Spaarrente

Leaseplanbank verlaagt in juni de rente op zijn internetspaarrekening van 1,4% naar 1,3%. Daarmee behoren ze niet meer tot de aanbieders met het beste percentage zonder beperkende voorwaarden/eisen. Ik ben benieuwd hoe lang de andere banken die nu nog wel 1,4% geven vast (kunnen) houden aan dat percentage.

Voor Mevrouw Money Wenkbrauw is er voorlopig nog geen reden voor schuiven. Ik heb mijn 'vrije' spaargeld staan bij één van de banken die nog 1,4% rente geeft (Argenta). Voor 0,1 procentpunt verschil ga ik ook niet schuiven denk ik, maar alles daarboven is wel aanleiding om te onderzoeken of de aanbieder van het betere rentepercentage interessant voor mij is.

Wanneer schuiven mijn geachte lezers met spaargeld?

Roken

Als ik zou kunnen, zou ik stoppen met roken. Dat zou echt een flinke besparing opleveren, en het is nog gezonder ook. Maar ik kan het echt niet, want ik rook niet. Geen pakje per dag roken, scheelt over drie jaar 6.621 euro, gerekend met de huidige lage spaarrente (wel de beste van nu).

Dat zou mooi meegenomen zijn, dus ik moet op zoek naar een gewoonte die geld kost en waar ik wel mee op kan houden. Wat zou dit bloggen eigenlijk kosten aan elektriciteit? Eigenlijk was dat een beetje een flauwe grap om dit blogje mee af te sluiten. Maar ik ben nu toch wel benieuwd. 

Een kort rondje googelen levert op dat een laptop die een heel jaar aanstaat ongeveer 50 euro kost. Stel dat ik gemiddeld een uur per dag met het blog bezig ben, dan kost dat een halve cent. Dat is de moeite niet om te besparen, en bovendien vind ik bloggen een stuk leuker dan roken me lijkt.

Dit stukje heb ik geschreven omdat het vandaag niet-rokendag is

Vrijdagmiddagborrel

Meneer Money Wenkbrauw had gisteren een extended vrijdagmiddagborrel op locatie. Het plan om niet te veel te drinken en op de terugweg uit de trein te stappen om naar huis te rijden met de auto is mislukt. Het was een leuke avond :) en daarom staat de auto nu nog op de parkeerplaats bij het station vlakbij zijn werk, hier 10 km vandaan.

We moeten straks weg met die auto. Ik zou er best heen willen fietsen. Het weer is lekker en het is een mooi tochtje. Ik heb een vouwfiets die achterin zou kunnen en Meneer Money Wenkbrauw zou maandagochtend met de trein naar zijn werk kunnen gaan, van station naar werk fietsen, en dan maandagavond terug naar huis fietsen.
Maar Meneer Money Wenkbrauw voelt zich niet zo fit (heel raar) en heeft dus geen zin om te fietsen. Dat kost ons twee keer 1,60. Ik vind dat zonde omdat ik fietsen ook nog eens veel leuker vind dan met de trein. Even heb ik daarom overwogen om hem met de trein te laten gaan en zelf te fietsen. Maar dat vind ik wel heel ongezellig.

Ik was in dubio wat ik hier nou van moest vinden. Ik probeer juist zo veel mogelijk van deze kleine besparingen te halen voor de 'hoop van honderd'. Meneer Money Wenkbrauw heeft het aan zichzelf te danken dat de auto daar staat en dat hij zich niet zo lekker voelt. Maar het moet wel leuk blijven. Hij heeft een leuke avond gehad, dat is goed voor hem en voor het team, en dat is goed voor het bedrijf. Dit gebeurt niet structureel dus, vooruit: we gooien die 3,20 ertegenaan zonder te zeuren :)

Of wacht, toch even zeuren: nog niet zo lang geleden (dit jaar nog) kostte dit ritje volgens mij maar 1,40 per persoon. NS  heeft dus ruim 14% op de prijs gezet. Vind ik veel. Betekent wel dat ik nog meer bespaar als ik naar mijn werk fiets. Goed nieuws dus eigenlijk. ;) maar ik merk het pas als ik een keer niet kan fietsen en ik het hogere bedrag moet betalen.

MMW-acties en (be)spaarcentage 3

Mei 2015 was mijn derde maand als Mevrouw Money Wenkbrauw.

Bespaarcentage (voor hypotheek en pensioen):

Dieptepunt 2014	19%
mrt-15	47%
apr-15	52%
mei-15*	51%

Dat ziet er goed uit dus. N=3 is nog geen garantie dat dit structureel is, maar ik heb het in ieder geval langer dan twee maanden volgehouden en ik vond het niet moeilijk.
Het percentage van mei is voor de vergelijkbaarheid exclusief mijn vakantie-uitkering. Als ik de vakantie-uitkering uitsmeer over het hele jaar en optel bij enerzijds mijn salaris en anderzijds wat ik gespaard heb, komt mei uit op 53%.

Hieronder volgt een update van mijn acties sinds de kennismaking met 3M.

1. Spaargeld en reserveringen verhuisd naar spaar- en depositorekeningen met een beter rentepercentage (van 0,9 naar 2,0).
2. Nóg vaker fietsen in plaats van de trein nemen.
3. Brood, fruit en jus mee naar het werk ipv daar kopen, en vervolgens mijn jus-consumptie teruggebracht.
4. Een beleggingsrekening aangevraagd.
5. Cola-consumptie gereduceerd, meer water gedronken.
6. Minder uit eten, minder geborreld.
7. Extra inkomsten gegenereerd (zeer bescheiden) via Euroclix. Is in april en mei niet gelukt.
8. Pensioenregelingen gecheckt.
9. Meer vegetarisch gegeten.
10. Minder uitgegeven aan boodschappen (bv. Wonky-appels ontdekt).
11. Goedkopere aansprakelijkheidsverzekering gezocht en afgesloten.
12. Goedkoper energiecontract afgesloten.
13. Hypotheekaflosplan gemaakt en de reservering tbv de aflossing verhoogd. Plan is inmiddels veranderd in: zo snel mogelijk alles aflossen.
14. Advertenties op mijn blog gezet, die nog steeds niets opleveren, maar er komen wel meer bezoekers en dat vind ik eigenlijk ook wel leuk.
15. Een paar abonnementen (sms, Vereniging Eigen Huis, ...) opgezegd.
16. Zuinig met energie.
17. Schoonmaakster voor 50% opgezegd.
18. Zegeltjes sparen.
19. Vakantiegeld op mijn spaarrekening gezet.

Wat heb ik (nog steeds) niet gedaan:

• Verhuisd naar een goedkoper huis
• Meer gaan werken
• Beleggen
• Loterij opgezegd

Rekenmachine

Hoewel ik fan ben van Muscle over Motor, heb ik toch maar even een rekenmachine-app op de ‘voorpagina’ van mijn telefoon gezet. Bij aanbiedingen wordt lang niet altijd de nieuwe kiloprijs vermeld. Ik vind dat ik best goed kan hoofdrekenen, maar 2,87 per 350 gram omrekenen naar een kiloprijs vind ik toch net veel werk uit mijn hoofd. 

Nu kan ik gewapend met mijn rekenmachientje door de appie struinen en uitrekenen of de aanbieding echt het goedkoopst is. Maar niets kopen is nog altijd goedkoper. Deze week zijn de blauwe bessen in de aanbieding en die wilde ik gaan kopen. Ze zijn gezond en lekker en nu niet te duur dus: lekker kopen. Het schap was echter leeg. Jammer, een soort blauwtje, maar aan de andere kant is vandaag het geld voor de bessen dus op de bankrekening gebleven. 

Ergens deze week belanden ze waarschijnlijk wel in mijn mandje, want het is een goede aanbieding voor ons omdat wij graag fruit eten. En voor de andere aanbiedingen heb ik mijn rekenmachine, waar ik ook mee kan bellen.

Feest!

We gaven vorige week een feestje. Dat vinden we echt leuk om te doen en we maken er ook altijd een themafeestje van. Dit keer was het een kinderfeestje met de vraag om verkleed te komen als wat je later worden wil (hoeft niet, mag wel). We hadden ook een circuitje met kinderspelletjes en snoepzakken om mee te nemen voor als mensen weggingen. Verder gewoon goede muziek met af en toe een kinderen-voor-kinderen-nummer ertussen.

