en duur. Het is geld wat meer kost dan het waard is.

Edit: Schulden zijn niet normaal, maar je hoeft je er ook niet voor te schamen.

17 januari 2017

Bijverdiensten 2016



In 2016 heb ik nog een paar maanden gewerkt en daar gewoon salaris voor gekregen. Maar ik heb ook wat 'bijverdiend' met Klezzer, Euroclix en wat klussen voor de buurvrouw. In totaal heb ik zo'n 1.700 euro bijverdiend. Best leuk. Een ruime maand voorproeven extra. O nee, er moet nog belasting af. Hmm, dan is het bijna een maand (nou ja, bijna drie weken) voorproeven extra.

Dat is natuurlijk niet genoeg om dit leven eeuwig voort te zetten. Dat was ook nooit het idee. Dat wil zeggen: ik wist wel dat ik bij lange na niet genoeg bij zou verdienen met deze activiteiten en ik zie het dan ook meer als een leuk extraatje dan als echt voorzien in levensonderhoud. Toch zou ik het wel graag willen: op een relaxte en leuke manier genoeg geld verdienen om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien. (Maar wie wil dat niet.)

In mijn voorproefperiode doe ik leuke dingen en gaandeweg probeer ik er achter te komen hoe ik met dingen die ik leuk vind weer geld kan verdienen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Ik weet dat het kan, want tot vijf jaar geleden vond ik mijn werk ook heel leuk. Voorlopig is de druk gelukkig nog niet heel hoog en doe ik vooral leuke dingen. En af en toe een review schrijven, een enquête invullen of een klusje doen, vind ik best leuk.


Afbeeldingsresultaat voor buurvrouw en buurvrouw

11 januari 2017

Wat te doen met geld als je oud bent?

Mijn ouders hebben een heel redelijk pensioen en doordat zij altijd en nog steeds relatief zuinig hebben geleefd, hebben ze geen hoge kosten. Ze houden elke maand wat over van hun pensioen en hebben ook nog een goede buffer op hun spaarrekening.

Waar ik mijn eigen levensstijl afgelopen jaren heb aangepast naar zo min mogelijk uitgeven, probeer ik mijn ouders zoveel mogelijk te stimuleren om leuke dingen met hun geld te doen. Het geld is er immers en ze hoeven het nergens meer voor te bewaren. Ze doen wel meer leuke dingen van hun geld dan vroeger, maar deels door omstandigheden en deels door de 'aard van het beestje' geven ze nog steeds niet zo veel uit. Dat is prima, als ze zich maar geen dingen ontzeggen uit hun 'oude zuinigheid', die ze eigenlijk best zouden willen doen.

Ik zit een beetje te dubben wat ze, naast leuke dingen, zouden kunnen doen met (een gedeelte van) hun buffer. Die is groter dan nodig. Er is dus een deel 'vrij'. Het geld hoeft niet te groeien, dat hebben ze niet nodig. Maar het heeft toch ook iets raars dat het daar zomaar staat te staan.
Zelf zou ik het beleggen. Maar beleggen is iets voor de lange termijn. Die hebben mijn ouders hoogstwaarschijnlijk niet.
Een andere optie is een spaarrekening met een iets beter rendement. Het rentepercentage van hun huidige spaarrekening is op z'n zachtst gezegd niet concurrerend. Maar mijn ouders zitten al 50 jaar bij deze ene bank. Het is iets met loyaliteit. Bovendien: ze kunnen zich nu prima redden met internetbankieren. Op een extra bank, met een andere inlogmethode en een website die er anders uitziet, zitten ze waarschijnlijk niet te wachten.

Tijd om het met ze te bespreken. Ik merk dat met name mijn vader de laatste tijd wat meer interesse toont in beleggen. Misschien is het iets voor hem om met een klein bedrag te gaan doen. Daar hoeft hij niet wakker van te liggen als het misgaat, maar hij kan wel zien hoe het gaat en wie weet wordt hij 100 en dan is zijn horizon nog lang genoeg. En ook die andere spaarrekening is het bespreken waard. Het is niet zo dat ze wekelijks in moeten loggen of zo. En naast het gevoel van loyaliteit dat ze hebben weet ik dat ze ook vinden dat je 'geen medelijden hoeft te hebben met de bank'.

9 januari 2017

Hoe gaat het financieel?

