30 oktober 2019

Zuinig leven om financieel onafhankelijk te worden

Een belangrijke stap op weg naar financiële onafhankelijkheid is zuinig leven. Ik sta daar zelf enigszins ambivalent tegenover. Zuinig leven vind ik een mooie doelstelling en is voor veel dingen goed: het klimaat en je geluk bijvoorbeeld; heel veel belangrijker wordt het niet. Maar financieel onafhankelijk zijn verbind ik met vrijheid, kunnen doen wat ik wil. Een van de aspecten daarbij is toch wel dat ik me niet wil laten belemmeren door geld.

De woorden 'belemmeren' en 'vrij'
passen niet bij elkaar.


Tweede natuur

Echt zuinig leven zal wel nooit mijn tweede natuur worden. Zo ga ik binnenkort met verschillende groepjes uit. Vriendschap en gezelligheid vind ik belangrijk en onbetaalbaar. Te belangrijk om uit te stellen. Het hoeft ook niet veel te kosten. Als je bij elkaar langsgaat en bij iemand thuis wat eet of drinkt, kun je een heerlijke avond hebben. Maar vriendinnen stellen ook wel eens voor om een hapje buiten de deur te eten. Soms doe ik een tegenvoorstel, maar lang niet altijd. Er zijn om te beginnen praktische redenen: we komen uit alle hoeken van het land en spreken graag centraal af; laat daar nou net niemand van ons wonen. In de zomer is een picknick nog te doen, maar in de kou is dat aan mij niet besteed. En ik vind het ook gewoon wel lekker als er voor me gekookt en afgewassen wordt.

Big spender

Toch is zuinig leven een belangrijke stap op weg naar financiële onafhankelijkheid. Je kunt uiteindelijk een financieel onafhankelijk big spender worden als je dat echt wil. Het worden-gedeelte geldt wel voor allebei de elementen. Zolang je nog niet financieel onafhankelijk bent, kun je ook geen big spender zijn, sterker nog: moet je zo zuinig mogelijk leven.

Eenvoudig

Het is eenvoudig: om financieel onafhankelijk te zijn, heb je passief inkomen nodig. Om passief inkomen te genereren, moet je investeren. Om te investeren heb je geld nodig. Waar haal je dat geld vandaan? Juist, dat houd je over door het niet uit te geven.

Exponentieel

Het is verleidelijk om te denken dat je 'binnenkort' (volgend jaar, na je loonsverhoging, als de kinderen uit de luiers zijn, na de dure decembermaand) wel gaat investeren. Dat die paar maanden niet zoveel uitmaken. Ze maken wel uit.
Het bijzondere aan investeren is dat het exponentieel gaat. Ik vind dat altijd klinken als explosief en heb dan het idee erbij dat het heel snel gaat. Dat klopt ook, voor het laatste deel van de curve tenminste. Dat betekent dat je zo snel mogelijk moet investeren. Op de korte termijn maakt het niet zoveel uit, maar op de langere termijn wordt het verschil groter en groter.


Een jaar later

Stel je houdt van mooie ronde getallen en wil kijken waar je in 2030 zou kunnen staan als je jaarlijks een bedrag investeert. Stel ook dat je op 1 november van dit jaar begint (je hebt nog 1 dag) en € 1.000 investeert. Laten we rekenen met een rendement van 5%. Dan heb je op 1 november 2030 €  16.870. Als je een jaartje zou wachten en pas op 1 november 2020 zou beginnen, heb je op 1 november 2030 € 14.970. Een jaar later beginnen, scheelt je dus bijna € 2.000 (waarvan je zelf € 1.000 hebt bespaard en geïnvesteerd en die andere € 1.000 rendement is).

Hand op de knip

Meneer Money Wenkbrauw heeft al sinds ongeveer een maand voor de uitgaven voor de verbouwing en ons feestje zijn hand behoorlijk op de knip voor wat betreft andere uitgaven. Ik vond dat een beetje overdreven. Ik kon en kan die extra uitgaven heel goed verantwoorden voor mezelf. Maar ik weet ook wel dat dat niet het punt is. Meneer Money Wenkbrauw staat ook voor de volle 100% achter die uitgaven.