We hebben er erg van genoten, ook van de voorbereidingen (op ’t ene standaard-stress-uurtje vlak voor het feest begint na). En op het feestje zelf ontstonden leuke gesprekjes over wat je worden wilde, waarom je dat wel of niet geworden bent. Ook werd er door sommigen fanatiek geringwerpt, gekoekhapt, en gespijkerpoept. Wij hebben plezier gehad en ik geloof onze gasten ook.

In de voorbereiding hebben we geprobeerd om de kosten laag te houden zonder afbreuk te doen aan waar wij van genieten en waar we onze gasten ook van willen laten genieten. Dus we hebben een paar weken geleden al frisdrank en bier gekocht toen deze in de aanbieding waren. Niet het goedkoopste merk, wel met korting. We hebben de goedkoopste chips van Albert Heijn getest en omdat we die lekker vonden, mocht die ook in het boodschappenkarretje voor het feestje. Geen toostjes met smeersels of nootjes, dat pastte niet zo in het thema, en is vaak ook wat duurder. We hebben opgelet dat we dingen kochten die we zelf ook lekker vinden. Er blijft vaak wat over van een feestje en als je er dan zelf nog van kunt genieten, is het geen weggegooid geld, maar juist lekker nagenieten.

Op één ding hebben we niet bezuinigd. Voordat we dit nieuwe leven van zuinig-kan-ook-leuk-zijn ontdekten, hebben we een hobby ontwikkeld: elk jaar rijden we naar de champagne-streek in Frankrijk. We genieten van het Franse landschap, de Franse mensen en we proeven champagne. Van de lekkerste laden we een paar dozen in de auto en die laden we vervolgens weer in onze kelder. We drinken regelmatig samen of met vrienden een flesje en als we een feestje geven, schenken we ook champagne. Nou moet je niet denken aan de prijzen die je hier bij de slijter betaalt, maar goedkoop is het niet. Voorlopig genieten we nog zoveel van die hobby dat we hier geen concessies aan doen. Ik kies er dus voor om mijn pensioen iets later te laten beginnen en nu te genieten van champagne-momenten.

We hebben dus champagne geschonken, maar die stond al in de kelder en drukt dus niet op ons maandbudget (vervanging zit in de vakantiereservering). Verder hebben we de boodschappen binnen ons maandbudget kunnen doen.

Verzekeren

Met verzekeren is iets raars aan de hand. Het basis-idee heeft wel wat: doordat je met een grote groep spaart om financiële pech op te kunnen vangen, hoef je maar een klein bedrag te sparen want niet iedereen overkomt die financiële pech.

Dat werkt goed bij dingen die niet vaak voorkomen, maar minder goed bij dingen die vaak voorkomen. Iedereen raakt wel eens iets kwijt op vakantie: een zonnebril, een handdoek, een camera, een boek. Als mensen daarvoor een verzekering afsluiten en alles wordt ook daadwerkelijk geclaimd, ligt het bedrag dat per persoon ingelegd moet worden erg dicht bij wat er zoal verloren wordt. Er moet ook nog ingelegd worden voor de bedrijfskosten en winst (zelfs al is die heel laag).

Ik denk dat je je moet verzekeren voor zaken die echt belangrijk zijn en die je niet zelf kunt betalen. Dus: je mobieltje verzeker je alleen als het ding van levens- of bijna-levensbelang voor je is (really?), én je nog niet de buffer hebt op kunnen bouwen om een nieuwe te kopen (wat een tijdelijke situatie zou moeten zijn, maar dat is iets anders).

Nou kosten verzekeringen lang niet altijd veel geld. Een paar euro per maand, daar kun je je geen buil aan vallen. Maar als het geld niet ‘vastzit’ in een verzekeringspremie ben je veel vrijer om het te besteden: je kunt je  fiets vervangen van de uitgespaarde allrisk-premie van je auto), je hebt niet te maken met allerlei beperkende regeltjes en uitzonderingen waardoor je misschien niet uitgekeerd krijgt. En zolang je het geld niet hoeft te besteden, levert het jou rendement op in plaats van de verzekeringsmaatschappij.

Wat verzeker je wel standaard:

• Verzeker je voor ziektekosten, áls je naar het buitenland gaat, zorg je dat je ook daar gedekt bent.
• Verzeker je huis.
• Verzeker je voor de kosten van bijvoorbeeld een ongeluk die een ander op jou kan verhalen (WA-verzekering).

En dan komt het:

• Voor mensen die niet zomaar alle tandartskosten kunnen betalen, is het verstandig een aanvullende verzekering te nemen. Mensen die het wel kunnen betalen, hoeven geen verzekering hiervoor te nemen.
• Voor mensen die niet zomaar een vervangende auto kunnen kopen en die bijvoorbeeld voor hun werk afhankelijk zijn van hun auto, is het verstandig ook hun auto verzekeren. Mensen die het wel kunnen betalen, hoeven geen verzekering hiervoor te nemen.

Het lijstje is veel langer te maken en komt hierop neer: mensen met weinig ruimte in hun budget ‘moeten’ meer verzekeringen afsluiten. En dat terwijl zij juist de besparing goed kunnen gebruiken. Een cirkel die niet makkelijk te doorbreken is. Het helpt als je eerlijk en en beetje streng bent tegenover jezelf: ben je echt afhankelijk van je auto of zou je ook een tijdje op de fiets kunnen gaan?

Een andere vraag is de levensverzekering. Stel dat er in het gezin een hoofdkostwinnaar is die significant meer verdient dan de ander. Als die kostwinner iets overkomt, hebben de achterblijvers naast veel verdriet ook nog eens een financiële strop. Je wil voorkomen dat ze naast alle ellende ook nog eens niet meer voor zichzelf kunnen zorgen en gedwongen worden te verhuizen, dus sluit je een levensverzekering af.

Wat als de hoofdkostwinnaar niet overlijdt, maar arbeidsongeschikt raakt? Daarvoor sluit je een arbeidsongeschiktheidsverzekering af. 

Wat als de hoofdkostwinnaar niet arbeidsongeschikt raakt maar werkeloos? Daarvoor sluit je een werkeloosheidsverzekering. Maar wacht eens even, die zijn heel duur en de voorwaarden zijn vaak slecht. Dus dat pak je anders aan: je legt een buffer aan, zodat je bij werkeloosheid de tijd hebt om je inkomen op een andere manier te regelen.

Zou je dat niet voor die andere twee situaties ook kunnen doen? Zeker als je spaart om financieel onafhankelijk te worden, ben je eigenlijk al bezig met een dergelijke voorziening, en die is een stuk flexibeler inzetbaar dan die verzekeringen. Toegegeven: als de hoofdkostwinnaar overlijdt als je aan het begin van het opbouwen van je voorzieningen bent, dan heb je waarschijnlijk nog niet voldoende opgebouwd en is de verzekering waardevol.
Je kunt je levensverzekering ook voor een korte periode afsluiten. Misschien een goede keuze als je gezin écht in de problemen komt bij het overlijden van de hoofdkostwinnaar. Ik heb me daar niet in verdiept omdat onze situatie anders is, dus ik weet niet of het een goede optie is. Maar met de luxe dat ik niet in die situatie verkeer (en het dus misschien wel verkeerd inschat), denk ik dat je ook best wel wat vertrouwen mag hebben in je gezin. Het geluk en welzijn hangt niet van het inkomen af, en waarschijnlijk kunnen de achterblijvers meer dan je denkt.

Vergeet trouwens niet dat je in Nederland recht hebt op een nabestaandenuitkering, dat is zeker geen vetpot, maar het is in ieder geval iets. Bovendien bouw je zolang je in loondienst bent nabestaandenpensioen op. Vaak heb je daar al wat in opgebouwd tegen de tijd dat je een gezin hebt, dat afhankelijk van je is, en is een levensverzekering dus niet noodzakelijk.

Als ik nu bijvoorbeeld zou overlijden, zou Meneer Money Wenkbrauw 900 euro netto per maand krijgen. Dat is toevallig precies het bedrag dat ik aan onze gezamenlijke rekening overmaak : ) Hij krijgt het, maar Meneer Money Wenkbrauw heeft het niet nodig. Hij heeft een eigen inkomen, en ik eet natuurlijk niet meer mee van die gezamenlijke rekening als ik dood ben. Ik moet trouwens nog wel begraven worden, maar dat kan hij wel betalen uit mijn erfenis. Hè getsie, het is toch een naar onderwerp om over na te denken, maar wel belangrijk. 

Wij hebben in ieder geval zo min mogelijk verzekeringen, en het loont ook zeker de moeite om bijvoorbeeld eens per jaar te kijken of je een voordeligere verzekering kunt vinden voor de verzekeringen die je echt nodig hebt.