Hoe het financieel gaat, is een goede vraag.
Ik heb het al een tijdje niet meer bijgehouden. Ik heb wel gecheckt of ik niet rood stond, maar ik heb niet bijgehouden wat ik per maand uitgaf en of dat wel klopte met mijn verwachtingen en budget. De tijd dat ik dat niet heb bijgehouden, loopt ongeveer gelijk met de tijd dat ik niet geblogd heb. Een soort kip-eiverhaal.

Eerst maar eens de grote lijnen:


Daar zit duidelijk een stijgende lijn in. Wat in dit geval niet positief is. Maar, op december na, nog altijd binnen het ijkbedrag (€ 1.310,-) en budget (€ 1.450,-). December gaat niet alleen boven het ijkbedrag uit, maar ook boven het budget. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, maar verklaarbaar en voor één keer niet zo erg. Mogelijk dat er nog een correctie volgt.
Ik ben van plan om in de komende weken een en ander nog uit te splitsen en mijn voorproefstand voor deze maanden even vast te leggen.

Geen alarmerende cijfers dus, maar de trend moet wel weer gekeerd worden. Ik ben mijn best aan het doen, hoewel ik me ook voorgenomen heb niet te streng voor mezelf te zijn.

7 januari 2017

Pinguin of voorraad

In huize Money Wenkbrauw houden we onze voorraad niet strak op peil. Er is geen plan of een minimum-voorraad. We hebben wel voorraad maar die is meer toevallig dan gepland. In het vriesvak ligt wat we eerder te veel gekookt hebben en wat brood. Er is bijna altijd wel meel, pasta en rijst, maar laatst bleek de vrolijke voorraadpot (zo eentje van Alessi, ooit eens gekregen van een dierbaar vriendinnetje) leeg. Het blauwe poppetje keek me lachend aan. We aten die avond brood bij het eten. Onze voorraad is eerder gebaseerd op wat in de aanbieding is geweest dan op iets strategisch of een schijf van vijf (of is het tegenwoordig zes?) of zo.
Op vijf minuten lopen zijn twee supermarkten die de hele week open zijn. Dus waarom zouden we beter op onze voorraad letten?

Als ik nu naar buiten kijk, weet ik een antwoord. Het is schitterend wit en dus heel glad. Daarvoor hoef ik trouwens niet naar buiten te kijken. De waarschuwingen van ANWB en Rijkswaterstaat vliegen je om de oren.
Ik ben blij dat we niet naar buiten hoeven voor werk of afspraken, maar ik zit wel te denken wat we vanavond kunnen eten zonder naar de supermarkt te hoeven. De diepvries is voor Kerst leeggegeten om ruimte te maken voor delen van het kerstdiner dat inmiddels op is. En of de pastapot alweer gevuld is weet ik niet zeker. Ach, beperkingen maken creatief, morgen is de gladheid weer voorbij en als het echt nodig is, kunnen we ook best naar die supermarkt schuifelen of lopen, maar dan wel als een pinguin. Dat schijnt te werken.

4 januari 2017

2017 it is.

Tja, goede en leuke voornemens. M'n hoofd staat er wel weer naar om hier weer te gaan bloggen. En het is er ook het moment voor, zo in het begin van het nieuwe jaar. Maar waar pak ik de draad weer op?
Gewoon hier en nu met meteen een ongemakkelijke 'bekentenis' of eigenlijk twee: ik kan mijn portemonnee niet vinden, én daardoor weet ik niet hoe ik er nu precies financieel voor sta. Ik word er onrustig van. Ik twijfel of ik hier de verzuchting zal plaatsen:
"Hoe zorg ik er nou toch voor dat ik in 2017 m'n portemonnee niet meer kwijtraak?" 
Ik weet inmiddels uit ervaring dat het voornemen om hem voortaan  altijd op een vaste plek te leggen niet werkt. En ik weet dat ik eigenlijk geen zin heb in goedbedoelde adviezen. Voor je het weet zitten er zweverige tussen. Maar ja als je iets op het wereldwijde web gooit met een vraagteken erachter is het ook zo wat om de antwoorden te negeren. En als ik m'n portemonnee écht niet meer kwijt wil raken, ... , zal ik hem toch eerst moeten vinden. Dus ik wens jullie allemaal een mooi 2017 met heel veel geluk en ga mijn portemonnee zoeken.