26 mei 2017

Pound-foolish

Ik zag op de markt een bordje met '1 kilo cherrytomaatjes €1,50'. Nou was ik toevallig op zoek naar cherrytomaatjes, maar niet naar een hele kilo. Ik vroeg dus of ik ook een pondje mocht. "Een kilo trostomaatjes?" vroeg de mevrouw. "Nee, mag het ook een pondje zijn?" antwoordde ik. "Nee, een pond hebben we niet." Dat vond ik wat vreemd want die tomaatjes lagen allemaal los in de doos. Ik zag geen voorverpakte kilootjes staan. "Dan houdt het op," antwoordde ik. "Tsss, ze zijn zo goedkoop en dan nog moeilijk doen ..." Ik was al aan het weglopen en besloot om maar niet op die opmerking in te gaan.

Ik had twee goede redenen om niet een kilo tomaatjes bij haar te kopen:

1. Het was zo'n marktkraam waar je niet kon pinnen. Ik had maar twee muntjes van 50 cent in mijn portemonnee. Ik kon de kilo tomaatjes dus niet betalen.

2. Wij hebben dit weekend (eet)afspraken buitenshuis en de kans is groot dat we ook maandag en dinsdag niet thuis zijn. Ik zie ons niet vanavond 1 kilo cherrytomaatjes wegwerken en ik ga er vanavond ook geen soep of iets dergelijks van staan maken.
Ook al zijn ze nog zo goedkoop, ik vind het stom om zoveel tomaatjes te kopen als de kans groot is, dat ik een deel weg moet gooien. In een koelkast verliezen ze smaak, dus ze op die manier bewaren tot we terug zijn vind ik ook zonde.

Ik snap overigens best het principe van kwantum-korting. Maar als je alleen grote hoeveelheden verkoopt dan mis je de klanten die echt maar een klein beetje kunnen gebruiken. Dat is een keuze, maar dan moet je daar ook niet over zeuren, vind ik. Ik realiseer me nu ik dit zit te tikken wel dat ik haar niet gevraagd heb wat een pondje dan zou kosten.

Gemiste kans voor ons allebei, want ik had best wel een euro voor een pondje willen betalen.

23 mei 2017

Een volle agenda

Ik ben een paar dagen bij mijn zus, van zaterdagavond tot en met woensdagmiddag. Want ze had oppas nodig, niet al die dagen continu, maar wel flink wat momenten. En het paste in mijn agenda J. Overigens maar ternauwernood, precies tussen andere afspraken in, die ik niet wilde verzetten of afzeggen.

De afspraak voordat ik ging, was met onze logeetjes. Die hadden we door omstandigheden al een tijdje niet meer gezien en konden nu een paar uur komen spelen. Dus zaterdag overdag was ik in de speeltuin, deed ik tikkertje, ging ik van de glijbaan en duwde ik de schommel. Heerlijk.

De afspraak nadat ik bij mijn zus ben geweest, is met een beroemde Japanse pianiste. Vind ik best wel stoer. Waarom ik een afspraak met een beroemde pianiste heb?
Niet omdat ik zo muzikaal ben. (Ik houd van muziek, maar het is voor anderen moeilijk om te houden van de muziek die ik maak. Dat geeft niet. Ik zing, neurie en trommel er toch wel op los, genoeg momenten waarop dat anderen niet stoort.)
Niet omdat we zo’n leuke oude pianola hebben. Ja die hebben we wel, maar dat weet ze niet, en bovendien istie een beetje vals.
Niet omdat ik Japans wil leren (hoewel ik dat best wel leuk zou vinden), of omdat ik een nieuwe jurk voor haar ga ontwerpen (dat kan ik niet, denk ik, nog nooit geprobeerd) of omdat ze vroeg met pensioen wil en wil weten hoe ik dat aangepakt heb (dat wil ik haar overigens best vertellen).

Nee, de pianiste komt een paar dagen cd-opnames maken bij ons om de hoek. Zij en haar collega’s hebben een uitvalsbasis nodig. Ik help onze buren met hun airbnb. En dat is de airbnb waar de muzikanten komen logeren en relaxen. De buren zijn er niet dus ik zorg voor de schoonmaak van het huis en de ontvangst van de gasten. Dat schoonmaken is niet mijn lievelingsdingetje, helemaal niet. Toch valt ‘de buren helpen met hun airbnb’ voor mij onder ‘leuke dingen doen’. Waarom?