Zakgeld en automatisch loonsverhoging

Wij hebben geen kleine Money-Wenkbrauwtjes maar ik denk ook wel eens na over zaken die niet direct op mij betrekking hebben. Zakgeld is zoiets. Het systeem dat ik ken (zo ging het bij mij vroeger) is dat kinderen vanaf een bepaalde leeftijd zakgeld krijgen en als ze ouder worden steeds meer.

Daar zitten volgens mij een aantal logische overwegingen achter:

• hoe ouder kinderen worden, hoe meer verantwoordelijkheid ze aankunnen, met een stijgend bedrag kunnen ze leren en groeien in die verantwoordelijkheid;
• oudere kinderen hebben vaak wat duurdere behoeftes. 

Toch heb ik het ook altijd een beetje vreemd gevonden. Laatst las ik ergens (ik denk op IEXgeld) dat dit systeem kinderen keurig klaarstoomt voor werken in loondienst. Bingo, dat is het. Ik vind het ook vreemd dat je meer loon krijgt naarmate je ouder wordt. Als je meer of beter werk gaat leveren vind ik het logisch, maar als je een jaartje ouder bent of een jaartje langer in dienst, ben je niet automatisch waardevoller voor je werkgever.

Naast dat er iets te zeggen valt voor zakgeld dat stijgt naarmate kinderen ouder worden (ivm het leereffect, en misschien ook wel de bijbehorende boodschap: wij zijn je ouders en zolang je het niet zelf kunt, voorzien we in je behoeftes, wij zorgen voor je), is er ook iets te zeggen voor prestatie-afhankelijk zakgeld.

Je kunt je kind stimuleren om geld te verdienen. Als ze helpen opruimen, koken, de auto wassen, of iets dergelijks kunnen ze wat verdienen. Dat prikkelt de ondernemende geest, mooi en waardevol om dat je kind ook mee te geven.

Ik zie trouwens ook wel een nadeel. Ik denk namelijk dat je kinderen ook moet bijbrengen dat je verantwoordelijk bent voor de dingen in je leven en je omgeving, ook als daar geen financiële consequenties aan verbonden zijn. Misschien moet je ergens een scheidslijn maken: met het opruimen van je eigen troep verdien je niets, maar met het (helpen) opruimen van de garage wel. Haha, dat resulteert natuurlijk in strak opgeruimde garages en is-hier-een speelgoed-en-kleren-bom-ontplofte kinderkamers. Nou ja, daar zijn vast wel afspraken over te maken. 

Naaien

Mijn moeder maakte vroeger veel kleding zelf. Er was een tijd dat ik liever merkkleding droeg, maar daarvoor en daarna was ik er vaak heel blij mee. Ik heb er vreemd genoeg eigenlijk nooit serieus over nagedacht om dat zelf ook te gaan doen. “Geen tijd voor” dacht ik waarschijnlijk. En bovendien kan ik zenuwachtig worden van dingen die je netjes moet knippen.

Maar eergisteren hadden we een verkleedfeestje en nu heb ik een lappie stof over. Bovendien houd ik van een beetje gekke kleren en maakt Opposuits nog steeds geen pakken voor vrouwen. Dus nu ga ik maar eens kijken of ik om te beginnen een online cursus kan vinden. 

Smoefie

Meneer Money Wenkbrauw maakt sinds kort graag smoothies. Gezond maar niet goedkoop. Maar bevroren fruit is een stuk goedkoper dan vers en dan hoef er ook geen ijs meer in. Echt superlekker.

Gisteren heeft hij een receptenboekje gekregen. Ben benieuwd wat we komende weken allemaal gaan proberen en hoe we dat zo goedkoop mogelijk kunnen doen.

Fijne dubbele uitbetaaldag

Vandaag is uitbetaaldag en voor de meeste mensen een soort dubbele uitbetaaldag. Het vakantiegeld wordt immers gestort. Dus vandaag checkt iedere Nederlander zijn rekening drie keer. Nou ja, bijna iedere. Ik heb er vandaag waarschijnlijk geen tijd voor. Ik spring zo op de fiets en dan ben ik de rest van de dag bezig tot en met vanavond laat (feestje!).

Morgen check ik mijn rekening en maak ik het vakantiegeld + wat over is van afgelopen maand (niet zo veel) over naar mijn spaarrekening. Vervolgens ga ik eens kijken hoe het nou zit met dat beleggen, want als het goed is, is het vakantiegeld voldoende om mijn aflosplan 'vol te storten' en mijn buffer weer op peil te brengen (heb vorige maand een klein deel van mijn buffer gebruikt voor de hypotheekaflossing zodat er een mooi rond bedrag overbleef).

Geniet van je dag en doe iets met je geld waar je gelukkig van wordt!

Wenen

Het songfestival, ik ben gelegenheidsfan. Ik zoek het niet actief op, maar dat hoeft niet. Het komt ongezocht op mijn pad, en vanaf dat moment ben ik op milde wijze in de ban. Ik zing al een paar dagen keer op keer “’t was als de eerste keer”. Ik geniet van de drukte op alle media, de terugblikken, de grumpy old man Jan Smit en die andere, en het vertrouwde van de gekte.

En dit jaar komt het uit Wenen. Wenen, waar de kiem ligt van één van onze gezamenlijke dromen. We stonden voor het Hundertwasserhaus, keken elkaar aan, en zeiden: ‘dit willen we ook, later als we groot zijn.’ En dat hebben we gedaan, in de badkamer, in ons eerste huis. Huisje moet ik eigenlijk zeggen want het was niet zo groot. De badkamer die we erin maakten wel, die was groots.

Het was voor mij één van die dingen die je doen geloven in de mantra ‘dat alles kan als je maar heel graag wil’. In mijn wat meer nuchtere momenten geloof ik daar niet onvoorwaardelijk in. Ik geloof wel dat je dichtbij kunt komen. Onze badkamer was per slot van rekening ook geen heel huis.

Mijn snelmetpensioenplan is ook zo’n droom. Vooralsnog is het idee dat dit één van de dromen is die ik wel helemaal uit ga laten komen. Maar soms twijfel ik of het echt wel gaat lukken, het is niet makkelijk. Gelukkig kun je ook een beetje met pensioen. Stel nou, dat ik dat nit het hele bedrag bij elkaar krijg. Dan kan ik waarschijnlijk over tien jaar wel minder gaan werken. Bovendien prikkelt het me om weer eens na te denken over en te experimenteren met wat me nu gelukkig maakt. En het houdt met van de straat, dat wordt ook altijd als voordeel gebracht, hoewel ik het op straat ook best leuk vind.

IJs

Gisteren zag ik op iexgeld.nl een artikel staan over ijsblokjes en hoeveel je kunt besparen door herbruikbare klontjes te gebruiken, van die plastic gevallen. De conclusie was: bijna niets, maar je bespaart er wel water mee. Ook dat valt te bezien mijns inziens. Elke dat 10 seconden eerder de douche uitzetten, zet meer zoden aan de dijk, hoewel dat eigenlijk geen argument is in deze discussie.
Ik vond het een vermakelijk artikel.

Het zette mij wel even aan het denken over deze gewoonte. Meneer Money Wenkbrauw zet zijn lievelingsglas (een heel heel groot glas) altijd in het vriesvakje met minimaal nog een bodempje van zijn favoriete drankje erin. Hij doet dat al lang, niet om te besparen, maar omdat hij van ijskoude drankjes houdt.

Ik vroeg me af of het goedkoper is dan ijsblokjes, naast de andere 'enorme' voordelen: een echt koud drankje zonder gedoe met ijsklontjes, je drankje raakt niet verdund, je hoeft nooit je glas leeg te drinken tegen heug en meug als je per ongeluk wat te veel ingeschonken hebt, je hoeft het glas minder vaak af te wassen omdat het in de diepvries gaat ipv in de vaatwasser (mmm of dat nou echt een positieve eigenschap is, lage temperaturen zijn bacterie-dodend maar toch).

Je gebruikt minder water en gooit minder weg, maar of zo'n glas in het vriesvakje energetisch kan concurreren met ijsblokjes? Ik weet het niet.

Mevrouw Money Wenkbrauw houdt gewoon niet zo van ijskoude drankjes.

