Achtentwintig cent

Vandaag wordt weer een ouderwetse bespaar-actie dag voor mij. Dat soort dagen zijn er niet zo veel meer, want de besparingen die ik wil doen, zijn standaard geworden. Natuurlijk koop ik cola alleen als het in de aanbieding is, maar om daar nou elke keer een blogje over te schrijven. ("Vandaag weer met 6 kilo cola van de supermarkt naar huis gezeuld. Ik ben toch niet zo sterk als ik dacht, maar ja, je moet er wat voor over hebben." "Vandaag weer ...)

Schokkend

Maar nu ga ik hamsteren. Want vanaf morgen gaat de btw omhoog. Voor elke tien euro aan boodschappen betaal je straks iets meer dan 28 cent meer. Geen schokkend bedrag misschien, hoewel ik wel moet denken aan de mensen die nu al moeite hebben met de eindjes aan elkaar knopen. Ik hoop maar dat de verlaging van de inkomstenbelasting echt goed uitpakt voor deze mensen.

Bolderkar

Omdat de verhoging voor mij niet schokkend is, ga ik niet met de bolderkar op pad, gewoon een rugzak en een extra tas voldoet. Die bolderkar gebruik ik soms wel voor boodschappen, eigenlijk alleen als ik een kratje bier ga halen. Het ding stuurt niet geweldig en is best wel groot, dus ik vind het altijd een beetje gênant in de supermarkt, maar ik weet echt niet hoe ik die 15 kilo anders thuis krijg. Voor de 6 kilo cola laat ik hem thuis (Daar gebruik ik trouwens vaak wel een rugzakvariant van de rolkoffer voor. Als ik dan naar huis loop, begeleid door dat typische rolkofferlawaai, moet ik in de helft van de gevallen aan een buurtgenoot uitleggen dat ik niet van vakantie terugkom.)

Drankwagen

Die bolderkar was trouwens een prima aanschaf. Destijds na wat getwijfel gekocht voor onze logeerkindjes. We hebben hem niet eens zo vaak voor de kinderen gebruikt, maar de momenten dat we hem gebruikt hebben was het óf heel erg welkom (want doodop) óf dolle pret (lekker racen). En nu gebruik ik hem dus als drankwagen (wat een beetje fout voelt: waar eerst de kinderen zaten, zet ik nu een krat bier), of om afval weg te brengen (voelt minstens zo fout, terwijl de kinderen er echt niet meer in willen, maar ja toch).

Karkas

Andere bespaar-actie van vandaag hebben we gisteren al ingezet: we maken soep van het karkas van de kerstkalkoen, en kalkoensalade van het overgebleven vlees. Het zakje met ingewanden hebben we gereserveerd voor de hond van de buren. Die kalkoen gaat schoon op. En dan ga ik ook even kijken of de hazelnotenaardappelpuree toegevoegd kan worden aan het Oud&Nieuw-buffet.
Dat compenseert dan weer een beetje voor de andere luxe-dingen die we vandaag gaan eten en drinken. Het wordt een feestdag. Ik wens jullie allemaal veel plezier vandaag en veel geluk in het nieuwe jaar.

Vrijmaken

Op zoek naar een heel andere quote, kwam ik deze tegen:

Nooit zeggen: 'Ik heb geen geld'. Je moet altijd zeggen: 'Daar kan ik op het ogenblik nog geen geld voor vrijmaken'. 

Van Gerard Reve. Ik vind het wel een prima quote. Ik distilleer eruit dat je geld nooit je dromen moet laten dwarsbomen, terwijl hij ook zegt dat je geld dat je niet hebt, niet uit kan geven. Vrijmaken zegt ook iets over de keuzes die je met geld moet maken: je stopt het in het een of in het ander.
Of het allemaal precies zo bedoeld is weet ik niet, en doet er voor mij hier en nu niet toe.
Woorden zijn wijs.

Ik vind het superleuk

Even een hoera-verhaaltje over mijn werk hoor. Wie had dat gedacht van iemand die droomt van '"niet meer werken, altijd vrij"? Nou, ik eigenlijk wel. Die tekst in de kop van mijn blog is namelijk niet helemaal precies, tot mijn schande. Waarschijnlijk als gevolg van een schrapsessie. Less is more, maar soms meer ongeveer.

Altijd vrij

'Altijd vrij' slaat voor mij op: altijd vrij om te kiezen wat je wil doen. Dat kan best werken zijn. Bijvoorbeeld: werk dat je kiest omdat je het leuk vindt, werk dat je kiest omdat je er jezelf kunt ontwikkelen, werk dat je kiest omdat het betekenisvol is, werk dat je kiest omdat je samenwerkt met fijne mensen. Het kan wat mij betreft zelfs werk zijn dat je kiest omdat het goed verdient. Zolang de andere aspecten van dat werk maar niet je geluk in de weg staan.

Er had moeten staan 'nooit meer hoeven werken' of 'nooit meer moeten werken'. Omdat ik dat allebei lelijk vind en ik de kop kort wilde houden, heb ik het weggelaten. Anyway dit zijn al drie alinea's die niet gaan over hoe leuk mijn werk is. Over less is more gesproken ...

Leuk werk

Ik mag op mijn werk teksten corrigeren. Ik vind het heerlijk. Ik houd van taal.