Ten eerste: we wonen op een mooie plek en de buren hebben een schitterend huis. Het is elke keer weer leuk om mensen rond te leiden in het huis waar ze een paar dagen logeren. Mensen vallen van de ene verbazing in de andere, dat begint buiten al. En ze worden steeds enthousiaster. Daar word je gewoon blij van. Dus als ik de kamers stofzuig, denk ik aan de verrukte reacties die ik straks weer te horen krijg en dan is het leuk om de kamer zo mooi mogelijk te maken. Bovendien is het een goede gelegenheid om uit volle borst te zingen zonder dat ik iemand stoor, maar dat terzijde.

Ten tweede: ik leer door de airbnb allerlei nieuwe mensen kennen. Van een Duitse professor via een Amerikaanse tattoo-artist tot nu dus een Japanse pianiste. De contacten zijn niet diepgravend of zo, maar het is leuk om die mensen even te spreken. Ik heet ze welkom na een vaak lange reis. Ik help ze een beetje op weg in de stad, geef ze tips over bezienswaardigheden, restaurantjes en het openbaar vervoer. Dan ontstaan er leuke gesprekjes met mensen die ik anders waarschijnlijk nooit zou ontmoeten, en daar houd ik van.

Zo valt helpen met de airbnb absoluut onder ‘leuke dingen doen’. En omdat ik er ook nog een vergoeding voor krijg van de buren, valt het zelfs in de categorie ‘leuke dingen waar ik geld mee verdien’. Het past dus precies in mijn plan voor mijn voorproefpensioen.


Ik heb trouwens nog wel een vraagje: we willen dat mensen echt relaxed aan kunnen komen, dus we zorgen dat er altijd wat te drinken in de koelkast staat, en dat er wat te knabbelen is. Het drinken vind ik niet zo moeilijk om te kiezen (een sapje, een biertje en een wijntje; koffie, thee en soep kan er sowieso gemaakt worden), maar het ‘te knabbelen’ vind ik lastiger. Ik wil niet dat het snel bederft. Je weet immers nooit of mensen het opeten en ik wil voorkomen dat er eten weggegooid moet worden. Soms heb ik chippies of kaaskoekjes of stroopwafels, maar ik kan hiervoor nog wel wat inspiratie gebruiken. Iemand tips?

18 mei 2017

"Ik heb geld gespaard en nu ben ik het aan het opmaken"

Hoe je het ook wendt of keert dat is wel wat ik aan het doen ben: mijn gespaarde geld opmaken. En ik begrijp dat het de vraag oproept of dat nou wel zo verstandig is. Die vraag speelt ook af en toe bij mij.

Dinsdag publiceerde Lonneke van Project Lonica een interview met mij. Ze maakt een interessante serie over pioniers. Ik vind het leuk dat ze me daarvoor wilde interviewen en ben heel benieuwd naar de volgende verhalen in de serie. Daar zitten volgens mij heel inspirerende personen tussen. Daar moet ik nog even op wachten, maar ik haal ondertussen al wel inspiratie uit de reacties op het interview.

"“Ik heb geld gespaard, en nu ben ik het op aan het maken” is eigenlijk wat ik hier lees. Niet echt iets waarvan je denkt: dat moet ik ook doen, wat slim! Ik zou het andere mensen niet aanraden."

Het klopt: ik maak gespaard geld op. Als ik zo doorga, ben ik over dik vijf jaar hartstikke blut. Dat vind ook ik niet iets om andere mensen aan te raden. Het is dan ook niet het complete verhaal. Er missen twee belangrijke elementen:

1. Ik geef mijn gespaarde geld bewust uit.
Dat vind ik een absolute aanrader. Hiervoor deed ik misschien niet heel onverstandige dingen met mijn geld, maar ik zette het ook niet echt optimaal in voor mijn geluk. Als ik iets wilde kopen, keek ik of ik het me kon veroorloven. Als dat zo was, kocht ik het. Nu vraag ik me twee dingen af: Kan ik het me kan veroorloven? én Waarom wil ik dit?
(Wil ik het echt? Wil ik het zelf? Wat wil ik ermee bereiken? Wat is het me waard om dat te bereiken? Kan ik het op een andere goedkopere manier ook bereiken?)