Vaste lasten zijn ook jouw gekozen uitgaven

Een kort blogje naar aanleiding van een nieuwe post van Mr Money Mustache. Zijn post is als altijd veel uitgebreider. Het is een zeer selectieve knip en niet eens een zuivere vertaling. Dit is wat ik een belangrijke les/eyeopener vond, die snel te delen is. Over de rest ga ik nog eens nadenken. :)

‘(Vaste) Lasten’, ‘Benodigdheden’, en ‘Kosten voor Levensonderhoud’ zijn termen die iets passiefs in zich hebben, en suggereren dat je er geen keuze in hebt. Dat is niet waar, je hebt er wel degelijk invloed op. Als je de woorden ‘Mijn uitgaven’ gebruikt, geeft dat veel meer weer dat jij ‘in control’ bent over die uitgaven.

Wijs hè?! of niet?

Dag- en nachtstroom

Dat wist ik niet: als je dag- en nachtstroomtarief hebt, is het dagstroomtarief hoger dan waneer je maar één tarief hebt. Je moet relatief gezien best wel veel nachtstroom gebruiken wil je voordeliger uit zijn met een dubbeltarief: 55%. Ik weet trouwens niet of dat per leverancier verschilt dus check dat even voor je zaken wijzigt. Want je kunt het wijzigen, je kunt kiezen voor één of dubbeltarief. Nou ben ik vrij fanatiek met ipv overdag ’s nachts wassen en telefoon laden en dat soort dingen, maar of we 55% halen, weet ik niet.

Meneer Money Wenkbrauw is in ons huishouden van de energiemonitoring (hij zit erop dus dat is logisch). Hij heeft het nu een beetje druk, maar binnenkort gaat hij even uitzoeken wat voor ons het voordeligst is.

Ham met sterren

“Ik koop nog wel biologisch vlees, want die koe kan er ook niets aan doen dat ik met pensioen wil.”

Nog niet zo lang geleden heb ik dat gezegd. Hetzelfde geldt natuurlijk voor dat varken. Toch kocht ik dit weekend goedkopie-ham zonder sterren. Ik twijfelfde flink. Omdat ik het gevoel had dat ik de hele week al te veel aan boodschappen uitgegeven had, koos ik de goedkopie-ham. Dat ga ik niet meer doen. Dat arme varken. Ik heb geen probleem met het eten van dieren, maar wel met dieren in kleine hokjes, en trouwens ook met het eten van veel dieren. 

Voor mij is wel of niet sterrenham kopen echt een keuze, het geld is er wel, dus als ik beter-leven-ham te duur vind dan maar geen ham vanaf nu.

Pizza

Meneer Money Wenkbrauw is vrij fanatiek in het zelf maken van pizzadeeg, Mevrouw Money Wenkbrauw iets minder. Zondag zou Mevrouw koken en hadden we zin in pizza. Dat het zondag was bespaarde ons de kosten van afhaalpizza. We hebben hier om de hoek een goddelijke Italiaan (ik bedoel niet zijn of haar uiterlijk, maar de broodjes, pizza’s en pasta’s) die werkt met verse ingrediënten. Overigens zou het niet eens zo heel duur zijn omdat wij niet zulke grote eters zijn en met z’n tweetjes voldoende hebben aan één pizza.
Hoe dan ook, het was geen optie, want echte Italianen zijn op zondag dicht.

Enigszins discutabel alternatief voor de goddelijke pizza is de pizzakit van Appie. Daar zit deeg in en een potje saus. Het probleem is dat de saus niet lekker is. We maken die altijd zelf, en hoewel het nog steeds niet duur is, voelt het toch als verspilling om de saus niet te gebruiken. Ik kan de potjes dan ook niet weggooien. Er staan er een paar te verstoffen tot we ingesneeuwd raken. Ik koop het daarom niet zo vaak, maar soms kan ik de verleiding niet weerstaan. Zondag mocht ik van mezelf zo’n kit gaan kopen.
Het bleek geen optie: de kits waren op.

Ik had al een afbakciabatta in mijn mandje zitten om een broodpizza te maken toen ik langs de diepvriezen kwam. Daar zag ik extreem goedkope pizza margherita’s, per 3 verpakt. Er stonden geen heel rare dingen tussen de ingrediënten, dus: pizzadoos in het mandje, ciabatta terug in het schap. Thuis verse ingrediënten (tomaat, ham, verse ananas, knoflook) wat kruiden en extra kaas op de pizza, en hup in de oven.
Het was oké, maar niet briljant. Hmm, de twee overgebleven pizza’s passen in het rijtje met de saus, zouden die wel ooit opkomen? Zo niet, was het alsnog niet een verschrikkelijk dure maaltijd, maar wel verspillend.

Maandagavond was Meneer Money Wenkbrauw niet thuis, en bedacht Mevrouw Money Wenkbrauw dat ze onderweg van werk naar huis niet langs de supermarkt hoefde, want ze ging een lekker eiergerecht voor zichzelf maken.
Eenmaal thuis staarde het eierrekje me leeg aan. De supermarkt is dichtbij maar ik had geen zin om terug te gaan. Ik kon proberen om het pizza-experiment van gisteren te verbeteren. Veel méér verse tomaat, veel méér verse knoflook, méér kruiden. Het is vega-maandag dus geen ham. Als finishing touch geen extra kaas maar wel een scheutje olijfolie. Beterrrrrrrr.

De knoflooklucht zal wel indringend zijn geweest toen Meneer Money Wenkbrauw thuiskwam, maar hee, dan had hij de eieren ook maar niet op moeten maken zonder iets te zeggen ;)

Wat doe jij als je salaris gestort is?

“Wat doe jij als je salaris gestort is?” vraagt Metro vandaag op de voorpagina. “Huh?” denk ik, “doen mensen dan iets?” Ik doe niets. Een dag nadat het gestort is vinden er een aantal automatische afschrijvingen plaats:

                gezamenlijk geld

                reservering hypotheek (nog 1 maandje en dan heet deze post ‘spaargeld’)

                spullenreservering.

In het artikeltje lees ik dat meer dan de helft ‘iets leuks’ koopt op ‘Uitbetaaldag’: iets lekkers, een cadeautje voor henzelf, partner of kinderen (dat heb ik ooit van mijn eerste salaris gedaan), uit eten. Ik ben echt verbaasd. Áls ik zoiets al doe, doe ik het op 'Uitbetaaldag – 1' want dan weet ik of ik geld over heb van mijn salaris.

Toch staat er ook iets waar ik me wel in herken: mensen checken op Uitbetaaldag hun rekening vaker om te zien of het geld al is bijgeschreven. Ja, dat doe ik ook. Ik houd mezelf voor dat dat is om te checken hoeveel ik over heb van de maand ervoor. En dat is ook echt zo. Ik maak dat dan keurig over naar mijn spaarrekening. Maar ik kan niet ontkennen dat het ook wel prettig is om te zien dat er weer een aardig bedragje is gestort. 

Hersenonderzoeker Victor Lamme geeft in het artikel aan: “Wanneer we ons salaris krijgen worden de beloningscircuits in onze hersenen geactiveerd en voelen we ons blij door het vrijkomen van de stof dopamine.” Gelukkig, ook een wetenschappelijke rechtvaardiging voor mijn gedrag :).

Ik ben wel benieuwd wat mijn geachte lezers doen op Uitbetaaldag.

En tot slot: ik ben gecharmeerd van de impliciete suggestie: dat je van Uitbetaaldag een feestje zou moeten maken. Ik houd van feestjes en zo heb je er ineens 12 bij. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je iets extra’s koopt. Het begin wordt al gratis gemaakt door de dopamine.

Wil ik er nou veel of weinig?

Er is iets raars met zegeltjes en airmiles. Ik was een beetje bang dat ik me zou laten verleiden om meer uit te geven dan ik nodig heb, teneinde meer zegels en miles te kunnen sparen. Daarom heb ik dat in mijn vorige post als risico bestempeld.

Het blijkt –voorlopig althans- andersom te werken: als de pagina’s van ons zegelboekje sneller vol raken dan ik had gedacht, is dat een soort waarschuwing dat we wat beter op onze uitgaven moeten letten. Nice. Ik hoop dat het stand houdt.

En voor wie het wil weten: we zijn half maart begonnen en hebben nu bijna 9 bladzijdes vol zegeltjes. Airmiles sparen en gebruiken we al langer. We kunnen bijna twee kaartjes voor de Efteling bestellen.

Spaart u ook zegeltjes?

Airmiles spaarde ik altijd al. Sinds een tijdje spaar ik ook –jawel- koopzegels. Dat is niet op aanraden van Mr Money Mustache. Hij gaat er prat op: “I don’t clip coupons.” Ik heb het ook altijd stom gevonden. Dat gedoe met caissières die zegeltjes voor je af moeten tellen, en het gelik aan die zegels, brr. En dat allemaal voor een paar euro. 

