Water (en een kraan) voor de verhuurflat

Verreweg het grootste deel van het passieve inkomen van Meneer bestaat uit de opbrengsten van zijn verhuurflat. Daarom pak ik in deze blogpost het verhaal over dat flatje weer op. Eerder schreef ik al over dat het vinden van een notaris nog geen makkie was, en dat door het klussen en schoonmaken het allemaal wat minder passief startte dan 'slapend rijk worden', en ... dat het water misschien afgesloten zou worden.

Meneer belde met het waterbedrijf. 

"Van dat adres staat nog een flink bedrag open." Meneer legde uit dat hij de nieuwe eigenaar is. Dat hij dus niet de oude rekeningen wilde betalen, maar wel graag de wateraansluiting wilde behouden.
Dat kon. Dan moest hij zich schriftelijk aanmelden. Dat kost twintig euro. Tien euro meer dan aanmelden via de site. Maar aanmelden via de site ging niet vanwege de betalingsachterstand van de vorige bewoners. Op het totale bedrag maakt het natuurlijk geen flaus aus, maar ik vind het best veel: 20 euro voor aanmelden bij het waterbedrijf.

Een paar dagen nadat de nieuwe huurders zich hadden aangemeld kreeg Meneer Money Wenkbrauw de afrekening: €30,15 totaal: €0,00 voor 0 kuub water, 40 dagen aansluiting (€8,29), precario (€1,83)) en de de al gemelde aanmeldkosten (€20,03). (We hadden natuurlijk wel wat water gebruikt, maar te weinig om het af te kunnen lezen.)

Uiteindelijk ging dit redelijk makkelijk. Als online aanmelden had gekund was dat makkelijker geweest, maar een briefje sturen is nou ook weer niet zo moeilijk. En echt een grote kostenpost is het ook niet.

Nog even anekdotisch

Het lastigste was de kraan. We hebben echt wel wat ervaring met het aanleggen van kranen. We hebben de kranen hier in ons eigen huis en in ons vorige huis zelf aangelegd en dat was altijd zo gepiept. Dat was hier anders. Zo ongeveer alles wat er mis kan gaan bij het aansluiten van een kraan, ging mis die dag.

Kraan 1

De eerste kraan die we gekocht hadden bleek niet te kunnen draaien. Dat wilden we wel. Vergissing, kan gebeuren. We kwamen er gelukkig wel meteen achter dat de koudwaterleiding andere afmetingen had dan de warmwaterleiding. We moesten toch terug om de kraan te ruilen, konden we meteen andere verloopstukjes halen. Dat was 1.

Kraan 2

Bij de volgende kraan kozen we, tegen ons oorspronkelijke plan in, voor de goedkoopste. We hadden eerder bedacht dat niet te doen omdat we niet na een paar maanden de kraan willen moeten repareren. Maar ja: die eerste kraan was van een goed merk en een behoorlijke prijs en had toch ook niet wat we zochten, dus ... kwamen we erachter dat aan goedkope kranen -of in ieder geval aan deze- niet de korte stukjes flexibele slang zitten om aan te sluiten. Dat moesten we zelf doen. Volgens de instructie mochten we die stukjes alleen met de hand vastdraaien en dus niet met een sleutel. Nou dat werd niets, het bleef lekken. Dat was 2.

Kraan 3

De volgende kraan was weer een wat duurdere. Een mooi hoog model. Te hoog bleek. Het aanrechtblad waarop de kraan geconstrueerd moest worden was nogal dun en wat we ook probeerden om de boel te verstevigen de kraan bleef wiebelen. Dat was 3.

Kraan 4

We durfden eigenlijk niet meer terug naar de bouwmarkt. Ze moesten daar onderhand denken dat we gek waren. Het was zo'n bloedhete dag waarop niemand het in zijn hoofd haalt om te gaan klussen. We waren steeds zo ongeveer de enige klant in de winkel dus ze wisten echt wel wie we waren. We hadden bij het ruilen van kraan 1 voor kraan 2 nog een ijsje gekregen.
Maar ja: een wiebelende kraan in een huurhuis is vragen om problemen. Dus met lood in onze schoenen leverden we ook deze kraan in. Gelukkig stond er een andere mevrouw dan eerder. We vroegen meteen toch maar even naar de kraan die we eigenlijk als eerste hadden willen kopen, maar die we niet hadden kunnen vinden.
"Ja hoor die is er nog wel." De mevrouw liep even met ons mee. Om erachter te komen waarom we hem niet hadden kunnen vinden: hij lag op de verkeerde plek, bij de badkamerkranen. Dat is hem geworden. Kraan nummer 4. Hij kan draaien, lekt niet en zit stevig als een huis.