Leren over investeren

Al eerder probeerden we onze vaste logeetjes wat te leren over persoonlijke financiën en dan met name investeren. We verzonnen voorbeelden die aansluiten bij hun leefwereld om het verschil tussen een investering en een uitgave duidelijk te maken. We maakten er zelfs een bordspel van.

Samen verhuren

Hoewel dat goed ging - het bordspel was populair - wilden we iets anders proberen. Waarom niet het verhuren van een huis naspelen? Oorspronkelijk dachten we het verloop van ons echte verhuurhuis na te bootsen. Dus als we in het echt een reparatie moesten betalen of een maand geen huur zouden ontvangen, dat ook terug te laten komen in het spel.

Simpel

We besloten het simpeler te houden. We hebben ze verteld: jullie krijgen straks 50 euro en daarmee ga je investeren. We gaan naspelen hoe het gaat als je investeert in een huis. Wij hebben ook allebei 50 euro. Van dat geld kopen we met z'n viertjes een huis. Dan hebben we allevier een kamer in dat huis en die kamers gaan we verhuren.
We hebben ze wel foto's van ons verhuurhuis laten zien en verteld dat we in het echt ook een verhuurhuis hebben.

De playmobilprinses en de draak

We hebben contractjes gemaakt en hadden al een houten huisje met vier kamers. Allevier leverden we ons briefje van 50 in en ondertekenden de contracten. Vervolgens hebben we onze namen in of op de kamers geschreven en huurders geselecteerd; er wonen nu onder anderen een heuse playmobilprinses en een draak, een lieve welteverstaan.

Huur

De volgende keer dat ze kwamen, lag er huur in elke kamer. Voor iedereen evenveel, 80 cent. We vertelden ze dat ze drie dingen met het geld konden doen:

1. Investeren in het huis. Dan wordt het huis mooier of fijner om in te wonen en krijg je de volgende keer een klein beetje meer huur.
2. Iets kopen. Alles mag als je er niet te jong voor bent. Verder gelden dezelfde regels als altijd, bijvoorbeeld: dingen die je hier krijgt of koopt, zijn van jou, maar blijven hier (om te voorkomen dat hun pleegouders gek worden van de dingen die voor een weekendje best uit te houden zijn).
3. In je spaarpot stoppen. Dan kan je er later 1 of 2 mee doen.

IJs

"Echt? Mogen we alles kopen? Ook een ijsje?" vroeg Erika. Die hadden we aan zien komen en we hadden al bedacht dat het wat te ver ging om de les dat ijsjes bij de ijssalon duurder zijn dan bij de supermarkt in de ijssalon te leren. Zou ook net wat lullig zijn voor onze geweldige lokale ijsmaker. Dus we vertelden wat een bolletje kost. Beteuterd keek ze naar haar muntjes. 

Genieten

"Maar misschien kan het bij de supermarkt wel. Ga maar mee." Lang stonden we voor de vitrine. Uiteindelijk heb ik samen met haar een pak cornetto-achtige ijsjes gekocht. Op haar initiatief hebben we de ijsjes gedeeld met Meneer en haar broertje. Ze genoot van het ijsje en het uitdelen. Heerlijk om te zien!
Het dubbeltje dat ze overhield, stopte ze in haar spaarpot.
Haar broertje investeerde 50 cent in het huis en stopte 30 cent in zijn spaarpot.

Les 1: Geduld

De volgende keer was er een verschil van 5 cent tussen de huur die ze kregen. Die stuiver maakte niet veel indruk. Dat Meneer, die de volledige huur had geïnvesteerd nog meer kreeg, maakte ook niet uit. Er was dus een leerpuntje voor ons in plaats van voor de kinderen. Meneer en ik leerden dat je, net als met investeren zelf, geduld moet hebben als je kinderen wil leren investeren.

Katapultkalkoenen

Ze kochten allebei een katapultkalkoen, een elastieken schietding. Ook daarvan hebben we geleerd. We dachten namelijk dat ze die dingen wel snel beu zouden zijn en dan zouden bedenken dat ze beter hadden kunnen investeren. Het liep anders: wekenlang waren de kalkoenen favoriet.
Geduld is een schone zaak! To be continued.