Toch spaar ik nu koopzegels. Het rendement is namelijk 6%, de kosten nihil en de risico’s zijn beheersbaar. Ik heb nog geen belegging gevonden die daar tegenop kan.

De risico’s die ik kan bedenken zijn: - misschien krijg je een keer te weinig zegels; - misschien raak je een keer zegels kwijt; - je moet je niet laten verleiden om meer uit te geven in die winkel waar je de koopzegels kunt kopen. Een kwestie van goed opletten.

Het enige nadeel is dat je er niet onbeperkt in kunt investeren. Maar anders zou je je ook het leplazerus likken.

Link naar “Houdoe” van de Vliegende Panters, het briljante nummer over de kassameisjes.

Whoop whoop belastingteruggaaf

Deze week is de belastingteruggaaf op mijn rekening gestort. Ik heb het bedrag meteen doorgestort naar onze spaarrekening. Het is het resultaat van ons fiscaal partnerschap en dus van ons samen.

Het is dus niet direct voor mijn pensioen of vrijheid, het is gezamenlijk geld en het is bedoeld voor klussen en onderhoud aan ons huis. Voor ik dit bericht kon posten, heb ik eerst even een bericht gemaakt over de kosten voor ons huis. Anders leek het me wat onduidelijk worden. Onze relatief hoge woonlasten (klussen, onderhoud en niet al te beste isolatiemogelijkheden) zijn een bewuste concessie aan mijn snelmetpensioenplan. 

Indirect draagt de belastingteruggaaf wel bij aan mijn snelmetpensioenplan. Doordat we nu van ons gezamenlijk geld (inclusief belastingteruggaaf) sparen voor onderhoud aan het huis en eventuele onverwachte uitgaven, hoef ik individueel geen spaargeld meer voor het huis te reserveren.

Camouflagekostenolifant: klussen aan het huis

Tot dit jaar teerden we flink in op onze spaarrekeningen voor de klussen aan het huis. Dat was min of meer bewust. ‘Meer bewust’ in de zin van dat we het erg leuk vinden om van ons huis iets bijzonders te maken, dat we daar dus wel in wilden investeren, en dat er ook wel een soort van begroting was. ‘Minder bewust’ omdat we niet echt een plan hadden voor welk deel van het spaargeld voor het huis was. We hebben de begroting nooit naast onze spaarrekeningen gelegd.

Er ging flink wat geld in het klussen zitten, en we hebben inmiddels een paar supergave ruimtes in ons huis, waar we heel blij mee zijn. Alleen de keuken was echt extreem duur. Daar hebben we van geleerd: ga nooit nooit in zee met iemand waar je gevoel vraagtekens bij zet. Andersom zijn we met onze parketteur heel blij. Hij is een vakman en denkt echt met je mee, ook over hoe het goedkoper kan (inclusief doe-het-zelf-begeleiding). Mocht je iets met een oude of nieuwe parketvloer willen (wat meestal toch een hoop geld kost), dan zou ik zeker eens bij Handorenbos.nl kijken. Zijn prijs-kwaliteitverhouding is geweldig. (link niet gesponsord, puur enthousiasme). Verder hebben we veel zelf gedan en hulp gehad van mijn lieve en vaardige papa. Dat scheelt veel geld, maar al met al is er toch een hoop in gaan zitten -ik denk wel een kleine kudde kostenolifanten- waar we volop van genieten overigens.

Verstopte kostenolifanten

Nu is het plan dat wat er over is van het huishoudgeld (minus de buffer) bestemd is voor het klussen. Het bedrag dat we sparen ligt een stuk lager dan wat we hiervoor in het klussen staken. Maar de belangrijkste klussen zijn gedaan en met een beetje geduld en creativiteit kunnen we nog steeds ons huis leuker maken.

Klik

Ik struin regelmatig het internet af naar nieuwe tips. En soms kom ik dan leuke en inspirerende blogs tegen, zoals deze: In 10 jaar financieel onafhankelijk. Ik heb er goede tips gevonden, en ik vind het ook wel bemoedigend om te zien dat ik niet de enige ben met een dergelijk plan.

Ik heb in mijn online-jaren een houding ontwikkeld waarbij ik nevernooitniet op advertenties klik. Dat verandert nu een beetje. Als ik tegenwoordig een leuk blog lees, klik ik wel eens op een advertentie, omdat ik weet dat dat de schrijver wat oplevert. Ik heb plezier aan het blog, en zo doe ik er wat voor terug. Kleine moeite, klein plezier, maar het is in ieder geval iets.

Een maand zonder je auto voor de deur (of die van je buren)

Ik las de titel van mijn artikeltje over de Zuid-Koreaanse wijk met de autoloze maand: "Een maand zonder auto voor de deur (of die van je buren)." En toen dacht ik: je kunt het natuurlijk ook zelf organiseren.

Je gebruikt je auto een maand lang niet in je eigen wijk. Kijk eens wat dat betekent.
Hoeveel tijd kost het? Waar heb je behoefte aan? Wat zou het makkelijker maken? Alleen een segway :) of bijvoorbeeld ook een veiligere parkeerplaats of nog iets anders?
Wat levert het op? Pak je minder vaak de auto? Voel je je gezonder? Ziet de wijk er beter uit? (waarschijnlijk niet met één auto minder)

Je kunt het experiment zo uitgebreid maken als je zelf wil: Vraag je ook je bezoekers om niet met hun auto in de wijk te komen? Vraag je je buren om mee te doen? Laat je het een maand of een week duren?

Het is niet hetzelfde als een volledige ban, maar het kan een leuk en interessant experiment zijn. Ik ben wel benieuwd of iemand dit wil proberen en wat de bevindingen zijn.
Ik zal eens aan Meneer Money Wenkbrauw vragen of hij dit experiment ziet zitten (zelf gebruik ik de auto nauwelijks). Als het bevalt, kunnen we volgend jaar de parkeervergunning skippen (maar misschien draaf ik door).

Kaasfondue

Gisteren 'gezondigd' tegen ons (voor ons vrij nieuw) eigen principe: bereid je maaltijd van pure ingrediënten. We wilden kaasfondue en zagen dat zo'n pakje goedkoper is dan de goede kazen kopen en smelten.

Onder het mom 'je moet het een keer proberen' (een wat ouder principe van ons) hebben we het pakje gekocht. Het smaakt oké, maar niet zo lekker als zelfgemaakte. Én je mist de draden. Dat komt denk ik doordat ze er smeltzout in doen. Dat klinkt eigenlijk best eng, maar ik weet niet of dat ongezond is of niet. Ik ben er niet echt van overtuigd dat elke toevoeging of E-nummer fout is. In dit geval haalt het in ieder geval de lol er wel een beetje af.

De Spelende Vrouw heeft geleerd: De paar dubbeltjes extra zijn het zeker waard om zelf kaasfondue te maken: meer smaak, meer fun.
Maar een goedkoop experimentje was het wel :)

Een maand zonder auto voor de deur (en die van je buren)

Dankzij Mrs Money Mustache (die is er ook) las ik vandaag een artikel over een wijk in Zuid-Korea waar ze een maand lang geen auto’s hebben toegelaten. Gewoon een bordje bij de ingangen van de wijk, een grote parkeerplaats buiten de wijk, wat leenfietsen (al dan niet elektrisch) en –segways, een paar extra busjes en gaan.

Ik word er dolenthousiast van, en niet alleen vanwege die segways. Ik moet toegeven dat het met superleuk lijkt om op een segway door de stad te crossen, maar daar gaat het even niet om. Ik woon in een historische binnenstad en die ziet er gewoon mooier uit zonder auto’s. Dat je echt zicht hebt op de haven/gracht met de historische schepen en eendjes erin, en dat je niet om de auto’s heen hoeft te kijken.

Bovendien wordt de lucht er frisser van en is het veiliger (behalve die crossende segways dan). Én het laat mensen zien dat je veel minder vaak de auto nodig hebt dan je hem nu gebruikt. Dat bespaart iedereen geld en je krijgt een iets betere conditie als bonus, zeker als je het langer volhoudt dan een maand, ongeacht of je dan weer met de auto mag.

Natuurlijk realiseer ik me dat je dit niet ‘gewoon’ ‘eventjes’ realiseert, dat er haken en ogen aan zitten. Waar vind je een groot parkeerterrein en hoe voorkom je daar overlast? Wat doe je met mensen die gehandicapt of slecht ter been zijn (stabiele segways? klinkt stoerder dan scootmobiel). Wie betaalt het allemaal? Hoe creëer je draagvlak (ik zeg nog één keer: segways)? En nog meer vragen.