Ik heb me die vragen bij mijn voorproefpensioen ook afgevraagd. De antwoorden zijn:
Ja ik kan me dit - een beperkte tijd - veroorloven.
Ik wil dit om tijd en energie te hebben om dingen te kunnen doen waar ik gelukkig van word. Dat wil ik zelf heel graag en doordat ik afgelopen jaar mijn levensstijl heb aangepast kan het relatief goedkoop. Ik heb vóór ik dit besloot, gezocht naar manieren om met mijn toenmalige of een andere baan gelukkig te zijn, dat lukte steeds minder goed. Dit leek me een geweldige optie.
Ik neem een risico door mijn baan op te zeggen terwijl ik over vier jaar weer een inkomen nodig heb. En dat vind ik ook echt wel spannend. Maar ik zag ook een ander risico en dat was dat ik steeds ongelukkiger zou worden in mijn baan, steeds minder goed en productief, en op die manier mijn baan zou verliezen.

2. Ik ben bewust bezig met hoe ik geld verdien
Ook dat is een absolute aanrader. De baan die ik had, slurpte al een paar jaar veel energie en vrolijkheid. Ik was dus al wel een tijdje op zoek naar hoe ik dat kon verbeteren, maar m'n baan opzeggen kwam nooit in me op. Nou wil ik niet zeggen dat iedereen die een bad-office-day heeft meteen z'n baan moet opzeggen. Maar waarom de optie niet in het scala van mogelijkheden opnemen? Bekijk eens eerlijk wat de consequenties en alternatieven zouden zijn. Ik denk dat de optie vaak af zal vallen (en dan weet je ook waar je het voor doet), maar ik denk ook dat de consequenties sommige mensen mee zullen vallen. En misschien is er wel een variant die goed bij je past: een dag minder werken, vakantiedagen bijkopen, een tijdje onbetaald verlof ...
Een baan, en de baan die je hebt zit heel vaak in een standaard-plaatje in je hoofd. Maar misschien zijn er ook wel andere opties. Ik verdien nu een heel klein beetje geld op andere manieren dan met mijn baan. Het is nog lang niet genoeg, maar ik heb nog wat tijd. Ik vind het leuk om er over na te denken: hoe ga ik voorzien in mijn levensonderhoud? Ik wil elke dag eten, een dak boven mijn hoofd, gezondheidszorg, en nog wat leuke dingen. Als ik daar niet zelf direct voor kan zorgen (door graan te verbouwen en zo) dan moet het op een andere manier. En welke manier dat is, ligt in principe volledig open.

17 mei 2017

Dat ene schakeltje

Zonde. Ik zit (zat, gisteren, maar er was geen wifi in de trein om dit te publiceren) in een te koude trein terwijl het buiten heerlijk weer is. Mijn fiets staat thuis, met gerepareerde ketting. Toen ik zaterdag vertrok naar mijn ouders was die reparatie nog net niet af. Er was één schakeltje dat dwars lag, of eigenlijk klem zat. Met geen mogelijkheid kreeg ik hem losser. En dus ging ik zonder mijn vouwfietsje de trein in voor een lang weekend bij mijn ouders en moet ik nu ook weer het hele stuk met de trein terug in plaats van (deels) op de fiets.

Mijn ketting liep in de afgelopen weken steeds vaker van de raderen tijdens het opvouwen van mijn fiets als ik niet oplette. Ik had inmiddels een techniek ontwikkeld om het te voorkomen. Maar dat was meer uitstel van executie dan een structurele oplossing. De ketting was gewoon te veel uitgerekt. Dus we hebben een nieuwe ketting gekocht, er een paar schakels tussenuit gehaald en de ingekorte versie op mijn fietsje gelegd.
We kozen voor een goedkope ketting. Als hij lang meegaat is dat mooi meegenomen en als hij snel blijkt te verslijten, weten we dat het voor mijn fietsgedrag loont om uit te zoeken welke ketting de allerbeste is voor een goede prijs.

