Lang verhaal over een bijna gewone dag

Vroeg
Ik probeer het toch weer. Nog even mijn ogen dichthouden. Maar nee, het grootste deel van mij is wakker en wil tenminste weten hoe laat het is. 6:23 Dat is niet eens een heel slechte score. Ik pak mijn telefoon en sokken en loop de slaapkamer uit met zo min mogelijk licht en geluid.

Ondanks dat ik nu al negen maanden niet hoef te werken, word ik nog steeds elke dag vroeg wakker. Soms onhandig - als het de dag ervoor laat is geworden - maar meestal eigenlijk wel fijn. Ik houd van die vroege uurtjes.

Standaard-start
Vandaag wordt een gewone dag, heb ik me gisteren voorgenomen. Een dag waarop ik niets hoef en precies doe waar ik zin in heb. En ik weet al waar ik zin in heb: lezen. Ik heb twee kersverse boeken liggen, en een boek dat bijna uit is. Dat laatste is een tussendoortje, geleend van de bieb omdat het boek dat ik zocht er niet was. Maar ik begin mijn dag zoals altijd: met een hoodie over mijn pyjama op de bank met mijn laptop op schoot, terwijl de kamer langzaam opwarmt (ik heb het niet koud, de slaapwarmte zit nog in mijn lichaam). Ik check het nieuws via Vinden.nl omdat me dat clix oplevert. Nou ja, ik check het nieuws omdat ik een beetje een nieuwsjunk ben en mijn startpagina daarvoor is Vindenpuntnl omdat dat clix oplevert. Ik ga ook even naar de site van euroclix* om mijn lot te activeren en om te kijken of ik mee kan doen aan een onderzoek. Omdat er op dit moment geen onderzoek voor mij beschikbaar is, ben ik snel klaar. Zo, het eerste deel van mijn werkdag zit er op :)

Lezen en schrijven
Ik zet thee, sla het bibliotheekboek open en verdwijn in de wereld van Elenoor Jansen, hoofdpersoon van het boek. Rond achten wordt Meneer Money Wenkbrauw wakker, en voor de gezelligheid (en om me te kunnen bemoeien met welke sokken hij aantrekt) doe ik dan ook mijn ochtenddingen als douchen, aankleden en ontbijt maken (vandaag kiwi, banaan en appel met havermout). Ik laat me voor het precieze moment dat dat begint dus leiden door Meneer (lekker onafhankelijk).
Meneer vertrekt naar zijn bedrijf en ik kruip weer op de bank, zonder hoodie maar lekker met muts op, zodat de verwarming niet al te hoog hoeft. Ik lees het bibliotheekboek uit. Voor mij geen mustread, maar ik heb lekker gelezen. Ik schrijf een review over het boek voor Klezzer*. 'Vroeger' schreef ik een verslagje op een blogje voor mezelf, nu zet ik dus een review op Klezzer. Ik weet eigenlijk niet helemaal zeker of ik dat zo blijf doen. Een verslagje voor jezelf is toch anders, fijner vind ik. Zo'n recensie levert wat geld op en vind ik ook niet vervelend om te doen, maar ik moet nog even bij mezelf te rade of ik het geld het verschil waard vind.
Hiermee zit wel het tweede deel van mijn werkdag erop.

Het foute halfuurtje
Zo'n recensie of verslagje helpt me om het boek af te sluiten. Om uit die wereld weer naar de gewone wereld te komen. Maar ik kan ook na een recensie niet meteen in een nieuw boek beginnen. Dan neem ik nog steeds de sfeer van het vorige boek mee, en soms plak ik zelfs personages over elkaar. Ik ruim dus eerst even de keuken op. De radio gaat hard aan (op het foute uur, ssst). Als de keuken weer geschikt is om eten in te bereiden en ik vol overgave 'Why tell me why' heb geplaybackt voor de buren (je weet nooit wie er kijkt, dus altijd je best doen), check ik nog even het nieuws. Daarna ben ik klaar voor een andere wereld.