Toch zou ik het cool vinden als er ook in Nederland een creatieve bestuurder opstaat, die het regelt. In Korea moesten ze er nog fietsles bij geven, dat hoeft hier in ieder geval niet. Ze gaan het in de herfst ook in Johannesburg proberen. Als het in Korea en Zuid-Afrika kan, dan moet het in Nederland fietsland toch ook kunnen?

Klik hier voor het artikel over de Zuid-Koreaanse wijk

Vrij

Van de term ‘pensioen’ word ik niet enthousiast. Ik associeer het met oude mensen, moeten stoppen met werken en een inkomensterugval. Waar ik aan werk is: zelf beslissen -ongehinderd door behoefte aan geld- of, en hoeveel, en wat voor werk ik doe, zo snel mogelijk (voor ik oud ben).

Bij ‘financieel onafhankelijk’ heb ik niet echt negatieve associaties, maar heel lekker vlot klinkt het ook niet. Het klinkt een beetje alsof je je afzet tegen je ouders of je partner, en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Toch een beetje negatieve associaties dus. Dat ligt waarschijnlijk aan mijn allergie voor feminisme (sorry). Dat neemt niet weg dat het heel goed de lading dekt, maar het klinkt me wat te formeel.

‘Rentenieren’ klinkt als Dagobert Duck, en klinkt net als ‘miljonair’ alsof je heel veel geld moet hebben en of het daar om draait, en dat is nou juist niet het geval.

Ik denk dat ik het gewoon ‘vrij’ wil noemen. Ik spaar om vrij te zijn.

Beroerd

Vandaag is de dag van de beroerte. Ik weet uit ervaring dat het echt beroerd is. Het is beroerd voor degene die een beroerte heeft gehad, en voor de directe omgeving. Fysiek, cognitief en mentaal ben je niet meer gelijkwaardig, voor patiënt en omgeving is dat loodzwaar. Vooral omdat de buitenkant meestal het minst verandert. Er is iemand die verdacht veel op je geliefde lijkt, maar die niet meer hetzelfde is, niet meer hetzelfde kan en niet meer hetzelfde reageert.

Gelukkig kun je de kans op een beroerte verkleinen door

• gezond te eten, 
• regelmatig te bewegen en 
• niet te roken. 

En daarom past dit artikel op dit blog, want dat zijn toevallig ook allemaal dingen waarmee je geld kunt besparen en dus je pensioen vervroegen:

Gezond eten is op het eerste gezicht misschien nog wel de moeilijkste wat dat betreft. Verse groenten en fruit zijn bijvoorbeeld niet het goedkoopste wat je kunt kopen. Maar zelf je eten bereiden van pure ingrediënten, en er zo veel mogelijk gezonde dingen in stoppen, is met wat creativiteit goedkoper, zeker gezonder, en meestal lekkerder dan afhaal- of kant-en-klaar-maaltijden waar vaak veel ongezonds in zit. Let op het seizoen en de aanbiedingen, eet niet te veel (dat is ook ongezond), en dan kom je een heel eind. Een appel is nog altijd goedkoper dan een mars, en een kop thee is goedkoper dan een glas cola.

Regelmatig bewegen is goedkoper als je niet met de auto naar de sportschool gaat, maar op de fiets naar je werk, de bibliotheek, je vrienden, het strand of waar je ook maar naartoe gaat. In het algemeen geldt: Muscle over Motor is goedkoper en gezonder.

Niet roken is voor rokers waarschijnlijk ook een moeilijke, maar het levert je zoveel op: een heleboel geld, frisse lucht, gezondheid. Je weet het allemaal al lang, wat houd je tegen? Is je leven je niet zo veel waard? Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor de mensen om je heen (mag je kiezen of je het geld wel zelf houdt). Zoek er hulp bij als dat nodig is.

Zo verleng je dus je pensioen aan de voor- en achterkant, want deze drie dingen zijn goed tegen beroertes én een hoop andere nare ziektes, en goed voor je portemonnee. Alles wat je bespaart kan - hoppetee, linea recta- naar je pensioenvermogen, en omdat je gaat leven van het rendement op dat vermogen hoef je niet meer vermogen bij elkaar te sparen voor een langer pensioen. Lang niet slecht (beroerd) dus.

Automatisch betalen

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag, het vergeten zevende principe.

7. Betaal wat je moet betalen automatisch

Met behulp van automatische incasso’s ben je nooit te laat met betalen. Daarmee voorkom je extra kosten en nare verrassingen. 

Zorg ook dat bijvoorbeeld het maandbedrag van je energierekening (die je automatisch betaalt) hoog genoeg is. Houd je maandbedrag zo laag mogelijk door op energie te besparen, niet door jezelf voor de gek te houden.

Met automatische incasso’s hoef je geen tijd meer te verdoen met het betalen van rekeningen. Wel moet je met enige regelmaat je afschrijvingen controleren om te voorkomen dat er onterecht wordt geïncasseerd. Het is mij nog nooit overkomen, maar het is sowieso goed om je rekening in de gaten te houden. Controleren is in een oogopslag gebeurd, en het betalen van rekeningen vind ik meer gedoe.

MMM adviseert om er een creditcard tussen te zetten, waarvan je de rekening dan natuurlijk automatisch elke maand betaalt. In Amerika zijn er creditcards met kortingen en lucratieve spaarprogramma’s. Ik weet niet hoe dat in Nederland zit en ik vind het ook een beetje glad ijs: voor je het weet laat je de ‘airmiles’ die je kunt verdienen bewust of onbewust meewegen in je wel-of-niet-aankoopbeslissing. Maar als je zo’n kaart in Nederland kent en je weet zeker dat je er goed mee om kunt gaan, dan moet je het natuurlijk doen.

Hamster met verstand

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag het achtste principe.

8. Leg een voorraad aan als dingen in de aanbieding zijn

Dit werkt alleen als je ook de bijbehorende voorwaarden in acht neemt dus die noem ik maar meteen:

• Je legt alleen een voorraad aan van dingen die je toch zou moeten kopen.
• Je gaat niet meer gebruiken van spullen die je op voorraad hebt.

Dus: als de biologische kip, die je regelmatig eet, in de aanbieding is, koop je er zo veel van als in je diepvries past. Vervolgens kook je zoals je gewend was, dus niet ineens kip op vega-maandag of 120 gram kip per persoon in plaats 70 gram kip in je kip-met-cashewnoten.

En als je nooit de behoefte hebt gehad aan wasverzachter, dan hoef je dat ook niet te kopen als het spul ‘in de bonus’ is.

Realiseer je ook dat bepaalde producten regelmatig in de aanbieding zijn. Het is niet nodig om tien flessen wasmiddel op voorraad te hebben. Eens in de zoveel tijd gooien de grote supers dit soort producten in de aanbieding. Je hoeft met je voorraad alleen maar de periode tot de volgende aanbieding te kunnen overbruggen.

In voorraad zit geld opgesloten dat niet kan renderen en het neemt ook nog ruimte in. Hamster met verstand!

70 is het nieuwe 65

Eigenlijk zou het me niets uit moeten maken. Ik ga immers over tien jaar (min een paar maanden) met pensioen volgens mijn snelmetpensioenplan. Toch ben ik ervan geschrokken. De pensioenleeftijd gaat omhoog.
Ik heb niet onder een steen geleefd of zo. Ik wist best dat 'ze' de pensioenleeftijd laten stijgen. Ik wist alleen niet wat mijn pensioenleeftijd wordt. En dat weet ik nog steeds niet want ik weet niet hoe ze het precies gaan berekenen. Maar ik heb het met behulp van twee sites (waaronder die van SVB) uitgerekend en de ene komt op iets minder dan 70 jaar uit en de ander iets meer dan 70.

Mijn pensioenleeftijd ligt dus op ongeveer 70 jaar!

Als ik ga zitten wachten tot ik met pensioen mag van de overheid, moet ik dus nog 30 jaar werken, dertig jaar! Dat vind ik lang. Het betekent dat ik dertig jaar lang alleen in het weekend en een paar vakantiedagen kan kiezen wat ik met mijn dag ga doen. Dertig jaar geleden was ik 10; om maar even te illustreren hoe lang dertig jaar is.

Nog meer reden dus om het snelmetpensioenplan een succes te maken. Tien jaar geleden was ik dertig, dat vind ik lang niet zo indrukwekkend als 'was ik 10', dertig is nog best dichtbij. Dat betekent ook dat er flink bespaard moet worden in die tien jaar. Dóór met die bezuinigingen dus.