Meneer heeft me zaterdag geholpen, maar moest op een gegeven moment weg naar een afspraak. Dat ene dwarse schakeltje zag ik pas daarna. Het lukte mij vervolgens niet om hem goed te krijgen. Hij kwam zaterdagavond laat thuis en heeft zondag het schakeltje losser gemaakt. "Gewoon simpel een beetje wrikken," appte hij op mijn vraag "Hoe dan?". Het voelt wel een beetje suf dat het mij niet lukte, en ik voel me extra gefrustreerd dat ik nu daardoor niet door het lekkere weer kan fietsen. Daar staat tegenover dat ik langer bij mijn ouders was, want korter onderweg en dat mijn vader me van het station heeft gehaald en gebracht. Die autoritjes zijn altijd goed voor fijne gesprekken. En ik kan ook nog dit stukje tikken in de trein. Elk nadeel heb z'n voordeel.

14 mei 2017

Comfortabel

Toen ons abonnement om op het wereldwijde web te kunnen komen afliep, bereidde ik me voor op een telefoontje om korting te vragen. Dat zit niet helemaal in mijn comfortzone zal ik maar zeggen. In eerste instantie was ik dan ook opgelucht toen ik zag dat onze aanbieder geen kortingsactie meer had voor nieuwe abonnees. Dan had bellen met de vraag waarom langsfladderende, misschien wel one-abonnement-stand-klanten wel beloond worden en loyale trouwe klanten niet geen zin, en hoefde dat dus niet.

Ik zag vervolgens dat alle abonnementen die aangeboden werden duurder waren dan ons lopende abonnement. Dat maakte dat ik in tweede instantie er toch wat minder blij mee was. Ik verwachtte namelijk dat wij ook meer zouden moeten gaan betalen als onze abonnementsperiode was afgelopen. Ik besloot het even aan te kijken. Inmiddels zijn we drie maanden verder en betalen wij nog steeds de oude prijs terwijl alles nog naar behoren werkt. Daar ben ik blij mee. Soms hoef je even niets te doen en niet uit je comfortzone te komen. Lekker toch?!

11 mei 2017

Lage huisvestingslasten

'... tot nu toe niet helemaal helder en goed gedaan' schreef ik over mijn huisvestingslasten in de samenvatting vorige week. Daarmee doelde ik op een beschrijving. Maar eerlijk gezegd was het niet alleen de beschrijving die niet helemaal helder en goed was. Lees en huiver (en haal daarna weer opgelucht adem).

Toen ik besloot met voorproefpensioen te gaan, bedroeg mijn hypotheekschuld 80.000 euro. Na wat wikken en wegen besloot ik honderd euro per maand te reserveren voor de aflossing op die aflossingsvrije hypotheek. Vervolgens had ik een brainwave en besloot ik het totaalbedrag van wat ik bij elkaar zou 'sparen' tijdens de verwachte looptijd van mijn voorproefpensioen in één keer af te lossen. Daarmee werd mijn hypotheekschuld 75.000 euro. Ik nam de honderd euro wel op in mijn uitgavenoverzichtjes per maand om de aflossing (die na mijn voorproefpensioen zou moeten doorlopen en zelfs hoger zou moeten worden) op mijn netvlies te houden. So far, so good.

Wat ik niet opnam in die overzichten, en ook nergens expliciet beschreef, is hoe het zit met de te betalen hypotheekrente. Dat komt waarschijnlijk doordat het plan rond die rente niet zo strak was (en nog steeds niet is eigenlijk). Voor de eerste twee jaar van mijn voorproefpensioen had ik daar nog een reservering voor staan. Voor de jaren daarna wist ik het eigenlijk niet zo, maar ik had het idee dat het wel goed zou komen. Iets met de rente die ik zou ontvangen op mijn spaarrekeningen, misschien nog een meevallertje hier en daar, en ik had ook nog een grote reservering 'klussen' waar het desnoods vanaf kon als het echt nodig was*.
Ik weet werkelijk niet waarom ik het niet verder doordacht heb. Verder heb ik alles tot op de cent door zitten rekenen in excelletjes, maar hier bleef het hangen bij wat vage aannames. Raar. Misschien omdat er iets in mij dacht dat ik het toch niet langer dan twee jaar vol zou (durven of willen) houden?

