Kostenolifant Huishouden

Ik zou nog wat schrijven over kostenolifant Huishouden.

Omdat meneer Money Wenkbrauw en ik altijd een goed inkomen en een heel behoorlijke buffer hadden, letten we nooit zo heel precies op onze huishoud-uitgaven van onze gezamenlijke rekening. We stortten maandelijks een bedrag op de rekening en als die bijgevuld moest worden, deden we dat. Omdat we flink aan het verbouwen waren/zijn was het wel verklaarbaar dat die rekening regelmatig bijgevuld moest worden. Soms betaalden we ook zaken die eigenlijk van de gezamenlijke rekening betaald moesten worden van ons eigen geld. Dat kwam dan toevallig zo uit en zo veel maakte het ook allemaal niet uit. Dat klopt, maar goed voor het overzicht is het niet.

Toen kwam het snelmetpensioenplan en werd het tijd om ook eens kritisch naar de huishoud-uitgaven te kijken. Zo kwam ik erachter dat we, ook als ik de uitgaven voor het klussen niet meetelde, maandelijks best wat meer uitgaven dan we stortten. En wij maar denken dat het aan het klussen lag dat we inteerden op ons spaargeld. Hmm, stel je voor dat ik dat niet ontdekt had, dan hadden we niet alleen moeten stoppen met klussen aan het einde van ons spaargeld, maar hadden we plotseling ook onze levensstijl om moeten gooien. Misschien hadden we zelfs wel wat schulden gemaakt voordat we ons dat realiseerden en voordat we dat konden.

Het snelmetpensioenplan kwam dus op tijd. De buffer was nog niet gereduceerd tot nul, en – zo bleek- er viel wel wat te besparen.
We besparen op uitgaan. Uitgaan doen we nog steeds, maar gewoon iets minder vaak en we geven dan ook iets minder uit. Als we alleen een drankje willen drinken, zorgen we dat er makkelijk te bereiden eten in huis is, zodat de verleiding om na een paar drankjes ook maar uit eten te gaan, wat makkelijker te weerstaan is. Ik drink iets vaker een lekker pilsje in plaats van een ook lekker-maar--veel-meer-geld-kostend glas wijn.
Een andere luxe waar we op bespaard hebben: onze poetshulp. Ze komt voortaan één keer in de twee weken en tussendoor houden we het zelf bij. Helemaal afscheid nemen wilde ik niet, om te voorkomen dat het echt een zwijnenstal wordt als ik even geen zin heb om te poetsen, maar een besparing van 50% vind ik zeer significant.
We doen iets bewuster boodschappen. Ik koop nog wel biologisch vlees, want die koe kan er ook niets aan doen dat ik met pensioen wil. Maar we eten vaker vegetarisch, want dat is goedkoper en nog beter voor die koe (en de rest van de wereld). We proberen de goedkopere merken en budgetrecepten, en als ze bevallen, mogen ze blijven :) Ik heb ook geprobeerd naar goedkopere supermarkten te gaan. Maar dat is me te veel gedoe. Product A is bij de ene goedkoper en B bij de andere. Dan moet je al die prijzen wel heel goed in je hoofd hebben, wil de extra moeite lonen.
We hebben ook gekeken naar onze energieleverancier en verzekeringen (waarvan we overigens alleen maar de noodzakelijke hebben). Overstappen loont! En we proberen minder energie te verbruiken. Dat vertaalt zich pas over een tijdje in echt minder uitgaven, maar dat is prima.
We nemen, ook samen, wat vaker de fiets in plaats van de auto.

Inmiddels houden we geld over in plaats van dat we bij moeten storten, zelfs nu we alle gezamenlijke kosten ook echt van de gezamenlijke rekening betalen. Ik moet nog even kijken hoe structureel het is, maar het lijkt goed te gaan. Dat betekent dus dat we maandelijks wat geld overhouden voor duurdere maanden, een keer een feestje geven (vinden we leuk!), en dat soort dingen. We proberen het nu zelfs zo te doen, dat we ook nog wat overhouden voor het klussen. We vinden het leuk om iets bijzonders van ons huis te maken en het is helemaal mooi als we daar onze buffer niet voor aan hoeven te spreken.

Kortom: deze kostenolifant is voor mevrouw Money Wenkbrauw individueel nog niet echt kleiner geworden, maar hij is ook niet meer stiekum groter, en er blijft nog wat van over.