Uitgeven, uitgeven, uitgeven

De afgelopen maanden gaf ik heel veel geld uit, samen met Meneer. Het vloog met bakken de deur uit. En de volgende grote uitgave staat al weer in de planning. Oei, dat is niet zo Mustacian. Misschien is dat ...

Waarom ik niet heb geblogd.

Was het zo erg dan? Ik heb nu toch een baan en misschien bleef er voldoende over? Eerlijk gezegd is dat niet het antwoord. Er kwam echt minder binnen dan eruit ging. Ik kon het mezelf veroorloven, vind ik, maar de balans was negatief.

We hebben verbouwd. Dat kan nog Mustacian klinken als een verantwoorde investering in het huis. Deels was het dat ook. We deden veel zelf en we hebben flink geïsoleerd. Heel verantwoord. Maar alweer eerlijk gezegd: we hebben een ruimte geïsoleerd die we niet nodig hebben. En we hebben vooral geïnvesteerd in andere dingen dan de isolatie. 

Lege kamer

We hebben er nu een prachtige kamer bij die we leeg laten. Space is my favorite piece of furniture. Nou ja, niet altijd, maar in deze kamer wel. Een kamer voor feestjes, om te dansen, én zo bleek afgelopen weekend: turnoefeningen te doen met de logeerkindjes. Een kamer met een custommade vloer met een kleine discovloer erin (tweeduizend ledjes all the way from China). Een kamer met een wall of sound (en daarom niet alleen thermische maar ook akoestische isolatie) en een spiegelwand. De trap die er al zat en die nergens naartoe gaat, hebben we bekleed met een rode loper.

Heel veel niet-noodzakelijke dingen die geen geld opleveren. Nou ja, misschien kunnen we de kamer een keer verhuren. Maar daar is hij niet op ontworpen. Niks geen verantwoorde vt-wonenstijl of voorzichtige keuzes voor de vaste elementen, nee hoor, alles volgens onze eigen uitgesproken voorkeuren.

We gaven ook een feest voor veel lieve mensen. Daar hebben we nu immers de ruimte voor. Ook dat was niet goedkoop en had wat niet-noodzakelijke elementen in zich (een bellenblaasmachine!!).

Droom

En toch vind ik het Mustacian, want dit is onderdeel van onze droom. Deze verbouwing stond al op ons lijstje sinds we hier wonen. Het was dus geen impuls en we gebruiken de ruimte nu ook echt. We hebben er al verschillende malen gedanst, met z'n tweetjes, met de kinderen en met vrienden tijdens het feest. We vinden het fijn en belangrijk om mijlpalen te vieren, soms à deux en soms met lieve mensen om ons heen. (Zoals iemand laatst tegen me zei: mijlpalen zijn om slingers aan op te hangen.) Het was zo fijn dit feest thuis te kunnen vieren.

Ruimte

We hadden voor deze verbouwing en dit feest ruimte op onze spaarrekening. Iets kan nog zo hard je droom zijn, als je het je niet kunt veroorloven moet je het niet doen. Of eigenlijk: als je je je droom niet kunt veroorloven, moet je zorgen dat je dat wel kan. Dat hebben we gedaan de afgelopen jaren, door slim met geld om te gaan.

Regen

De echte reden dat ik niet geblogd heb, is dan ook niet dat ik hier niet durfde te vertellen dat ik zoveel aan het uitgeven was. De echte reden is dat ik er gewoon geen tijd voor heb gemaakt. Er is veel tijd gaan zitten in het klussen. En als we dan even niet aan het klussen waren, waren er andere dingen te doen, zoals het feestje voorbereiden en in de zon zitten. Maar nu is de klus af, bijna alles van het feestje is opgeruimd en bovendien regent het.

Water (en een kraan) voor de verhuurflat

Verreweg het grootste deel van het passieve inkomen van Meneer bestaat uit de opbrengsten van zijn verhuurflat. Daarom pak ik in deze blogpost het verhaal over dat flatje weer op. Eerder schreef ik al over dat het vinden van een notaris nog geen makkie was, en dat door het klussen en schoonmaken het allemaal wat minder passief startte dan 'slapend rijk worden', en ... dat het water misschien afgesloten zou worden.

Meneer belde met het waterbedrijf. 

"Van dat adres staat nog een flink bedrag open." Meneer legde uit dat hij de nieuwe eigenaar is. Dat hij dus niet de oude rekeningen wilde betalen, maar wel graag de wateraansluiting wilde behouden.
Dat kon. Dan moest hij zich schriftelijk aanmelden. Dat kost twintig euro. Tien euro meer dan aanmelden via de site. Maar aanmelden via de site ging niet vanwege de betalingsachterstand van de vorige bewoners. Op het totale bedrag maakt het natuurlijk geen flaus aus, maar ik vind het best veel: 20 euro voor aanmelden bij het waterbedrijf.