Ik had het dus niet zo strak in mijn hoofd en al helemaal niet 'op papier'. Ik heb zodoende ook de door mij ontvangen rente van afgelopen jaar niet zo strak voor de betaling van mijn hypotheekrente vanaf het derde jaar gereserveerd. Vanaf nu ga ik dat wel doen. En ik ga ook maandelijks een bedragje van mijn budget reserveren voor hypotheekrente. Tot nu toe hield ik elke maand wel wat over van mijn budget. Dat zal dus wat minder worden. Vind ik niet leuk. Maar het is wel zo realistisch. Want ik weet inmiddels dat ik dit langer dan twee jaar vol wil houden. En dat kan, en dat vind ik dan wel weer leuk.

Naast rente en aflossing moet er natuurlijk ook nog belasting betaald worden en hebben we een verzekering voor het huis. Dat betalen we van de gezamenlijke rekening en is dus verwerkt in de 700 euro die ik maandelijks aan de gezamenlijke rekening overmaak.


*Nog even wat toelichting op de uitwisselbaarheid van de posten klussen en hypotheek (waarmee ik ook antwoord geef op een vraag die Mom4life laatst stelde naar aanleiding van mijn blogje over een extra aflossing): Voor mijn gevoel vallen 'klussen' en 'betalingen aan mijn hypotheek' in dezelfde meta-categorie: 'huis', net als 'onderhoud'. Het klusgeld is voor niet-noodzakelijke projecten. Binnen de meta-categorie huis kan ik ermee schuiven. Omdat hypotheek (en onderhoud) wel noodzakelijke posten zijn, mag ik dat geld van mezelf niet naar andere huisposten schuiven. Klinkt dat een beetje logisch?

8 mei 2017

Reizen is duur

Voor minder dan 30 euro kun je naar Nice of Londen vliegen. Dat vind ik goedkoop voor de afstand die je aflegt. Maar ik wilde niet naar Nice of Londen, ik wilde naar Zwolle. Fietsen zat er niet in, zelfs niet een deel van de route, omdat ik eind van de middag weer thuis wilde zijn voor een andere afspraak. Het hàd natuurlijk wel gekund. Ik had om vijf uur 's ochtends op de fiets kunnen springen om rond negen uur de trein te pakken in Utrecht en dan om tien uur in Zwolle aan te komen. Daar had ik, heel eerlijk, gewoon geen zin in. Het was bovendien niet goedkoper geweest dan wat ik nu gedaan heb.

Met de trein vanaf Utrecht naar Zwolle reizen kost me namelijk €9,20 met mijn kortingskaart. En dan moet ik ook nog terug, verder terug dan Utrecht. Dan zou ik in totaal meer dan 20 euro kwijt zijn, en had ik heel vroeg op moeten staan. Ik kocht dus voor het eerst in mijn leven een actie-treinkaartje bij Blokker; voor €14,50 mocht ik de hele dag treinen. Het was de goedkoopste optie. De voor mij hypothetische optie 'met de auto op en neer' had me zo'n 30 euro gekost. Dat was zelfs als ik had kunnen carpoolen, nog duurder geweest dan de trein. (En ook duurder dan naar Londen vliegen, maar daar wilde ik dus niet heen.)

€14,50 is precies 1% van mijn totale maandbudget. Zo gesteld valt het best mee. Ik vond het toch veel geld. Het is dan ook 32% van mijn vrij te besteden reisbudget voor een maand. De tijd in Zwolle, met vriendinnen, was onbetaalbaar en dus had ik het er graag voor over, geen seconde heb ik eraan gedacht om vanwege het geld niet te gaan. In tegendeel, dit soort dingen wil ik juist doen met mijn tijd. Maar ik realiseer me wel, dat als je rond móet komen van een echt minimum, zo'n tripje er behoorlijk in hakt. Dan kan het zo maar 30% van je weekbudget zijn, en dan moet er echt voor gespaard worden. Dat vind ik best opmerkelijk, in een tijd van globalisering, dat een gewoon binnenlands tripje relatief zo duur is.


