Eat this, Japke-d-Bouma

"Neem nooit een boterham mee naar kantoor" schreef Japke-d Bouma afgelopen week in het NRC. Ik voelde me geraakt. Hoewel ik al een tijdje niet meer naar kantoor ga, sleep ik wel naar andere plekken vaak boterhammen mee. Bovendien heb ik een vouwfiets. En die hoort volgens Bouma ook thuis in het rijtje typisch Nederlandse dingen die je maar beter niet kunt hebben of doen.

Als ik de column - want dat is het (en dat had de eerste aanwijzing moeten zijn om dit met een korrel zout te nemen) - nog eens goed lees om een jubelend blogje over het meenemen van je lunch als reactie te kunnen schrijven, weet ik niet meer zo zeker of ze nou ageert tegen de het meenemen of tegen de boterham. Ik ga maar even wat verder in op haar stukje, ook wel leuk.

Calvijn, Cats, en Kok komen langs. (Drees ook, maar die drie k's klinken zo lekker.) Ze vindt de kantoorboterham 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg'.
Eh ja, een beetje saai is het misschien wel. Maar geloof me, voor ik boterhammen meenam naar kantoor, was mijn lunch ook niet een orgie van orginaliteit. Ik koos eigenlijk altijd uit een stuk of drie opties, zelf als ik in een echt restaurant in plaats van de bedrijfsvariant daarvan ging lunchen had ik zo mijn favoriete keuzes. Weinig spectaculaire variatie en weinig verrassing.

Bouma benoemt dat de boterham lekker goedkoop is. Dat vindt ze blijkbaar iets slechts. De meegebrachte boterham is inderdaad goedkoop. De botererham is vaak ook een van de goedkoopste items op de menukaart in het (bedrijfs)restaurant. Dit is meer een (in mijn ogen raar) punt tegen de boterham dan tegen de meegebrachte boterham dus.

En dan: "Dacht je dat de mannen van de VOC boterhammen mee hadden op hun tocht naar de Oost?" Eh, ik weet niet zeker of ze ook brood meenamen, maar ze namen in ieder geval eten mee, zoveel als ze konden. (Nog even los van de vraag in hoeverre we deze mannen als voorbeeld zouden moeten nemen.) Ik heb het maar even opgezocht en volgens de site geschiedenis.nl namen ze wel degelijk brood mee. Sterker nog: het grootste deel van de voorraad bestond uit brood: 55.000 pond voor 350 man (met op flinke afstand het vlees, daarvan ging 22.000 pond mee).
Bouma begint over scheurbuik. Het lijkt erop dat ze vindt dat scheurbuik  je een held maakt, een doorzetter, iemand die iets bereikt en dan ook nog op een stoere originele manier. En dat zouden we allemaal moeten willen. Dat het je laat creperen moeten we maar op de koop toenemen.
Dit gaat niet meer over de boterham, want voor zover ik weet, helpt een boterham niet tegen scheurbuik (tenzij je hem belegt met bijvoorbeeld banaan en/of aardbei, hmmm).

Ze haalt er ook nog Elon Musk bij en vraagt retorisch of ik denk dat hij 'terugkwam om brood te halen'. De formulering is een verwijzing naar het oer-Nederlandse liedje over Jan die thuiskwam om een boterham te halen. Hij had hem dus blijkbaar niet meegenomen. Terug naar Elon. Ik ben een beetje fan van Elon, maar ik wist niet wat hij eet. Ik denk dat Bouma het ook niet wist en het niet opgezocht heeft. Ik heb me wel tot de grote zoekmachine gewend. En heb deze quote van Elon Musk gevonden: "Lunch is usually served to me during a meeting and I finish it in five minutes." Ik vind zo ongeveer alle andere dingen die Elon Musk doet en zegt spannender en inspirerender.

En dat is het misschien wel: als de spanning, creativiteit en innovativiteit van je dag in je lunch moet zitten, dan hoop ik dat je geweldige lunches kunt verzinnen, maken en/of kopen. Dan benijd ik je niet, maar gelukkig zijn we allemaal anders.

Ik vind boterhammen lekker en eet ze graag en vaak. Maar niet meer op kantoor, omdat ik ze overal mee naartoe neem waar ik met die vouwfiets heenga. Lekker goedkoop, dus ik hoef voorlopig even niet naar kantoor om dat te kunnen betalen. (En dan heb ik het nog niet eens over de gave, verrassende plekken waar ik dankzij die vouwfiets kom.)