No spender

Tegelijkertijd is Meneer Money Wenkbrauw zich ten volle bewust van het effect op de lange termijn van nú investeren (en niet sparen). Daarom is zijn liquide buffer een stuk kleiner dan de mijne. Zijn deel van de extra uitgaven kon hij niet helemaal betalen van zijn spaarrekening en dat betekende dat hij het over moest houden. Normaal investeert hij alles wat hij overhoudt direct. Nu ging er veel naar de verbouwing en het feest. Tegelijkertijd wilde hij zo min mogelijk achterop raken met zijn investeringen. Want het maakt nogal uit over tien jaar. En dus ging hij even niet naar de kapper, deden we op zijn initiatief vaker een drankje thuis in plaats van in het café en gingen we niet op vakantie. Alles om een big spender te kunnen worden.

26 oktober 2019

Hoeveel passief inkomen levert een verhuurhuis op?

In mijn post van 20 oktober concludeerde ik dat een verhuurhuis na een wat actievere opstartfase wel degelijk passief inkomen oplevert. Fijn!
Maar hoeveel passief inkomen levert zo'n verhuurhuis nou op? En wat kost het? Best wel wat (2x).
Ik geef je de cijfers van ons verhuurhuis.


Opbrengsten en verdeling

We verhuren het huis voor 999 euro per maand. Daarvan gaat 139 euro naar de spaarrekening die reservering JV-straat heet. Van de 860 euro die overblijft, gaat 344 euro naar de bankrekening van Mevrouw Money Wenkbrauw en de rest naar de bankrekening van Meneer Money Wenkbrauw.
De reservering is bedoeld voor jaarlijks terugkerende kosten zoals OZB en voor onderhoud.

Rendement

Om dit passieve inkomen te genereren investeerden we ongeveer 145.000 euro (Meneer 60% daarvan en Mevrouw 40%). Per jaar is de netto-huuropbrengst (dat is na aftrek van de reservering) 10.320 euro. Het rendement is dus ruim 7%. Daarbij neem ik de waardeontwikkeling van het verhuurhuis niet mee en ook de vermogensbelasting niet (omdat ik die ook betaal als het geld op mijn bankrekening niks staat te doen).
Zeven procent is een mooi rendement, vind ik.

25 oktober 2019

Even een paar posts over dingen waar ik blij van word. Vandaag de derde:
  • Ik kreeg een spontaan cadeautje van een vriendin. Zomaar.
  • Morgen gaan er schone lakens op het bed. Ik houd niet van overdreven wasverzachtergeur, maar net liep ik met mijn neus tegen de lakens die in het trapgat hangen te drogen, en de geur was precies goed. Ik inhaleerde een keer extra alsof ik boven een eucalyptusstoombad hing. O, de frisheid.
  • Ik loste een belofte in. Niks bijzonders, gewoon iets wat ik beloofd had en waar ik zonder te weten waarom een beetje tegen aanhikte. Nu is het klaar en dat voelt goed.

24 oktober 2019

Meer dingen waar ik blij van word

Even een paar posts over dingen waar ik blij van word. Vandaag de tweede:

  • De zon schijnt. We wandelden een rondje en ik las een paar hoofdstukken in de zon voor ons huis.
  • We mochten onverwacht mee de zolder op én het torentje in van een mooi oud gebouw bij ons in de buurt. Wat een cadeautje!
  • We gaan zo naar de Witte de Withstraat, goedkoop een hapje eten, als onderdeel van onze thuisvakantie, net als de chili in de haard van gisteren trouwens. De chili, en het bereiden ervan waren zeer geslaagd. Net kamperen in eigen huis. Food for napret. En nu dus ook nog voorpret voor zodadelijk.

23 oktober 2019

Dingen waar ik blij van word

Even een paar posts over dingen waar ik blij van word. Vandaag de eerste:

  • Ik schrijf weer en ik vind het heerlijk.
  • Meneer Money Wenkbrauw kwam vanmiddag spontaan met een gebakken eitje naar beneden. Smullen!
  • We gaan zo chili maken in een dutch oven in de haard.

