"Wat doet je voorproefpensionering met je levensstijl?"

Mijn eerste antwoord op die vraag (van Rose) is dat ik eerst mijn levensstijl heb aangepast en pas daarna met pensioen ben gegaan.

Ik was een relatieve 'big spender' onder het mom van 'ik werk er toch hard voor?' Ik kocht min of meer gedachtenloos de kleren en schoenen die ik leuk vond. We hadden een schoonmaakster. We gingen regelmatig uit eten of wat drinken en dan bestelde ik wat ik lekker vond of interessant om te proeven en daarbij lette ik niet zo op de prijs. Ook bij de aanschaf van gadgets en inrichting voor ons huis was het gemak en het design vaak een belangrijker criterium dan het prijskaartje.

Gelukkig houd ik niet zo van winkelen en heb ik van huis uit een behoorlijke portie voorzichtigheid, ook op financieel gebied meegekregen. Dus vandaar relatieve big spender. Ook voor ik Mevrouw Money Wenkbrauw werd, schrok ik van €7,95 voor een glas wijn op een terrasje. En ik had maar één paar handgemaakte schoenen, hoewel ik drie andere modellen ook heel mooi vond. Ik heb het geluk dat ik vooral sokken heel leuk vind en hoewel er ook dure sokken zijn, loopt dat toch niet zo snel in de papieren als bijvoorbeeld jurkjes.

Dat 'ik werk er toch hard voor' gebruikte ik enerzijds om de uitgaven te 'verdedigen' (niet dat iemand mij erop aanviel) en anderzijds ook om het niet uit de hand te laten lopen: Ik moest er wel al (hard) voor gewerkt hebben, dus geen lening voor een nieuwe keuken, geen laptop die ik me niet kan veroorloven, en niet rood staan om dat nieuwe pak te kunnen kopen. Niet eens zo'n slecht motto dus als je allebei de kanten meeneemt; dat vind ik nog steeds.

Toen werd mijn werk wat minder leuk en kwam ik Mr. Money Mustache tegen. Nou ja, niet dat ik hem echt ontmoette, maar een vriend vertelde erover. Ik ging me erin verdiepen en hoe het verder ging, kun je op dit blog lezen.

In het kort: ik ging bewuster uitgeven en dat resulteerde in minder uitgeven.
Ik dacht opnieuw na over wat ik belangrijk vind, waar ik van geniet. Dat zorgde voor wat veranderingen in niet alleen mijn uitgavenpatroon maar ook mijn levensstijl. Het ging niet radicaal op zijn kop, maar er verschoven dingetjes. En toch wel de belangrijkste verandering was dat mijn motto bij het uitgeven van geld veranderde van 'ik werk er toch hard voor' in 'ik word er echt gelukkig van'. In de praktijk betekent het dat ik toch best wel vaak bezig ben met besparen, leuke dingen doen zonder geld uit te geven. Dat was zo in het jaar voor ik stopte met werken en dat is nu nog steeds zo.

Dat is het eerste antwoord op de vraag wat het voorproefje op mijn pensioen met mijn levensstijl doet. Er zijn meer dingen veranderd, al is het alleen maar omdat ik niet meer elke dag naar mijn werk ga, maar dat is voor mij niet 'levensstijl'. Al schrijvende aan en denkende over dit stukje vraag ik me af of er niet toch ook andere dingen veranderd zijn in mijn stijl. Ik ga er eens goed over nadenken en kom er misschien nog op terug.