Een paar dagen nadat de nieuwe huurders zich hadden aangemeld kreeg Meneer Money Wenkbrauw de afrekening: €30,15 totaal: €0,00 voor 0 kuub water, 40 dagen aansluiting (€8,29), precario (€1,83)) en de de al gemelde aanmeldkosten (€20,03). (We hadden natuurlijk wel wat water gebruikt, maar te weinig om het af te kunnen lezen.)

Uiteindelijk ging dit redelijk makkelijk. Als online aanmelden had gekund was dat makkelijker geweest, maar een briefje sturen is nou ook weer niet zo moeilijk. En echt een grote kostenpost is het ook niet.

Nog even anekdotisch

Het lastigste was de kraan. We hebben echt wel wat ervaring met het aanleggen van kranen. We hebben de kranen hier in ons eigen huis en in ons vorige huis zelf aangelegd en dat was altijd zo gepiept. Dat was hier anders. Zo ongeveer alles wat er mis kan gaan bij het aansluiten van een kraan, ging mis die dag.

Kraan 1

De eerste kraan die we gekocht hadden bleek niet te kunnen draaien. Dat wilden we wel. Vergissing, kan gebeuren. We kwamen er gelukkig wel meteen achter dat de koudwaterleiding andere afmetingen had dan de warmwaterleiding. We moesten toch terug om de kraan te ruilen, konden we meteen andere verloopstukjes halen. Dat was 1.

Kraan 2

Bij de volgende kraan kozen we, tegen ons oorspronkelijke plan in, voor de goedkoopste. We hadden eerder bedacht dat niet te doen omdat we niet na een paar maanden de kraan willen moeten repareren. Maar ja: die eerste kraan was van een goed merk en een behoorlijke prijs en had toch ook niet wat we zochten, dus ... kwamen we erachter dat aan goedkope kranen -of in ieder geval aan deze- niet de korte stukjes flexibele slang zitten om aan te sluiten. Dat moesten we zelf doen. Volgens de instructie mochten we die stukjes alleen met de hand vastdraaien en dus niet met een sleutel. Nou dat werd niets, het bleef lekken. Dat was 2.

Kraan 3

De volgende kraan was weer een wat duurdere. Een mooi hoog model. Te hoog bleek. Het aanrechtblad waarop de kraan geconstrueerd moest worden was nogal dun en wat we ook probeerden om de boel te verstevigen de kraan bleef wiebelen. Dat was 3.

Kraan 4

We durfden eigenlijk niet meer terug naar de bouwmarkt. Ze moesten daar onderhand denken dat we gek waren. Het was zo'n bloedhete dag waarop niemand het in zijn hoofd haalt om te gaan klussen. We waren steeds zo ongeveer de enige klant in de winkel dus ze wisten echt wel wie we waren. We hadden bij het ruilen van kraan 1 voor kraan 2 nog een ijsje gekregen.
Maar ja: een wiebelende kraan in een huurhuis is vragen om problemen. Dus met lood in onze schoenen leverden we ook deze kraan in. Gelukkig stond er een andere mevrouw dan eerder. We vroegen meteen toch maar even naar de kraan die we eigenlijk als eerste hadden willen kopen, maar die we niet hadden kunnen vinden.
"Ja hoor die is er nog wel." De mevrouw liep even met ons mee. Om erachter te komen waarom we hem niet hadden kunnen vinden: hij lag op de verkeerde plek, bij de badkamerkranen. Dat is hem geworden. Kraan nummer 4. Hij kan draaien, lekt niet en zit stevig als een huis.

Tot zover het passieve gedeelte van passief inkomen

Pfff, een hele dag klussen en schoonmaken hebben we erop zitten. Gister naar de notaris, vandaag meteen begonnen met klussen in het eerste verhuurhuis van Meneer Money Wenkbrauw. Geen lijken in de kast (en ook niet in de berging). Ze hadden wel zomaar kunnen ontstaan daar, want de elektriciteitsinstallatie is een janboel. Dat is inmiddels al een stuk beter (maar nog niet helemaal af).

We zijn best wel moe van vandaag, maar toch ook nog wel energiek. Dat komt denk ik doordat we het spannend vinden, maar vooralsnog wel leuk spannend. De ene keer zegt Meneer iets als: "Als we nou maar echt die huur ervoor kunnen krijgen" en de andere keer vraag ik me hardop af:  "Gaan we wel nette huurders vinden?" En er zijn nog allerlei andere spannende dingen. bijvoorbeeld Hoe goed functioneren de aanwezige koelkast en ketel, slurpen ze geen energie? Maar dan bespreken we gewoon weer hoe we dit voorbereid hebben. Natuurlijk zit er een risico aan, en daarom vinden we het ook spannend, maar we hebben er goed over nagedacht, en kunnen er nu alleen nog maar van leren.