22 oktober 2019

Niets laten liggen

Ongeveer drie en een half jaar geleden was mijn laatste werkdag voor ik aan mijn voorproefpensioen begon. Het was ook de dag waarop een vriendin te horen kreeg dat ze borstkanker had. Het was een vreemd toeval en hoe verdrietig ook, het had ook wel iets dat het samenviel. Het was een illustratie van waarom ik niet tot mijn 71e werk wilde doen waar ik ongelukkig van werd. En het betekende dat ik meer tijd voor haar, voor ons had dan toen ik nog werkte.

Vorige week is ze overleden.

Ik voel me verdrietig, boos en verdoofd. Ik kan even niets met 'het is beter zo'. De laatste twee-drie maanden ging ze hard achteruit en werd ze steeds zieker met alle ellende die je daarbij kunt bedenken. Natuurlijk was dat vreselijk voor haar en alle lieve mensen om haar heen en natuurlijk kon dat zo niet doorgaan. Maar er is niets 'beters' aan een jonge, lieve vrouw volop in ontwikkeling, vol plannen, die doodgaat. Ze had gewoon niet in die situatie terecht moeten komen. Ze was nog lang niet klaar.

Ze was nog niet klaar, maar ze heeft ook niets laten liggen. In die drie en een half jaar benutte ze elke minuut die ze vrij was van het ziekenhuis. Elk sprankje energie werd ingezet voor iets wat ze echt graag wilde. Ze zocht vrienden op of nodigde ze uit, volgde cursussen, workshops, zocht en vond verdieping, deed dingen die ze altijd al had willen doen en organiseerde (te) gekke uitjes. Bij elk energieniveau vond ze wel iets passends, van ingesproken verhaaltjes luisteren tot uitbundig zingen in een karaokebar. Als het enigszins kon, werkte ze een paar uur in de week. Zij had namelijk werk waar ze blij van werd, dat ertoe deed, waar ze het verschil kon maken.

Dat is zo belangrijk: doe de dingen waar je blij van wordt. Dat betekent niet dat je niet mag of hoeft te investeren in je toekomst. Integendeel, maar zoek een manier, een balans waar je je gelukkig bij voelt. Dat lukt niet altijd meteen, dat geeft niet, houd ook je zoektocht en de rest van je leven tijdens die zoektocht leuk.

20 oktober 2019

Hoe passief is een verhuurhuis?

"Verhuur een huis," zeiden ze. "Da's achteroverleunen en het geld binnen laten stromen," zeiden ze.

Nou in eerste instantie was er van achteroverleunen geen sprake en stroomde er van alles naar binnen (rekeningen, water, ...) behalve geld.

Kopen

Er was het kopen van het huis. Zoeken, selecteren, bezichtigen, rekenen, bieden, naar de notaris. Dat doe je niet op een achternamiddag in je luie stoel, zeker niet in de huidige markt.

Klussen

Er waren de klussen. Ingecalculeerd: ja, passief: nee. Bovendien blijkt klussen voor onbekenden minder leuk dan aan je eigen woning. Als klap op de vuurpijl bleek een klus die we uitbesteed hadden, niet goed uitgevoerd te zijn. Niet lang nadat het nieuwe dak was gelegd, belde de huurder. "Het water komt net zo hard naar binnen als het uit de hemel komt vallen: met bakken." Ze overdreef geen spat.

Regelen

Er was het regelen. De verzekering regelen viel tegen. Onbetaalde rekeningen van vorige bewoners zijn ook een dingetje. Zeker als ze met de noorderzon vertrokken zijn en zich niet hebben uitgeschreven. Je wil je huurders (en jezelf) niet opschepen met deurwaarders of zelfs afsluitingen door wanbetaling in het verleden.

Huurders

Er waren de huurders. Of eigenlijk waren die er niet. Dat betekende adverteren, wachten op serieuze gegadigden, het huis laten zien, uit de geïnteresseerden een goede huurder selecteren, dat soort dingen. Dat kostte nog best wat tijd. Al die tijd stroomde er geen geld binnen, het stroomde er alleen maar uit.

En nu?