Ik werk voor een ambitieus en dynamisch bedrijf. Het klinkt obligaat maar het is echt zo.
Er wordt op een heerlijke manier naar perfectie gestreefd. Elke fout of twijfel wordt omarmd want daar leren we van. Elke vraag die ik stel wordt serieus genomen. Er komt óf een antwoord in de trant van: "Daar hebben we al eens eerder over gediscussieerd. Het korte antwoord is X, en als je alle overwegingen wil weten, kun je het daar vinden. Als je er andere gedachten over hebt horen we het graag, dan bespreken we het verder." of iets als: "Goede vraag, dat gaan we even verder uitzoeken. Ik vraag het Mark even, die is meestal wel goed in dit soort dingen. Wat denk jij?" En dat wordt dan ook echt opgevolgd. Heerlijk!
Tijdens mijn eerste werkoverleg werden meerdere nieuwe klanten aangekondigd (en met gejuich begroet). Ik dacht dat het toeval was dat precies tijdens mijn eerste werkoverleg zoveel nieuwe klanten werden aangekondigd. "Nee hoor, dat gaat eigenlijk altijd zo." Het waren niet alleen meer-van-hetzelfde-klanten, maar ook klanten waarvoor we ons dienstenpakket uitbreiden. "Want ik denk dat Marieke en Hilde dat heel goed kunnen, even checken of ze daar zin in hebben, en anders doe ik het zelf," aldus de directeur.

Ik werk met mensen die hartstikke aardig zijn. Echt iedereen is hartelijk en attent. En ze hadden chocoladetaart op mijn eerste werkdag. Chocoladetaart. Need I say more?

Ik werk op een plek waar balans tussen werk en privé de normaalste zaak van de wereld is. Volgens mij werkt iedereen parttime, ook de directeur. Als je meer verlof wil nemen dan de dagen die je officieel hebt, kan dat gewoon.

Ik werk in een bedrijf waar thuiswerken gewoon is, én goed gefaciliteerd. Het werkte meteen, zonder haperen. (Ik kan me ellenlange sessies met de helpdesk van mijn vorige werkgever herinneren.) Niemand die verwijtend verzucht dat skypen 'toch anders is dan elkaar in de ogen kijken', niemand die flauwe grappen maakt over 'zogenaamd thuiswerken'. Iedereen is welkom op kantoor ("Hee leuk dat je er bent.") en iedereen is welkom om thuis te werken.
En laat ik nou een heel fijn huis hebben, met een heel fijne werkplek. Het is echt genieten.

O ja, en ik mag ook nog cursussen doen. Twee per jaar tijdens werktijd, en buiten werktijd mag ik onbeperkt cursussen volgen. Het bedrijf heeft voor iedereen een abonnement afgesloten bij platform dat online cursussen aanbiedt.

Mijn werkdagen vliegen voorbij. Het enige waar ik last van heb, is dat de week ook sneller voorbij is. Daar kan ik wel aan wennen, denk ik.

Ik ben Miljoenenspel dankbaar

Ik heb al vaker bekend: we doen mee aan het miljoenenspel. Maar binnenkort is dat verleden tijd. Ik kreeg namelijk een mail van ze: "Er gaat iets veranderen." Ik had het even druk (iets met een baan) en besteedde er geen aandacht aan.

Tot vandaag. Het is druilerig dus een prima dag om even mijn mailbox op te ruimen. Ik kwam de miljoenenspelmail weer tegen en las hem wat beter. Wat bleek? Ze hebben er een extra stap aan toegevoegd. Ze trekken eerst een bal, en alleen als die bal groen is, is de hoofdprijs het bedrag uit de naam van het spel. Is de bal paars dan is de hoofdprijs nog maar 4% van dat bedrag. Je raadt het al: er zijn meer paarse ballen dan groene, vijf keer zoveel om precies te zijn.

"Idioot," was mijn eerste reactie, en daar is geen andere voor in de plaats gekomen. Een goede reden om te stoppen. Eigenlijk ben ik zelf natuurlijk de idioot, want de kans was al heel klein, en pas nu die zes keer zo klein wordt, stop ik ermee. Ik ben trouwens echt slecht in kansberekening, ik moet nog even checken of die zes wel klopt. Hoe dan ook: ik heb opgezegd en ik vind het een goede zaak.

Dat opzeggen ging bijna vlekkeloos. Het moest telefonisch. Daar houd ik niet van, maar ik was zó vastbesloten dat ik me daar niet door liet tegenhouden. Ik moet zeggen dat het best vlot ging. Het enige vlekje was dat de mevrouw aan de andere kant van de lijn zei dat ze van de staatsloterij was en dus niet van het miljoenenspel. Toen ik haar vroeg of dat niet hetzelfde 'bedrijf' was en dat ik bij haar terecht was gekomen via de site van het m-spel, zei ze "Oh ja, even aan een collega vragen hoe dat moet." Die collega loodste haar door het menu heen en deed dat goed. Binnen twee minuten had ik een bevestiging van het stopzetten van het abonnement in mijn mailbox.

We spelen nog tot het einde van het jaar mee. Het verwerken van de opzegging duurt kennelijk iets langer. Ik vind het best. De nieuwe ronde met de ballen wordt pas volgend jaar toegepast. Alsof dat wat uitmaakt. Toch merk ik dat ik hoop dat ik die laatste weken het miljoen win. Ik ben duidelijk nog niet helemaal genezen. Maar voorlopig heeft het verstand het gewonnen.