Liefde en een beetje geld

Drukke tijden. We gaan komende tijd regelmatig twee logeetjes krijgen: een jongetje van viereneenhalf en een meisje van tweeëneenhalf. Waar het voor incidentele logeetjes wel eens leuk is om in een grotemensentweepersoonsbed te slapen, vinden we dat voor regelmatig logeren niet zo geschikt. Ook al omdat het logeerbed in een wat rommelige kamer staat.
Paul en Erika krijgen meer een eigen plekje. Maar we weten niet zeker hoe lang ze gaan komen en of ze misschien op termijn behoefte hebben aan aparte kamertjes. Daarom hebben we gekozen voor een tijdelijke oplossing: een gordijn in plaats van een muur. Hoewel het leren-naaien-plan serieus is, is het er nog niet van gekomen. Bottleneck is vooralsnog de ontbrekende naaimachine.
We hebben dus gordijnhaken rechtstreeks in het stof gestoken, zonder plooien te stikken en we hebben de gordijnen niet omgezoomd. We gaan zien hoe duurzaam dat is. Als het goed is, hebben we het snel genoeg door als het toch niet werkt en dan lossen we het op.

Daarnaast hebben we mijn oude peuterbedje en het geweldige kinderbedje van de jongens van mijn zus gekregen. Op zolder vonden we nog een sierlijke klamboe van een themafeestje en natuurlijk een hoop knuffels. Voor het raam hingen al Jip-en-Janneke-gordiijnen. De comode van de tweedehandswinkel die we al een tijdje in gebruik hadden als archiefkast is in zijn oude functie hersteld. (het archief ligt er wat verloren bij op zolder)
Er moeten nog wat puntjes op de i, maar het ziet er al heel gaaf uit (al zeg ik het zelf). We hebben het geluk dat we lieve mensen om ons heen hebben (we hebben van alles gekregen van broer en zus) en dat we veel ruimte in huis hebben. Zo hebben we met weinig geld, maar belangrijker: veel liefde een plekje gemaakt voor de kinderen. Ik hoop dat ze zich thuis gaan voelen.