Dat was allemaal in de beginperiode. De afgelopen maanden konden we behoorlijk achteroverleunen. Een keer nog kwam de huur te laat; dat kostte een telefoontje. Meneer ging een keer langs om een nieuwe thermostaat te installeren. Dat hoefde hij niet te doen, maar het was een goed contactmoment.

Conclusie

Het is misschien nog iets te vroeg om de balans op te maken; van een van de verhuurhuizen is het eerste jaarcontract nog niet afgelopen. Een tussenstand dan. Er zijn inmiddels meer passieve dan actieve maanden verstreken. De huur komt elke maand binnen.
Mijn voorlopige conclusie is dat na een aanvankelijke investering van tijd, energie en geld, een verhuurhuis inkomen oplevert dat behoorlijk passief is.

16 oktober 2019

Het klusgeld van Meesman

Het geld dat ik onlangs uit mijn indexfondsen haalde, had ik destijds bestemd voor klussen aan het huis. Niet voor noodzakelijke klussen als het aanleggen van verwarming of het schilderen van de kozijnen, maar voor iets anders. Ik dacht toen aan dingen als isoleren, zonnepanelen of een dakterras.

Zonnepanelen

Er gaan nu dus zonnepanelen komen. Ga ik die dan betalen van dat geld? Nee. Ik ga het geld opnieuw investeren. De zonnepanelen betaal ik van ander geld op mijn spaarrekening. Daar staat eigenlijk veel te veel geld op, en dat levert tegenwoordig echt niets meer op.

Dakterras

Het geïnvesteerde geld blijft bestemd voor een klus aan het huis. Wie weet, gaan we nog eens ooit de ramen isoleren of toch dat dakterras aanleggen. Dan moeten we wel even bedenken wat we met een deel van de zonnepanelen op dat dak doen. Maar daar zijn we nog lang niet aan toe.


15 oktober 2019

Zonnepanelen

No-brainer

Huize Money Wenkbrauw heeft een groot dakoppervlak. De helft daarvan ligt optimaal op de zon. We houden bovendien van duurzaam (voor milieu en portemonnee) op een makkelijke manier. Zonnepanelen lijken dan een no-brainer.


Monument

Wat ons tot nu toe tegenhield is dat Huize Money Wenkbrauw een monument is. Dat betekent dat we niet zonder meer zonnepanelen kunnen laten leggen. We moeten eerst een vergunning aanvragen. Net iets minder makkelijk.

Verkennen

Maar ja, we willen differentiëren in onze investeringen én we vinden het eigenlijk echt niet meer kunnen dat we met dat enorme dak niet bijdragen. Daarom besloten we de boel te verkennen. We vroegen offertes aan, informeerden bij de gemeente en vervolgens was de aanvraag de deur uit voor we het wisten. Dat kwam zo:

No-time

We belden de gemeente voor informatie. Toen bleek dat we de benodigde tekeningen al min of meer hadden.
Dus zei de ambtenaar: "Zet maar in het omgevingsloket. Als je het nu doet, kan het nog mee in het overleg van volgende week." Binnen no-time was het gefixt.
We moesten het alleen nog aan de buren melden. Toch slordig als die in de krant moeten lezen dat we willen verbouwen.

Hoop

Hoewel de vergunning nog niet toegekend is, hebben we goede hoop dat dat wel gaat gebeuren. De commissie voor welstand en monumenten heeft positief geadviseerd, en de buren hebben al laten weten dat ze het prima vinden.
Dus daar komt de volgende uitgave investering aan.

PS Ja, dat is Mevrouw Money Wenkbrauw op die foto. Wel een paar jaar geleden.

13 oktober 2019

Waarom ik mijn Meesmanfondsen verkocht

Eigenlijk is het antwoord op de vraag waarom ik mijn Meesmanfondsen verkocht simpel: Ze stonden op een mooi rendement en ik wist niet zo zeker of ik nog wel wilde beleggen in indexfondsen en ook niet of ik dat bij Meesman wilde blijven doen.

