Pinguin of voorraad

In huize Money Wenkbrauw houden we onze voorraad niet strak op peil. Er is geen plan of een minimum-voorraad. We hebben wel voorraad maar die is meer toevallig dan gepland. In het vriesvak ligt wat we eerder te veel gekookt hebben en wat brood. Er is bijna altijd wel meel, pasta en rijst, maar laatst bleek de vrolijke voorraadpot (zo eentje van Alessi, ooit eens gekregen van een dierbaar vriendinnetje) leeg. Het blauwe poppetje keek me lachend aan. We aten die avond brood bij het eten. Onze voorraad is eerder gebaseerd op wat in de aanbieding is geweest dan op iets strategisch of een schijf van vijf (of is het tegenwoordig zes?) of zo.
Op vijf minuten lopen zijn twee supermarkten die de hele week open zijn. Dus waarom zouden we beter op onze voorraad letten?

Als ik nu naar buiten kijk, weet ik een antwoord. Het is schitterend wit en dus heel glad. Daarvoor hoef ik trouwens niet naar buiten te kijken. De waarschuwingen van ANWB en Rijkswaterstaat vliegen je om de oren.
Ik ben blij dat we niet naar buiten hoeven voor werk of afspraken, maar ik zit wel te denken wat we vanavond kunnen eten zonder naar de supermarkt te hoeven. De diepvries is voor Kerst leeggegeten om ruimte te maken voor delen van het kerstdiner dat inmiddels op is. En of de pastapot alweer gevuld is weet ik niet zeker. Ach, beperkingen maken creatief, morgen is de gladheid weer voorbij en als het echt nodig is, kunnen we ook best naar die supermarkt schuifelen of lopen, maar dan wel als een pinguin. Dat schijnt te werken.