Vakantie

Bijna een maand heb ik geen berichten gepost. En in die maand hebben we een vakantie geboekt, ik ben dus niet eens op vakantie geweest. Nou is mijn leven op het moment eigenlijk een grote vakantie, dus in díe zin had ik wel vakantie afgelopen maand.

Moeten en de flow

Ik denk dat die maand pauze ook wel te maken heeft met het feit dat ik mijn leven als vakantie beschouw of wil beschouwen. Ik wil zo min mogelijk moeten. Dus ‘ik moet weer eens wat schrijven’ tegen mezelf zeggen, werkt niet. Het is enerzijds fijn dat dat kan en anderzijds soms ook jammer. Ik vind het namelijk fijn om te schrijven en zeker als ik in een flow terecht kom. Ik heb de grootste kans om in die flow terecht te komen als ik regelmatig schrijf. Soms moet je jezelf ergens toe zetten om niet veel later al de beloning te kunnen incasseren. ‘Zin maken’ kan dus echt. Gewoon beginnen en dan merk je dat de voordelen en het plezier veel groter zijn dan de nadelen.

Waarom vind ik schrijven niet leuk?

Nu ik het opschrijf, merk ik dat ik eigenlijk nauwelijks nadelen kan bedenken. Ja, ik moet achter mijn laptopje kruipen, en soms vind ik dat ik te veel achter een scherm zit. En ja, soms heb ik een writers-blockje en zit ik even naar dat witte vlak te staren. Maar dat blockje duurt eigenlijk nooit heel lang als ik eenmaal ben gaan zitten en er echt even over nadenk. En een blogje schrijven en posten kost echt niet een hele dag, er blijft genoeg tijd over voor andere dingen.

Misschien heb ik andere dingen wel te veel voor laten gaan, zonder echt goed na te denken over wat ik het liefste zou doen als ik er iets langer over na zou denken. Dat kan me zomaar eens gebeuren. Dan ‘ren’ ik van het een naar het ander, waarbij ‘het een’ en ‘het ander’ best leuke dingen kunnen zijn, maar vergeet ik bewust te kiezen. Ook wel eens lekker makkelijk.

Wat heb ik dan afgelopen maand gedaan?

Als ik naar mijn agenda kijk, zie ik inderdaad wel best wel wat dingen staan. Eind februari/begin maart hadden we een periode met veel kinderen. Ze kwamen hier logeren of spelen, of ik ging ergens oppassen. Vaak zijn er dan nog wel momenten om te kunnen schrijven, maar niet altijd. En dit keer hadden we veel logees tegelijk dus nadat ze weg waren, moest er meer opgeruimd worden (klapbedden opruimen en zo, hoewel, dat is een slechte smoes want dat heb ik nog steeds niet helemaal gedaan *klein bloosje*)

Ik ging regelmatig naar mijn ouders. Ook daar kan ik meestal wel wat schrijven, maar deze keren hadden we een wat intensiever programma met onder andere het bezoeken van een paar zorgboerderijen om te kijken of het iets voor mijn moeder zou zijn om daar een dag per week activiteiten te gaan doen. (Ik merk dat ik de term ‘opgevangen te worden’ niet uit mijn vingers krijg in een directe zin over mama. Dat laat zien dat dit ook nogal wat emotionele impact had en heeft.)  

Verder ‘werkte’ ik in het Schiedams Boekhuis (extra dagen in verband met de boekenweek, wat een feest), waren er een paar keer gasten in de airbnb, ging ik naar een reünie, bezochten we wat Open Huizen, zat ik op een stembureau, las ik een niet weg te leggen boek en nog meer, bezocht ik mijn schuldhulpmaatje, hadden we een paar gezellige afspraken en een feestje, én ik schoonde mijn laptop op.

Laptoptijd en -ruimte

Dat laatste was denk ik de boosdoener. Ik bracht een verzamelmap met ruim achtduizend foto’s en filmpjes terug naar minder dan vierduizend items. Ik bracht ze onder in mappen waar ze thuishoren en dus terug te vinden zijn en ik gooide er vooral ook heel veel weg. De rest is van Meneer Money Wenkbrauw. Dat mag hij nog eens uitzoeken. (Mocht je je afvragen waarom er bijna vierduizend foto’s en filmpjes van Meneer op mijn laptop staan: Dat is onderdeel van ons backup-systeem (en altijd handig), mijn documenten, foto’s en filmpjes staan ook op zijn laptop.)

Ik vond het niet eens vervelend om te doen. Ik vind het leuk om foto’s en filmpjes te bekijken en het geeft voldoening om grote bestanden die niet leuk of interessant zijn weg te kunnen gooien. Mijn arme laptopje had echt behoefte aan die ruimte. Maar het kostte wel veel tijd, veel tijd achter de laptop, en ik denk dat dat grotendeels mijn schrijftijd en -zin heeft opgeslokt.

Dat ik de boosdoener heb gevonden en dat ik daar nu niet meer mee bezig ben, neemt niet weg dat ik weer wat bewuster mijn tijd wil invullen. Onder andere met schrijven dus.