Exitstrategie

Ik heb niet echt een exitstrategie; daar zou ik nog eens aan moeten werken. 
Wat ik hier doe, is 'winst nemen' op basis van een soort educated gevoel. Het cumulatieve rendement zat boven de 25%. Daar ben ik heel tevreden over, zeker als ik bedenk dat ik in 2015 ben begonnen. 

To index or not

Daarnaast weet ik niet meer zo zeker of indexbeleggen nog wel de heilige graal is. Nou geloof ik niet helemaal in de doemscenario's die ik heb gehoord dat indexfondsen volledig in zouden zakken, maar ik verwacht ook niet dat de indexfondsen het de komende jaren heel goed gaan doen. Dat gaf me een onrustig gevoel bij de indexfondsen die ik had.

DeGiro

Bovendien bevalt beleggen bij DeGiro me beter. Een belangrijke overweging is dat de kosten nog lager zijn dan bij Meesman. Ik heb zeker het gevoel dat ik er nog meer van moet leren, en dat doe ik 'on the fly'. Ik ga het geld dat ik uit de indexfondsen heb gehaald weer investeren, in kleine porties: elke maand een beetje extra op mijn maandelijkse investering, zodat ik het over drie jaar weer volledig geïnvesteerd heb.


Voor de lezer met een goed geheugen (en de teruglezers): Ja, dit geld had ik ooit bedoeld voor klussen aan het huis. Daar kom ik nog een andere keer op terug.

11 oktober 2019

Uitgeven, uitgeven, uitgeven

De afgelopen maanden gaf ik heel veel geld uit, samen met Meneer. Het vloog met bakken de deur uit. En de volgende grote uitgave staat al weer in de planning. Oei, dat is niet zo Mustacian. Misschien is dat ...

Waarom ik niet heb geblogd.


Was het zo erg dan? Ik heb nu toch een baan en misschien bleef er voldoende over? Eerlijk gezegd is dat niet het antwoord. Er kwam echt minder binnen dan eruit ging. Ik kon het mezelf veroorloven, vind ik, maar de balans was negatief.

We hebben verbouwd. Dat kan nog Mustacian klinken als een verantwoorde investering in het huis. Deels was het dat ook. We deden veel zelf en we hebben flink geïsoleerd. Heel verantwoord. Maar alweer eerlijk gezegd: we hebben een ruimte geïsoleerd die we niet nodig hebben. En we hebben vooral geïnvesteerd in andere dingen dan de isolatie. 

Lege kamer

We hebben er nu een prachtige kamer bij die we leeg laten. Space is my favorite piece of furniture. Nou ja, niet altijd, maar in deze kamer wel. Een kamer voor feestjes, om te dansen, én zo bleek afgelopen weekend: turnoefeningen te doen met de logeerkindjes. Een kamer met een custommade vloer met een kleine discovloer erin (tweeduizend ledjes all the way from China). Een kamer met een wall of sound (en daarom niet alleen thermische maar ook akoestische isolatie) en een spiegelwand. De trap die er al zat en die nergens naartoe gaat, hebben we bekleed met een rode loper.

Heel veel niet-noodzakelijke dingen die geen geld opleveren. Nou ja, misschien kunnen we de kamer een keer verhuren. Maar daar is hij niet op ontworpen. Niks geen verantwoorde vt-wonenstijl of voorzichtige keuzes voor de vaste elementen, nee hoor, alles volgens onze eigen uitgesproken voorkeuren.

We gaven ook een feest voor veel lieve mensen. Daar hebben we nu immers de ruimte voor. Ook dat was niet goedkoop en had wat niet-noodzakelijke elementen in zich (een bellenblaasmachine!!).

Droom

En toch vind ik het Mustacian, want dit is onderdeel van onze droom. Deze verbouwing stond al op ons lijstje sinds we hier wonen. Het was dus geen impuls en we gebruiken de ruimte nu ook echt. We hebben er al verschillende malen gedanst, met z'n tweetjes, met de kinderen en met vrienden tijdens het feest. We vinden het fijn en belangrijk om mijlpalen te vieren, soms à deux en soms met lieve mensen om ons heen. (Zoals iemand laatst tegen me zei: mijlpalen zijn om slingers aan op te hangen.) Het was zo fijn dit feest thuis te kunnen vieren.