6 mei 2017

Wie is Mevrouw Money Wenkbrauw nu?

Sinds ik met dit blog begonnen ben, is er best veel veranderd. Voor wie wil weten hoe het nu (ook al weer) zit met Mevrouw Money Wenkbrauw en hoezo ik op mijn 41ste al met pensioen ben, een blogpost met een soort samenvatting met volgens mij ook wat nieuwe info. Dingetjes die op de een of andere manier nog niet in blogposts aan de orde waren gekomen. Ook handig voor nieuwe lezers (welkom!).

Ik noem mezelf hier Mevrouw Money Wenkbrauw, ben 41 jaar, en ik woon met Meneer Money Wenkbrauw in ons eigen (droom)huis in een kleine stad in Zuid-Holland. In 2016 heb ik mijn baan opgezegd. Dat betekent twee dingen:
  1. ik heb meer tijd om leuke dingen te doen;
  2. ik heb geen inkomen meer (dat was tot die tijd net iets boven modaal).

Waar doet ze het van?
Ik bespreek hier vooral het tweede punt, oftewel: Waar doe ik het van?
Ik doe het - leven, en dan heb ik het over het deel van het leven dat niet gratis is - van geld dat ik gespaard had en bestemd had voor het aflossen van mijn hypotheek. Dat was best een flink bedrag, deels bij elkaar gespaard van mijn salaris, deels via veel geduld met de verkoop van geërfde grond jaren geleden. Grofweg gaat het om 80.000 euro, waarvan 50.000 in ongeveer 12 jaar bij elkaar gespaard van mijn salaris en 30.000 van die verkochte grond.

Mijn budget is nu €1.450,- per maand. Daar betaal ik alles van, dus ook de helft van alle kosten die ik samen met Meneer Money Wenkbrauw maak (inclusief vaste lasten)*. Meestal houd ik daar wel een klein beetje van over. Dat was me tot twee jaar geleden niet zo makkelijk gelukt. Maar toen leerde ik Mister Money Mustache kennen. Ik was geïnspireerd - ik bedoel, die gast was op z’n dertigste al met pensioen - keek kritisch naar mijn uitgaven en zag dat ik een hoop kon besparen zonder in te leveren op geluk.

Ik maakte een plan en zou over ongeveer 15 jaar met pensioen kunnen. Tegelijkertijd vond ik mijn werk steeds minder leuk en zinvol. Langzaam begon het besef te groeien dat ik dit niet nog 15 jaar lang wilde doen. Ook niet als het vooruitzicht was dat ik daarna voorgoed met pensioen kon. Dus bedacht ik dat ik een voorproefje op mijn pensioen kon nemen. Gewoon hier en nu mijn baan opzeggen. Ik heb gerekend en getwijfeld, en het toen gewoon gedaan (een jaar geleden inmiddels).

Zoals het er nu uitziet, kan ik dit tot in maart 2021 volhouden. Daarna moet ik weer een inkomen hebben. Voorlopig doe ik vooral leuke dingen, soms ben ik bezig met hoe ik met leuke dingen geld kan verdienen. Gaandeweg, als de deadline dichterbij komt, zal mijn focus meer (moeten) verschuiven naar geld verdienen. Ik weet bijna zeker dat het gaat lukken om iets leuks te vinden waar ik geld mee verdien. Tot een aantal jaar geleden vond ik mijn werk namelijk ook nog leuk om te doen, en daar verdiende ik een goed inkomen mee.

Leuke dingen doen bevalt me erg goed. Ik ben blij met hoe ik nu leef.


* Mijn huisvestingslasten zijn op het moment trouwens laag. Hoe dat precies zit, zal ik binnenkort in een blogje beschrijven. Want dat heb ik tot nu toe niet helemaal helder en goed gedaan realiseer ik me nu, dus er is ook geen eerdere blogpost om naar te verwijzen.

4 mei 2017

Het gaat niet vanzelf, ook niet na je pensioen

Heb jij dat ook? Dat je denkt "Daar heb ik nu geen zin in, want ik heb al de hele dag gewerkt." Ik had dat. Bijvoorbeeld bij opruimen. Ik dacht dus dat dat zou veranderen als ik met pensioen zou gaan. Dan had ik zoveel vrije tijd om leuke dingen te doen, dat ik vast wel makkelijker wat tijd vrij zou maken om minder leuke maar wel nuttige dingen te doen.