Het haalt ook wat wind uit de zeilen van de sceptici. Misschien is tien jaar niet haalbaar, maar twintig zeker wel, en dan heb je toch nog altijd tien jaar winst. Vind ik het ook waard.

Laat je niet foppen door Willy Wonka

Ik had ze al eerder zien liggen: de Wonky-appels. Ze zitten in een zakje met een tekening van vrolijke appels erop. Ik dacht dus dat dat 'doorgefokte' extra zoete appels waren. Misschien dat Wonky de associatie met Willy Wonka oproept.

Gisteren drong eindelijk tot me door dat ze significant goedkoper zijn dan andere appels. Wacht even: een 'fabrikant' die veel moeite doet om extra suiker in zijn appels te stoppen om kinderen (en volwassenen) er meer van te laten kopen, maar die dan wel de prijs laag houdt???

Wonky-appels zijn appels die niet door de keuring zijn gekomen. Ze hebben een plekje van een verdwaalde hagelsteen of ze zien een beetje bleker of nog zoiets. Ze worden verkocht als appels om moes of taart van te maken. Nou is dat natuurlijk heel lekker, dus dat moet je vooral niet laten. Maar wij hebben ze gisteren gewoon gegeten, en ze waren heerlijk (slechts 1 klein stukje bruin weggesneden van 3 appels). Bonus: het gevoel dat je niet (nou ja, minder) meedoet aan de voedselverspilling. Hoera voor de aanbieder van de Wonky-appels en hoera voor mezelf (ja, het moet wel leuk blijven).

Eten moet je toch

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag het zesde principe.

6. Je ziet restaurants niet als een bron van eten

Ik kan ontzettend genieten van uit eten gaan. Het is heerlijk om een avondje niet te hoeven koken en afwassen, om bijzondere dingen te kunnen eten die je thuis niet zo makkelijk klaarmaakt. Om de hele maaltijd inclusief voor- en natafelen lekker te kunnen blijven zitten, volle aandacht voor en van je tafelgenoot.

Het is prima om daar eens in de zoveel tijd van te genieten als je het je kunt veroorloven. Je moet je wel realiseren dat het iets anders is dan een maaltijd. De kosten zijn dan ook niet vergelijkbaar. Een avondje in een restaurant kost een astronomisch bedrag in vergelijking met een maaltijd die je zelf bereidt. Een restaurantbezoek is een uitje. Eten moet je toch, dat is waar, en als je graag snel met pensioen wil, doe je dat zo veel mogelijk thuis.

Marktplaats: oneindige opslagplek

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag het vijfde principe.

5. Je betaalt niet om spullen op te slaan

Ik denk eigenlijk dat dit niet zo'n nuttige tip is voor Nederlanders. Maar zoiets had MMM ook: "I was shocked to learn that many people pay to maintain a permanent storage unit in this country." En plotseling weet ik het niet meer zo zeker. Ook in Nederland heb je van die opslagbedrijven. Zouden al die boxen alleen maar voor kortdurende opslag gebruikt worden?

Anyway, of deze tip nou nuttig is voor 1 of voor 100 man: als je een box moet huren om je spullen op te slaan, heb je te veel spullen (tenzij je bijvoorbeeld je oude huis verkocht hebt en je nog niet in je nieuwe huis kunt). De oplossing heet marktplaats of Het Goed. En daar kun je later eventueel een vervangend ding vandaan halen, mocht je toch ooitooit nodig hebben wat je verkocht of weggegeven hebt hebt. Eigenlijk kun je marktplaats ook als een soort opslagplek zien, maar dan één waar je geld mee verdient.

Koop niet wat je niet nodig hebt

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag het vierde principe.

4. Je koopt geen dingen die je niet nodig hebt. / Je gaat niet 'winkelen'.

Vraag je eens af wat 'nodig hebben' betekent. Wat heb je echt nodig? Vaak wil je iets graag, is het ook wel handig en soms kun je er zelfs dingen mee doen die passen in een snelmetpensioenleefstijl. Maar toch: heb je het echt nodig?

MMM geeft een voorbeeld met een heel lelijk ding dat hij tijdens zijn vakantie (hij gaat heel vaak op vakantie) tegenkomt. Het is een idiote drinkfles die hij supergaaf vindt omdat hij goed bij hem past, niet duur is, en hij kan er drinken in meenemen als hij gaat fietsen (goedkoper dan drinken onderweg kopen). Hij ziet zichzelf met zijn vrienden al hilarische grappen maken, want hij vindt het ding super van idiotie (daar heeft hij een punt). En dan besluit hij de drinkfles niet te kopen. 

Hij bedenkt zich namelijk dat hij niet naar Ecuador is gegaan om zo'n drinkfles te zoeken. Hij kan zich niet herinneren dat hij ooit behoefte heeft gehad aan zo'n fles. Hij is jarenlang gelukkig geweest zonder, en hij ziet zijn zolder voor zich waar nog wat 'supergave dingen' vooral in de weg staan die hij nooit gebruikt heeft, maar waar hij op de een of andere manier geen afscheid van kan nemen.

Spullen, dingen zijn een levenslange last. Wegen de voordelen op tegen de levenslange last? Overweeg het nauwkeurig, stelt MMM.

Ik zou het iets anders formuleren en een ander voorbeeld geven, wel een beetje in dezelfde lijn: Je kunt in Nederland van die hippe drinkflesjes kopen. Heel handig, heel verantwoord, en je kunt er drinken in meenemen als je, bijvoorbeeld, naar een bevrijdingsfestival gaat (dat is goedkoper dan daar drinken kopen). Maak je volgens mij best de blits mee (NB ik heb op dit blog al een paar keer gezegd dat ik geen financieel adviseur ben, ik voeg daaraan toe: ik ben geen trendwatcher).

Maar: een pet-flesje met welke drank dan ook erin is een stuk goedkoper in de supermarkt en kun je ook prima omspoelen en heel vaak opnieuw gebruiken. Bovendien is de kans groot dat je nog ergens een bidon of iets anders wat je hier ook voor kunt gebruiken hebt liggen.

Om jezelf te helpen geen spullen te kopen die je niet nodig hebt, ga je simpelweg niet winkelen. Je bedenkt niet in een winkel of op een markt wat je nodig hebt, dat bedenk je thuis, terwijl je niet op de site van een online winkel zit, of op een andere plek waar je niets kunt kopen. En daar denk je dan nog een keer over na. Als je het echt nodig hebt, zoek je uit waar je de goedkoopste (maar goed genoeg voor waar je het voor nodig hebt) variant kunt kopen, zet je je oogkleppen op en koop je wat je nodig hebt, en alleen dat.

Spullen een levenslange last noemen, vind ik wat ver gaan, maar eerlijk is eerlijk: ook mijn zolder ligt vol met spullen die ik niet gebruik en waarvan ik steeds als ik op zolder kom, denk: zal ik het weggooien of misschien verkopen? Dat doe ik bijna nooit en dat geeft niet echt een lekker gevoel. Spullen kunnen een levenslange last worden, dat is het. En als je ze wel weggooit, dan ben jij er vanaf maar het milieu nog niet (moet je dus ook nog eens gaan recyclen, wat nou ook weer niet zo erg is, maar toch).

De regel geldt overigens ook voor niet-materiële zaken: als je toe bent aan vakantie, kan dat vast ergens goedkoper dan honderden kilometers verderop. En als je nu denkt: 'maar MMM was wel in Ecuador toen hij die drinkfles niet kocht'. Klopt, maar hij is al met pensioen.

En o ja: ik heb zo'n flesje. We hebben er twee zelfs, allebei gekregen. En we zijn er blij mee (ik tenminste), ik ga hem straks meenemen naar Caro Emerald, maar nodig had ik het niet.

Koop niet wat je je niet kunt veroorloven

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag het derde principe.

3. Je koopt geen dingen die je je niet kunt veroorloven.

"Ik heb het verdiend en ik heb het geld ervoor (verdiend)."

Iets in die trant hoor je mensen vaak zeggen als ze een uitgave verantwoorden. Het is maar hoe je het bekijkt of dat ook echt zo is. Een paar indicaties dat je het je niet kunt veroorloven:

• Als je nog schulden hebt, dan kun je het je niet veroorloven.
• Als je nog moet werken om van te kunnen leven, dan kun je het je niet veroorloven, als je ooit (liefst voor je 67e) daarmee op zou willen kunnen houden.