Oogsten uit de bloemenbank

Ik heb niet zulke groene vingers, maar vandaag heb ik violen-zaadjes geoogst. Ik heb trouwens steeds de neiging om 'eitjes' te zeggen, maar dat terzijde. Begin april kochten we violen om voor ons huis te zetten. We krijgen er veel leuke reacties op en genieten er zelf ook van.

Ondanks dat we ze trouw water hebben gegeven zit er nu ook wel veel bruins tussen. Dat is jammer, maar ik ga ze niet wegdoen. Er zijn nog voldoende bloeiende viooltjes over. En zo gaat het nou eenmaal: bloemetjes raken uitgebloeid. Maar het ziet er minder mooi uit. Vanochtend heb ik dus wat van dat bruine weggeplukt.

Toen kwam ik zaadjes tegen. 

Ze zitten nu in een potje, moeten nog even echt uit het blaadje springen waar ze in zitten (dat schijnt ook te gebeuren als ze in een potje zitten). En dan ga ik ze weer zaaien. Hoef ik geen nieuwe te kopen. Als het werkt tenminste.

Overigens is het misschien wel overbodige inmenging. Ik weet vrij zeker dat er al eerder zaadjes waren. Ik kom van die lege blaadjes tegen. Die zijn ook ergens terecht gekomen, en vast wel gedeeltelijk in mijn bloemenbank. Dat is trouwens een zelfbedacht en zelfgemaakt (nou ja, zelf aangepast) bankje, waar ik best (heel erg) trots op ben. 

Daarom ook nog twee foto's van de bloemenbank.

Zelf doen

Schreef ik drieëneenhalve week geleden nog dat meer besteden niet meer besparen is, nu geef ik zelf een hoop geld uit om te besparen.

Wij zijn namelijk onze pui en voordeur aan het schilderen. Nou ja, we zijn nu nog vooral aan het afbranden, schuren en plamuren, schuren en plamuren enzovoort. Hoe dan ook, het kost een hoop geld. Het goede gereedschap, een emmertje goede plamuur, een paar blikken goede verf. Het geld vliegt de (kaalgebrande) deur uit.

Toch besparen we een hoop geld. De pui was hard aan een onderhoudsbeurt toe dus we voorkomen hiermee erger. En door het zelf te doen (met hulp van geweldige buren) besparen we een heleboel arbeidsloon. Onze pui heeft lekker veel hoekjes, bollinkjes, randjes enzovoort. Schitterend om naar te kijken, maar als je het moet afbranden, plamuren en schuren, ben je wel even bezig. Als er dan ook nog her en der een rot plekje tevoorschijn komt dat gerepareerd moet worden, komt er nog een schepje bovenop. Als we dit een schilder hadden laten doen, had hij een gepeperde rekening moeten sturen voor al die uren. Dat gebeurt nu niet.

Het is een flinke klus en ik moet eerlijk zeggen dat ik af en toe wel sta te balen tijdens het eindeloos schuren. Maar gelukkig is het ook gezellig met alle mensen die langslopen en een praatje maken. En ik baal niet altijd van de klus. Het kan ook heerlijk zijn om gewoon lekker door te schuren. Je ziet het oppervlak steeds gladder worden en je bent lekker buiten bezig in het mooie weer. En het helpt ook dat ik weet dat ik er een hoop mee bespaar en dat het waarschijnlijk beter wordt dan wanneer we het hadden laten doen.
Vandaag is het warm, eigenlijk te warm om flink te schuren. Maar de boel staat bijna in de schaduw, nog een paar minuten dan is de zon achter de huizen verdwenen. Ik ga dus zo meer weer eens schuren en geld verdienen.

Goedkoop licht

Ik fiets graag. Ik draag geen helm, maar verder houd ik het graag zo veilig mogelijk. Lang voor het donkere seizoen begon, heb ik daarom lampjes gekocht. Bij Hema, lekker goedkoop. Ik kocht er meerdere, zodat ik ze aan verschillende jassen kon maken en aan m'n fiets.

Ik dacht dus dat ik goed voorbereid was, maar zodra ik ze begon te gebruiken vielen ze één voor één uit elkaar. Binnen no-time had ik alleen het achterlichtje van vorig jaar nog, en die brandde niet al te sterk meer. Ik had nieuwe lampjes nodig, maar ik had niet zo'n zin om nieuwe lampjes te gaan kopen die weer uit elkaar zouden vallen.

Ik had natuurlijk nog een hoop onderdelen. Ik ben een half uurtje gaan zitten en heb ze weer in elkaar gezet. Ik hield zelfs geen onderdelen over, wel moest ik een rode met een witte combineren. Ik was er dus maar eentje kwijt (of eigenlijk twee halve). Ik heb ze extra verstevigd met plakband.

Inmiddels fiets ik er al weer een paar weken mee door weer en wind en ze doen het nog steeds. Zo heb ik toch een paar euro bespaard. Een beetje een kneuterig klusje, maar ik vind het toch leuk.