Gedeeltelijk is dat ook zo. Ik doe wat vaker de boodschappen, ik ruim wat vaker de keuken op. Maar de kinderlogeerkamer? Al weken één grote bende. We hebben die kamer nu even niet nodig, maar we lopen er wel elke dag doorheen. Dat kan nog net, tussen de vakantiespullen die voor de commode op de grond slingeren en de bergen was (winterspullen, denk ik) die uit de kinderbedjes puilen, door. Ik vind het best onrustig die troep, iedere keer weer. Maar opruimen? Ho maar.

Ik kom er dus achter dat je ook als je met pensioen bent en je tijd genoeg hebt, vervelende karweitjes niet vanzelf gebeuren. De reden "want ik heb al de hele dag gewerkt" vervang ik door "ik heb geen zin." Ik vind dat op zich een goede reden. Ik dacht alleen dat zin maken voor mijn eigen dingen makkelijker zou worden als ik dat niet elke dag hoef te doen voor onzinnig werk voor een salaris. Dat blijkt niet zo makkelijk in elkaar te zitten. Dat komt gedeeltelijk omdat ik mijn vrije tijd nog steeds te kostbaar acht om er niet-leuke of zinloze dingen mee te doen. Opruimen van een kamer die we niet gebruiken lijkt me in eerste instantie zinloos.

Maar rust in de ruimtes om me heen, brengt rust in mijn hoofd en dat van Meneer Money Wenkbrauw. Rust is soms best fijn. En wie weet vind ik iets waarvan ik nog niet wist dat ik het kwijt was. Misschien dat ik toch maar even ga opruimen. Met een lekker muziekje aan. Ik heb er zowaar zin in gekregen.

2 mei 2017

Toch een extra aflossing

Ik deed een extra aflossing, maar wat levert me dat nou op?

Om te beginnen vond ik het wel fijn om te doen. Ik miste het aflossen. Dat schreef ik drie maanden geleden al. Iedere keer als ik een extra aflossing deed (op mijn volledig aflossingsvrije hypotheek) was ik trots op mezelf en kon ik lekker uitrekenen wat me dat nou opleverde op de lange duur. Toen ik met proefpensioen ging, stopte ik met aflossen. Ik ging lekker leven van dat geld. Over die keuze ben ik nog steeds heel tevreden, alleen miste ik dat aflossen dus.

En toen kreeg ik geld van Meneer. Ik had namelijk lang geleden in m'n eentje een duur klusproject betaald. Dat kwam toen beter uit. Meneer zou me later de helft terugbetalen. Ik was dat niet echt vergeten, maar had er ook niet echt rekening mee gehouden in mijn plannen. Ja wel een beetje, ik zou het gewoon allemaal bij mijn reservering voor volgende klussen optellen.

Meneer bedacht ineens dat hij dat geld makkelijk kon betalen en maakte het over. Ik was vervolgens m'n excelletje met reserveringen al aan het bijwerken toen ik bedacht dat ik ook wel vijfduizend euro ervan kon gebruiken voor een extra aflossing op mijn hypotheek.

Ik ging aan het rekenen: Wat zou me dat schelen aan rente? Het viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Per jaar scheelt het me honderdvijfendertig euro aan rente. Op andere momenten kan ik heel blij worden van één euro, maar ik wilde nu uitrekenen wanneer ik weer kon aflossen, en dat wil ik met minimaal duizend euro doen. Als ik die honderdvijfendertig jaarlijks reserveer voor een nieuwe aflossing, kan ik na zeven en een half jaar duizend euro extra aflossen. Dan is mijn voorproefpensioen waarschijnlijk al lang voorbij. Vervolgens kan na ruim zes jaar weer duizend euro extra aflossen, dan na ruim vijf jaar en dan na ruim vier en een half jaar weer, en dan na ruim vier jaar weer. Het kost dus bijna 28 jaar voor ik die vijfduizend euro verdubbeld heb. Niet heel slecht misschien, maar dat moet toch eigenlijk beter kunnen.