Hoge uitzondering: Is het letterlijk van levensbelang of echt heel belangrijk voor je? Dan kun je deze regel breken (wat niet hetzelde is als dat je het je ineens zou kunnen veroorloven). Maar alleen als het echt niet (eerlijk zijn) goedkoper kan. Klinkt streng en dat is het ook een beetje. Maar hee, met pensioen gaan is big, en 'het leuk houden' kan ook zonder dat het geld kost. Wees eens creatief.

Betalen: daar is de kortste dag nog lang zat veur

"Betalen: daar is de kortste dag nog lang zat veur" dat zei en zegt mijn vader regelmatig. Maar hij vindt ook dat je -vooral kleine ondernemers- niet te lang op hun geld moet laten wachten. "Als mensen goed (werk) geleverd hebben, betaal je ze, klaar."

Ik kon dat nooit zo rijmen. Ik vond het altijd een beetje gierig klinken en dat is mijn vader niet. Ik vind mijn vader een held, maar ach, dit had hij niet helemaal in combinatie doordacht, dacht ik.

Maar nu op een zondagochtend, terwijl ons logeetje verbazend lang doorslaapt en ik me dus in mijn eentje moet vermaken, valt het kwartje: Als je iets bestelt, werk afspreekt, iets koopt, is de consequentie dat je moet betalen. En 'betalen' dat wil je als snelmetpensioenspaarder zo veel mogelijk voorkomen (dat is de essentie van 'kortste dag nog lang zat veur'). Dus is het een kwestie van zo min mogelijk bestellen, werk afspreken en kopen. Helder. Zuinig is iets anders dan gierig.

Van meevallers doe je iets leuks: je pensioen opbouwen

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes voor mensen die snel met pensioen willen en nog niet zo ver zijn, op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag het tweede principe.

2. Meevallers zijn voor je pensioen
Iedereen heeft wel eens een meevaller met geld. Extra geld dat op de een of andere manier je kant op komt (niet van een loterij, dat heeft vrijwel niemand). Geld waarvan je kunt kiezen waar je het aan besteedt.
Het moment dat ik me dat realiseer geeft me altijd een gevoel van rijkdom, en daar geniet ik van. Of ik nou een muntje van twee vind in een zomerjas van vorig jaar of mijn (niet zo onverwacht maar voor mijn gevoel nog altijd 'extra') vakantiegeld op mijn bankrekening zie staan.
En dat gevoel, daar gaat het om. Het gevoel dat je kan doen wat je wil. Dat gevoel wil ik wel altijd. Ik kan al best vaak doen wat ik wil, maar niet altijd en vaak wordt dat veroorzaakt doordat mijn werkgever iets van me wil.
Daarom kies ik ervoor om meevallers te investeren in mijn pensioen. In mijn geval, op dit moment, betekent dat het laatste beetje van mijn buffer herstellen en dan als de wiedeweerga beleggen. Mooi woord trouwens: wiedeweerga.

Het principe is dus: Zo lang je nog aan het opbouwen bent, gebruik je meevallers voor je pensioen en niet voor iets anders.

En die munt van twee euro? Die gaat in mijn portemonnee en zo lang als hij daar zit, heb ik de mogelijkheid een ijsje of een kop thee of een grote stroopwafel of zoiets te kopen. Rijkdom!

MMW-acties en Bespaarcentage 2

April 2015 was mijn tweede maand als Mevrouw Money Wenkbrauw.

Bespaarcentage (voor hypotheek en pensioen):

Dieptepunt 2014	19%
Maart 2015	47%
April 2015	52%

Dat ziet er goed uit dus. N=2 is nog geen garantie dat dit structureel is, maar ik heb het in ieder geval langer dan een maand volgehouden en ik vond het niet moeilijk.

Verder is één grote verandering ten opzichte van vorige maand. Ik heb besloten mijn hypotheek zo snel mogelijk af te lossen. Dat levert namelijk meer op dan het geld op een spaarrekening zetten en er belasting over betalen. 

Hieronder volgt een update van mijn acties sinds de kennismaking met 3M.

1. Spaargeld en reserveringen verhuisd naar spaar- en depositorekeningen met een beter rentepercentage (van 0,9 naar 2,0).
2. Nóg vaker fietsen in plaats van de trein nemen.
3. Brood, fruit en jus mee naar het werk ipv daar kopen, en vervolgens mijn jus-consumptie teruggebracht.
4. Een beleggingsrekening aangevraagd.
5. Cola-consumptie gereduceerd.
6. Minder uit eten, minder geborreld.
7. Extra inkomsten gegenereerd (zeer bescheiden) via Euroclix. Is in april niet gelukt.
8. Pensioenregelingen gecheckt.
9. Meer vegetarisch gegeten.
10. Minder uitgegeven aan boodschappen (bespaard op thee, goedkope recepten gezocht).
11. Goedkopere aansprakelijkheidsverzekering gezocht en afgesloten.
12. Goedkoper energiecontract afgesloten.
13. Hypotheekaflosplan gemaakt en de reservering tbv de aflossing verhoogd. Plan is inmiddels veranderd in: zo snel mogelijk alles aflossen.
14. Advertenties op mijn blog gezet, die nog steeds niets opleveren, maar er komen wel iets meer bezoekers en dat vind ik eigenlijk ook wel leuk.
15. Een paar abonnementen (sms, Vereniging Eigen Huis, ...) opgezegd.
16. Zuinig met energie.
17. Schoonmaakster voor 50% opgezegd.

Wat heb ik (nog steeds) niet gedaan:

• Verhuisd naar een goedkoper huis
• Meer gaan werken
• Beleggen
• Loterij opgezegd

Gok je rijk

Mister Money Mustache heeft een artikel waarin hij een aantal belangrijke principes op een rij zet. Ik loop er stuk voor stuk doorheen. Vandaag de eerste.

1. Je probeert jezelf niet naar rijkdom te gokken.
MMM zegt ongeveer: Mensen worstelen van salarisdatum naar salarisdatum, lopen regelmatig tegen medische faillissementen aan, en tóch kopen deze mensen elke week een poeplading loterij-loten. De casino's zitten vol met mensen die hun laatste spaargeld dumpen...

Ik denk dat er in Nederland niet veel mensen zijn voor wie dit geldt. 'Medische faillissementen' komen niet regelmatig voor in Nederland (toch?) en er zijn niet veel Nederlanders die een poeplading loten kopen (toch?), en ook onze casino's zijn niet dramatisch vol (waarmee ik niet wil zeggen dat er geen gokverslaving bestaat, maar wel dat ik denk dat de omvang hier minder groot is).

MAAR er zijn toch wel veel Nederlanders die meedoen aan loterijen om rijk te worden. De kans dat dat lukt is VERWAARLOOSBAAR. De kans dat je straks 67 bent en de loterij niet hebt gewonnen is heel groot. Eigenlijk weet je gewoon dat dat gaat gebeuren. (Meneer Money Wenkbrauw heeft het even uitgerekend. Die kans is 99,985% bij de Staatsloterij. Dus 0,015% dat het lukt). Als je je daar afhankelijk van maakt, ga je helemaal niet vervroegd met pensioen.

Je maakt jezelf afhankelijk van een systeem dat simpelweg ontworpen is om niet jou maar de eigenaar te laten winnen. Daar word je niet alleen armer van, maar ook nog eens ongelukkiger.

V: Hoe word je dan wel rijk?
A: Verdien zo veel geld als je kan. Geef zo min mogelijk uit. Investeer het verschil.
Voor de zekerheid: investeren betekent niet: al je geld in aandelen van dat ene bedrijf stoppen waarvan je zeker weet dat ze het gaan maken. Dat is net zoiets als gokken.

Nu moet ik iets bekennen: wij doen mee aan het miljoenenspel. Het slaat nergens op hebben we jou en onszelf zojuist voorgerekend en dat wisten we al. Het kost ons meer dan 20 euro per maand. Daarvoor moet ik bijna tien uur fietsen, wat het verkeerde voorbeeld is, want dat vind ik meestal leuk. Oke: daarvoor moeten we onszelf een drankje in de stad met vrienden ontzeggen, wat toch echt jammer is.
Over tien jaar zijn we hierdoor duizenden euro's misgelopen, hebben we gewoon duizenden euro's waar we wel voor gewerkt hebben en niet van genoten hebben, niet op de bank staan. En toch vind ik het heel moeilijk om ermee te stoppen. Misschien maar eens kijken of we om te beginnen minder vaak mee kunnen spelen? Ik ben duidelijk nog niet volleerd.