Ik was afgelopen week een aantal dagen bij mijn zus. We kennen elkaar natuurlijk door en door en alles is vertrouwd, maar op een aantal punten is haar huishouden totaal anders dan het mijne. Zo is haar huishouden drie keer zo groot als het mijne. Dat betekent wat voor de boodschappen en voorraad. Als je een brood koopt, kan dat de volgende dag zomaar weer op zijn. Dat lukt ons hier niet.
Een heel ander voorbeeld van het anders zijn, is dat er altijd chocolade in huis is. En niet zomaar chocolade, nee de meest exotische varianten. Met noten en met nougat, met karamel en zeezout, met schuimpjes en aardbeien. Hmmm, lekker hoor. Wij hebben soms chocolade in huis, maar nooit van die gekke varianten. Ik houd heel erg van doe maar gek dan doe je al gewoon genoeg, maar niet bij mijn chocolade-inkoop blijkbaar. Ik merk dat ik er bij mijn zus erg van kan genieten, maar thuis kost het met geen enkele moeite om de bijzondere en vaak dure chocolade in de schappen te laten liggen.
Af en toe moet ik mezelf nog wel eens streng toespreken als ik eigenlijk iets wil kopen wat in mijn MMW-ogen een scheve prijs-kwaliteitverhouding heeft. Ik heb nog best regelmatig dat ik het stemmetje dat zegt 'boeien wat het kost, ik wil dit gewoon' het zwijgen moet opleggen. Meestal lukt dat met even doorredeneren ("O ja, ik zal er niet echt gelukkig van worden en dat word ik wel van mijn voorproefje dus daar heb ik het niet kopen van dit product ruimschoots voor over."). Soms lukt het trouwens niet en dan koop ik het gewoon. Maar met dure chocolade, die ik dus wel lekker vind, heb ik dat niet meer. Het voelt dus ook niet vervelend als ik er bij mijn zus dan wel lekker een stukje van eet. Ten eerste gunt mijn zus het me van harte. En ten tweede is het niet zo dat ik thuis wel zou willen maar er te gierig voor ben. Dan zou ik het ongemakkelijk vinden om er bij haar wel van te profiteren. Nee, ik heb er gewoon geen behoefte aan, maar als het aangeboden wordt, vind ik het wel een keer lekker. Net zoals ik bij haar andere kaas op mijn brood doe, omdat ze nou eenmaal andere kaas heeft.
Relaxed.
Geïnspireerd door Mr. Money Mustache nam ik op mijn veertigste een voorproefje op mijn pensioen. Ik werk aan passief inkomen en financiële onafhankelijkheid.
O, en ik houd van taal.
Fijn om er gewoon van te genieten. Hier vraag ik die kleine luxe dingen vaak voor mijn verjaardag. Dan blijft het ook speciaal en mensen hoeven niet moeilijk te doen voor een kadootje voor mij.
BeantwoordenVerwijderenAchja, ik ken dat wel. Wij kopen bijna van alles de goedkope variant eigenlijk, juist omdat we met ons gezin van 5 grootverbruikers zijn. En dan is het wel eens fijn om het iets luxueuzere kaasje of olijfjes te eten bij de schoonouders ofzo, maar ik geniet net zo erg van mijn eigen 'gewone' stukje kaas,of chocolade :-)
BeantwoordenVerwijderenoeh ik haal zo wie zo geen chocola in huis en ik neem het ook nergens aan ;-) niet omdat ik het niet lust maar omdat ik het TE GRAAG lust haha soort zelf bescherming dus.
BeantwoordenVerwijderen