"Ik zit te twijfelen"
Ik was thuis nog lang niet verveeld, gestresst of in een sleur geraakt. We hebben een fijn huis op een fijne plek, waar het weer deze week ook goed was, met fijne buren en fijne dingen om te doen. Ik geniet echt thuis.
Had ik dan net zo goed thuis kunnen blijven? Ik zit te twijfelen, want daar lijkt het op, maar ik denk toch dat het niet zo is, niet 'net zo goed'. Ten allereerste omdat ik niet alleen leef en dat ook niet wil. Meneer Money Wenkbrauw was wel aan deze vakantie toe.* Ten tweede omdat ik hier van andere dingen geniet dan thuis, onze gastvrouw wordt van een heel aardige Franse mevrouw een vriendin (dat is toch gaaf!), ik proef dingen die ik anders niet zou proeven, ik spreek mensen die ik anders niet zou spreken, ik leer dingen die ik anders niet zou leren. En dat vind ik fijn. Ik zit me tijdens het schrijven af te vragen of ik dan toch een soort rupsjenooitgenoeg ben zoals ik hier zit op mijn Franse balkon, én of dat erg is. Ik besluit lief voor mezelf te zijn en vind het niet erg. Ik weet dat ik zonder kan en realiseer me dat ik een bofkont ben. Als er een tijd komt dat er meer goede redenen zijn om niet op vakantie te gaan dan er goede redenen zijn om wel te gaan, ga ik niet.
Zou er een tijd komen dat ik wel vakantie nodig heb? Ik kan het me nu niet voorstellen, maar word er wel voor gewaarschuwd. Ik hoef er niet eigenwijs over te doen of het klakkeloos aan te nemen. Ik doe gewoon het experiment: na deze vakantie weer naar huis en dan zien we wel of en wanneer ik behoefte krijg aan vakantie en hoe de balans van redenen dan uitvalt. Als ik tegen die tijd nog blog, laat ik het weten.
*For the record: ik houd echt wel van af en toe alleen zijn, maar vakanties zijn onderdeel van ons gedeelde leven, en daar houd ik ook van.
En de kwalificatie 'laffe' is niet lullig bedoeld. Ik snap ook wel dat een hek achter die deur wel zo veilig is en dat het eigenlijk best wel een goed idee is zo'n Frans balkon.