Ruimte

We hadden voor deze verbouwing en dit feest ruimte op onze spaarrekening. Iets kan nog zo hard je droom zijn, als je het je niet kunt veroorloven moet je het niet doen. Of eigenlijk: als je je je droom niet kunt veroorloven, moet je zorgen dat je dat wel kan. Dat hebben we gedaan de afgelopen jaren, door slim met geld om te gaan.

Regen

De echte reden dat ik niet geblogd heb, is dan ook niet dat ik hier niet durfde te vertellen dat ik zoveel aan het uitgeven was. De echte reden is dat ik er gewoon geen tijd voor heb gemaakt. Er is veel tijd gaan zitten in het klussen. En als we dan even niet aan het klussen waren, waren er andere dingen te doen, zoals het feestje voorbereiden en in de zon zitten. Maar nu is de klus af, bijna alles van het feestje is opgeruimd en bovendien regent het.

8 oktober 2019

Meesman - verkopen

Liquideren, je hoort er tegenwoordig steeds vaker over. Of lijkt dat maar zo? Nare berichten over mensen, schuldig of onschuldig, die vermoord worden. Maar ik bedoel natuurlijk het andere liquideren.

Het duurde een stuk langer dan ik had verwacht: het verkopen van mijn Meesmanfondsen. Nee, ik ben niet van mijn beleggengeloof afgevallen. Misschien hooguit een beetje van mijn indexfondsbeleggengeloof. Daar kom ik een andere keer waarschijnlijk nog wel op terug. Nu eerst gewoon even het proces.

Donderdagochtend 19 september hakte ik de knoop door: ik besloot mijn Meesmanfondsen die 'op winst stonden' te liquideren. Ik logde in, klikte op 'opdrachten' respectievelijk 'verkoop', koos vervolgens het juiste fonds en tot slot voor 'alles'. Twee keer, want ik liquideerde twee fondsen. Dat ging makkelijk en vlot.

Toen kreeg ik de mededeling. Dat als ik voor woensdag zo-en-zo laat (23:59) mijn opdracht had verstrekt er de volgende vrijdag verkocht zou worden. Het was donderdag, dus na woensdag zo-en-zo laat, en dan gaat het net als bij treinen: de beste manier om de trein te halen, is de vorige te missen. Ik was ruim op tijd voor de vrijdag de week erop.

Op vrijdag 27 september kreeg ik de bevestiging: ze hadden mijn opdrachten uitgevoerd. Ik wist toen al dat ik dat nog niet meteen kon zien in mijn portefeuille. Ik was al door een mededeling op de site gewaarschuwd dat dat tot maandagavond zou duren. Wat daar niet bij stond, maar in de opdrachtbevestiging wel: het zou vervolgens nog tot de vrijdag erop kunnen duren tot het geld op mijn rekening stond.

'Uiterlijk volgende week vrijdag' stond er. Dat wekt toch een beetje de indruk dat het sneller kan, en misschien zelfs wel dat het meestal sneller gaat. Hoe het meestal gaat, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat het bij mij tot donderdag duurde. Sneller dus inderdaad, maar snel: nou nee.

Uiteindelijk duurde het dus twee weken voor ik mijn geld had. Dat vind ik best wel lang. Nou had ik bijna de optimaal waardeloze planning te pakken. Omdat ik niet op mijn netvlies had hoe het werkte, had ik er niet op gelet om mijn opdracht die woensdag, toen ik eigenlijk ook al wist dat ik dit wilde, te verstrekken. Dat ik dat niet op mijn netvlies had, lag overigens gedeeltelijk aan mij. Meesman heeft prominent op zijn site staan wat de deadlines zijn voor het verstrekken van opdrachten en wanneer die dan uitgevoerd worden. Waar staat dat het bij verkopen een week kan duren voor je je geld krijgt, heb ik nog niet gevonden.

Rendemix opzeggen was destijds ook wel een dingetje, maar ik weet eigenlijk niet meer wat de doorlooptijd was. Dat ga ik nog even uitvogelen. Ik heb overigens wel een beter gevoel over Meesman dan over Rendemix. En dat is ook wat waard.