Nog meer fout
De wereld van Robert Walter in De greppel van Herman Koch. Het leest lekker weg en de hoofdpersoon irriteert me mateloos. Heerlijk vind ik dat, als een boek emotie bij me losmaakt. Ik word pas na een dik uur weer gestoord. Door mijn maag, die vindt dat het lunchtijd is. Klopt wel ongeveer dus ik haal brood uit de diepvries, lees nog even een hoofdstukje terwijl het ontdooit en maak m'n lunch klaar. Ik nestel me weer op dezelfde bank met mijn boterhammetjes naast me en lees door. Ik heb nog de hele middag om te lezen. Ik hoef straks alleen maar even boodschappen te doen voor het eten. Maar dan ben ik op pagina 97. Ik heb blijkbaar even niet op zitten letten, want de laatste zin van 96 loopt niet lekker door op 97. Ik kijk terug en lees het begin van de zin nog een keer. Nee, die zin loopt ook nu echt niet. Vreemd. Ik lees een stukje door. Plotseling ben ik vanuit Amsterdam in Frankrijk verzeild geraakt en ik vermoed ook in een andere tijd. Is dit een droom of hallucinatie van een van de personages? Het gaat pagina na pagina door en ik zie nergens een link met het verhaal wat ik tot nu toe gelezen heb.

Ruilen of toch niet?
Ik pak m'n laptop erbij en google 'fout in de greppel'. Naast wat verkeersongelukken, krijg ik één adequate 'hit': iemand die op een forum vraagt of anderen ook last hebben van een fout in De greppel. De pagina's die genoemd worden komen overeen met waar ik de fout vond en de titel van het boek waar de foute pagina's uit komen wordt zelfs genoemd. Tja, ik ben dus niet de enige en het is dus echt een fout. Ik besluit de uitgever te bellen. Eerlijk gezegd een beetje in de hoop dat ze me een nieuw exemplaar gaan opsturen.
Het is een bekend probleem en ze hebben hun best gedaan om de verkeerde exemplaren op te sporen en te vernietigen. Ik mag het boek in een willekeurige boekhandel om gaan ruilen en ik krijg excuses voor het ongemak. Een wandelingetje naar de boekhandel is ook niet vervelend. Dus ik trek m'n schoenen aan en stop het boek in een tas. Het is droog en ik loop vrolijk richting boekhandel. Onderweg bedenk ik dat ik het eigenlijk wel bijzonder vind om het boek met de fout te houden. Ik kan de ontbrekende pagina's kopiëren uit een boek in de bibliotheek. Maar ik loop toch even door om 'mijn ontdekking' in de boekhandel te delen. Ik ken de mensen van de boekhandel en blijf even kletsen. We checken hun exemplaren, maar daar zit de fout niet in. Ik kopieer niet uit hun exemplaren want daarvoor moet het boek helemaal plat open en dat haalt het nieuwe eraf. Ik woon naast de bieb dus na een gezellig poosje in de boekhandel loop ik naar de bieb. Daar blijken alle exemplaren van De greppel uitgeleend te zijn dus reserveer ik een exemplaar.

Boodschappen
Omdat ik me had ingesteld op een hele dag lezen heb ik eigenlijk geen zin om nog iets anders te gaan doen. Maar halverwege dit boek beginnen in het tweede verse boek dat ik had liggen zie ik niet zitten. Ik besluit om dan maar wat meer tijd te spenderen aan het boodschappen doen. Dus ik zoek op m'n gemakje en uitgebreid uit welke aanbiedingen er zijn, wat ik wil eten die avond en in welke supermarkt ik het beste welke boodschappen kan doen. Uiteindelijk ga ik in twee verschillende supermarkten boodschappen doen. Daar neem ik niet elke dag de tijd voor, en dat was ik vandaag eigenlijk niet van plan omdat het een leesdag zou worden, maar het liep dus anders.

Tot slot
Over de avond zal ik kort zijn, of in ieder geval korter: ik begin vandaag al met koken voor Meneer thuiskomt. Als hij thuiskomt verbazen we ons nog een keer samen over de fout in het boek (het was een cadeautje van Meneer), we eten, we praten, we kijken een serie, ik check nog even het nieuws en we gaan vroeg naar bed.

Dit is een tweede voorbeeld van hoe mijn dagen eruit zien, nu ik gepensioneerd ben. Het is een voorbeeld van hoe mijn dagen er vaker uitzien, behalve dan dat ik niet elke dag een fout in een boek ontdek.
Het was niet echt vandaag, maar een aantal dagen geleden. Erover schrijven zat al de hele tijd in mijn hoofd, maar kwam er vandaag pas van. Dat liep het lekkerst in de tegenwoordige tijd, dus dat heb ik er maar van gemaakt.

*Als je je via deze links bij Euroclix of Klezzer aanmeldt, krijgen jij en ik allebei een bonus en kun je meteen beginnen met online bijverdienen. Win-win, maak je me blij mee, dankjewel.