Hoe doet die Hazelhoff dat nou?

Hij levert een boel interessante quotes die Erik Zwerver Hazelhoff, allemaal goed en wel, maar hoe reist hij nou naar San Francisco met zo weinig geld? 

Gratis overtocht

Het begin was misschien wel het moeilijkst. Want hoe kom je aan de andere kant van de oceaan zonder geld? Het is wat ver zwemmen en je kunt moeilijk in de haven je duim opsteken. Toch is dat laatste zo ongeveer wat hij gedaan heeft. Ongeveer. Hij heeft een tijdje rondgedoold in de haven, hard denken over hoe hij op een schip terecht kon komen. Zou hij het vragen aan een van de mannen werkend op een schip? Uiteindelijk koos hij ervoor om het hoog te spelen. Hij ‘lulde’ zich naar binnen bij de directeur van een rederij, vertelde -enigszins zenuwachtig - zijn verhaal, blijkbaar overtuigend of sympathiek genoeg, want voor hij het wist was hij stuurmansleerling en had hij een gratis overtocht.

De klassieke bordenwasser

In New York aangekomen overweldigt de stad hem. Hij laat zich meeslepen door verleidingen en komt er niet aan toe werk te zoeken. Tot hij besluit daarom weg te gaan. Dan is de druk van de ketel en vindt hij een goedbetaald baantje als bordenwasser. Klassiek. Hij trotseert daarvoor de arbeiders die blijkbaar net ontslagen zijn van hetzelfde baantje en daar not amused over zijn. Zij vinden dat niemand nog voor deze baas zou moeten werken. Onze student trekt zich daar niets van aan, maar vraagt wel een hoger dagloon omdat hij gevaar loopt.

Advertorial

Vanuit de spoelkeuken stapt hij in het vliegtuig. Een nogal onverwachte move die nou niet echt bij zijn budget lijkt te passen. Maar wat blijkt? Hij heeft een vergelijkbare truuk uitgehaald met wat hij in de haven deed: hij maakte een deal met de directeur van de luchtvaartmaatschappij dit keer:

Na een lang gesprek en wederzijdsch enthousiasme hadden we een plan, dat ons beiden toelachte: ik kon mezelf een traject uitzoeken om een indruk te krijgen van service en vliegtuigen – daartegenover zou ik in Holland vriendelijke woorden publiceeren aan het adres van de United Airlines. 

Een soort advertorial dus. Ik moet erbij vermelden dat hij voor zijn vertrek een Nederlandse perskaart had geregeld, die heeft hem vast geholpen hierbij.

Onnozele buitenlander

Verder doet hij zich op het juiste moment voor als licht onnozele buitenlander en wekt daarmee de interesse van een sjieke behulpzame heer die zijn drankjes en later zijn diner wel wil betalen. Het komt dubieus over, maar meer lijkt er niet achter te steken. Ook op andere momenten speelt hij het zo dat mensen hun eten met hem willen delen of hem uitnodigen aan zijn dis.

Persoonlijke aandacht

Omdat de geritselde vlucht niet helemaal tot San Francisco reikt, moet hij nog verder reizen. En wat in de haven niet kon, kan langs de weg prima: hij steekt zijn duim omhoog en laat zich meenemen. Het kost hem overigens wel wat mentale moeite om om een rit te bedelen, blijkbaar vindt hij dat lastiger dan om een overtocht of vluchtje te vragen. Natuurlijk is het zo dat hij een tegenprestatie levert voor die laatste twee, maar ik vond het toch opvallend. Als hij eenmaal over zijn schroom heen is, perfectioneert hij de lift-methode. Persoonlijke aandacht is de kern volgens Erik, die zich inmiddels Jerry noemt om Amerikaanser te lijken. Het idee daarachter is dat hij als Amerikaan minder interessant is dan als toerist voor allerlei mensen die geld aan hem willen verdienen. 
Overigens lift hij mee met verschillende voertuigen: personenwagens, grote vrachtwagens en zelfs de trein. Elk vervoermiddel vraagt zo zijn eigen tactiek. Om de kosten voor een slaapplaats uit te sparen, slaapt hij vaak onderweg.

Perskaart

Hij schrijft ook artikelen voor twee Nederlandse kranten. Of hij daarvoor betaald wordt, weet ik (nog) niet, maar het zou hem hoe dan ook niet helpen tijdens zijn reis want betaling zou pas achteraf plaats kunnen vinden. Er waren toen nog geen ibans en pinpassen. Dat schrijven doet hij in ieder geval in ruil voor de perskaart, die verschillende deuren voor hem opent.

Baantjes

Tot slot heeft hij tussendoor af en toe een baantje, bijvoorbeeld als boerenknecht. Tot de boer erachter komt dat hij helemaal geen koeien kan melken.

Een mooie mix

De overtocht als stuurmansleerling en de vlucht als reclameschrijver vind ik wel de stoerste. Verder steekt hij gewoon ouderwetsch zijn duim op, de handen uit de mouwen en rekent hij op de vriendelijkheid van medemensen. Hij doet zich daarbij volgens mij niet zieliger voor dan hij (niet) is, hooguit af en toe wat onnozeler. Een mooie mix van hard werken en slim zijn vind ik.