Hoe bevalt het?

Hoe ziet mijn leven eruit nu ik niet meer werk? Lonneke van project Lonica vroeg me dat, en Mom4Life was ook benieuwd. En ik vind het leuk om antwoord te geven. Eerst wat algemener en in een volgende post zal ik proberen te beschrijven hoe mijn dagen eruit zien.

Allereerst: het bevalt goed.
Ik vind het heerlijk om echt vrij te zijn. Het voelt zo anders dan vakantie. Ik ben echt vrij om te doen en laten wat ik wil. Ik geniet meer van dezelfde dingen. Ik denk omdat ik niet hoef te kiezen waar ik mijn vrije tijd voor inzet. Ik ben gewoon lekker aan het leven.
Het helpt daarbij denk ik ook dat ik geen groot doel of doelenlijstje voor mezelf heb gemaakt. Ik hoef deze tijd niet te benutten. Ik mag deze tijd benutten, en ik mag hem ook niet benutten.

Eigenlijk is het enige waar ik me af en toe zorgen om maak, dat dit eindig is. Ik had niet voldoende gespaard om voor altijd en eeuwig met pensioen te gaan, dus ik moet ooit weer inkomen gaan genereren. Maar het bevalt zo goed dat ik helemaal geen zin heb om weer te gaan werken. En soms komt daar de vraag bij of dat wel zal lukken. Als ik me daar zorgen over maak, zeg ik tegen mezelf: 'Tegen de tijd dat het zover is, deal je er maar mee. Nu is het nog niet aan de orde.' Dat helpt vrij aardig. Het is echt onzin om deze tijd te laten overschaduwen door dat het hoogstwaarschijnlijk niet eeuwig kan duren. Dat is een oude wijsheid, een variant op Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest. Dat zei ik 'vroeger' ook al wel tegen mezelf, toen kwam het minder goed aan. Ik merk dat ik me er nu beter naar kan gedragen/voelen dan toen ik nog werkte. Ik denk dat het met mindset te maken heeft. Ik ben echt helemaal vrij, en ik leef hier en nu. Ik weet niet helemaal zeker of dat het precies is, ik vind het lastig om dat helemaal scherp te definiëren. Heerlijk ontspannen is het in ieder geval.

Is het dan alleen maar halleluja? Ja, eigenlijk wel. Dus: ALS JE ZOIETS ALS DIT VOOR JEZELF KUNT SJEFFEN, DOE HET DAN. Maar nee, niet elke dag is een spreekwoordelijke roze wolk, ook nu zijn er momenten dat ik baal, dat er om me heen dingen gebeuren waar ik verdrietig van word, dat ik hoofdpijn heb, dat er dingen mislukken, dat ik aan het einde van de dag denk 'waarom heb ik nou vandaag alleen maar suffe dingen gedaan?' Maar het is allemaal minder erg, want ik leef het leven dat ik wil leven.
En eerlijk is eerlijk: het gebeurt ook wel veel minder vaak, het duurt minder lang of het is minder erg dan toen ik nog werkte. Dus het is allemaal wat beter te hebben. Zelfs die stomme griep, die ik nu nog steeds een beetje heb, is te hebben. Begrijp me goed: Ik vind dat mijn griep lang duurt en te lang, en ik vind het niet leuk. Maar toch heb ik het idee dat ik er minder last van heb.
Dat vind ik trouwens ook een aparte ervaring: ziek zijn terwijl je vrij bent. Je hoeft je niet af te vragen hoe het op je werk gaat, het is niet vervelend voor collega's, je hoeft je niet af te vragen of je misschien al fit genoeg bent om wat thuis te werken en of dat nodig of onnodig is. En ook nu heb ik afspraken af moeten zeggen door die griep en dat is vervelend (voor mezelf en voor degene met wie ik een afspraak had), maar ik schuif de afspraken door. Anders dan op mijn werk hoef ik die niet in te halen bovenop het normale werk van de week. Doorgeschoven afspraken komen nergens bovenop.

Ik ben dus nu blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Of ik er over vijf jaar nog blij mee ben, moet de tijd uitwijzen. Deze fijne tijd steek in ieder geval in mijn zak.

In een volgende post meer over mijn dagelijks leven nu.